นายหัวโคตรใหญ่

นายหัวโคตรใหญ่แห่งเกาะมาลาวี

ด้วยมวลหมู่ประชากรหญิงแห่งเกาะมาลาวีในทะเลอันดามันทางตอนใต้ของประเทศไทย ต่างร่ำลือเป็นเสียงเดียวกันว่า บนเกาะมาลาวีนั้น ไม่มีใครจะยิ่งใหญ่ไปกว่านายหัวจอมเทพ ธนาอครวงศ์ อีกแล้ว ไม่ใช่แค่เพราะความหล่อ ความรวย และอำนาจบารมีเท่านั้นนะ แต่ความเป็นชายของเขายังถูกเรียกขานกันว่าโคตรแห่งตอร์ปิโดอีกด้วย!!!

“มีเคสฉุกเฉินอีกแล้วเหรอคะพี่โอ๋???”

คุณหมอสาววัยยี่สิบแปดปีนามว่า ‘รจนารี’ เข้ามาถามกับหัวหน้าพยาบาลที่กำลังง่วนอยู่ที่โต๊ะยาภายในห้องฉุกเฉินด้วยความตกใจและประหลาดใจระคนกัน หลังจากที่เธอแว่บออกไปดื่มกาแฟที่คาเฟ่หน้าโรงพยาบาลมาราวสิบห้านาที แล้วได้รับโทรศัพท์ให้กลับมาที่ห้องฉุกเฉินด่วน

“ใช่ค่ะหมอน้ำ อาการเดียวกันกับ...” พยาบาลวัยห้าสิบนามว่าอรลดาพยักเพยิดหน้าไปที่เตียงหนึ่ง ซึ่งมีผู้ป่วยสาวนอนร้องโอดโอยอยู่ เธอกำลังจะถูกเข็นไปที่ห้องพักฟื้นในตึกศัลยกรรมหญิง หลังจากได้รับการรักษาเมื่อชั่วโมงก่อนนี่เอง ด้วยอาการอวัยวะเพศฉีกขาดจากการร่วมรักอย่างรุนแรง

“โอววว เคสนี้เลือดออกเยอะมั้ยคะ”

“ค่ะหมอน้ำ ผ้าก๊อชหมดไปเยอะเลย ดูท่าเคสนี้ก็น่าจะต้องเย็บค่ะ”

“โอเค งั้นน้ำไปดูผู้ป่วยก่อนนะคะ” เธอควรต้องทำใจให้ชินกับเหตุการณ์แนวนี้รึเปล่านะ เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลมาลาวีราวหนึ่งเดือนเศษ เธอต้องเจอกับเคสฉุกเฉินอวัยวะเพศฉีกขาดแบบนี้มาเกือบสิบครั้งแล้ว ซึ่งคืนนี้พิเศษกว่าทุกครั้ง เพราะมีถึงสองรายด้วยกัน

“โอยยย คุณหมอขา กรี๊ดดดด...อร๊ายยยย อู๊ยยยยส์อ๊าอ้า...เบามือหน่อยนะคะ ฉันแสบ แสบจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว...ซี๊ดส์!!”

“ทนหน่อยนะคะ” เธออดตะลึงไม่ได้ทีเดียว เมื่อลงมือตรวจบาดแผลของเจ้าหล่อนแล้วพบว่ามันเหวอะหวะอย่างกับไปโดนสัตว์ป่าตะกุยมางั้นแหละ นึกอยากจะถามเจ้าหล่อนเหมือนกันว่ามันใหญ่ขนาดไหนกันเชียว ถึงได้สร้างบาดแผลให้เจ้าหล่อนได้ขนาดนี้

“อือ...ซี๊ดส์...เจ็บชะมัด! แหกเยอะมั้ยคุณหมอ”

“นิดหน่อยค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะ หมอรักษาแผลแบบนี้มาหลายเคสแล้ว แป๊บเดียวก็หายค่ะ”

หลังจากเย็บแผลและทำแผลให้หญิงสาวคนล่าสุดเสร็จเรียบร้อยโดยใช้เวลาไปราวหนึ่งชั่วโมง รจนารีก็เดินไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้พยาบาลเวรดูแลคนไข้ต่อ

ที่ห้องน้ำในห้องฉุกเฉิน เธอเจอพยาบาลรุ่นพี่สองคนกำลังเม้าท์มอยด์เกี่ยวกับเคสฉุกเฉินกันอยู่อย่างเมามันส์หรรษา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอจึงเข้าไปร่วมวงด้วยอย่างไม่รอรี

“ว่ากันว่า...อนาคอนด้าแห่งเกาะมาลาวี!”

“โอ๊ยยย พี่โอ๋ก็ เห็นภาพเลยอ่ะ”

“อันเท่าจรวดแน่ะ!” พยาบาลอรลดาพูดพร้อมกับแสดงท่าทางไปด้วย พยาบาลคู่เม้าท์ถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก ถลึงตาโตเท่าไข่ห่าน

“แถมยังฝังมุกตั้งสิบเม็ด หนูอยากจะบ้า!”

รจนารีฟังแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก “ถามจริงเถอะค่ะ เรื่องจริงใช่มั้ย มันใหญ่มากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงทำให้ผู้หญิงของเขาถูกส่งมาที่ห้องฉุกเฉินรายวันแบบนี้”

“ความจริงพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะหมอน้ำ เพราะไม่เคยเห็นกับตาตัวเองซะที แต่ได้ยินคนล่ำลือกันมาเยอะ เลยอยากรู้ว่าจริงมั้ย ตะกี้เลยลองถามผู้ป่วยดูให้แน่ใจ เธอบอกว่าขนาดประมาณสิบห้านิ้วแน่ะค่ะ”

“สิบห้านิ้ว!!!” เธอกับพยาบาลอีกคนอุทานพร้อมกันด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะนึกภาพตามแล้วส่ายหน้าด้วยความประหวั่นพรั่นพรึงและรับไม่ได้

“น้ำไม่อยากเชื่อเลย นั่นมันของยักษ์รึเปล่า สิบห้านิ้วเขาจะพาไปไหนมาไหนได้ยังไง ไม่หนักแย่หรือคะ”

“นั่นสิคะ!” สองพยาบาลพากันหัวเราะคิก แก้มแดงเป็นลูกตำลึงสุก ตีแขนตีมือกันไปมาอย่างขวยอาย แต่คุณหมอสาวกลับทำหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะกำลังนึกภาพเจ้าโลกของผู้ชายคนนั้นเข้าไปในช่องของหญิงสาว...