Ep.15 อย่ามาเรียกชื่อฉัน!
ฉันก็รีบเปิดประตูกระจกและเข้าไปด้านในทันที...แต่พอหันไปอีกทีก็ไม่ เห็นผู้ชายคนนั้นแล้วแต่เมื่อกี้เขาเดินตามฉันมาแบบติดๆ
ฉันพยายามมองหาไฟนอล ...แต่สายตาก็พล่ามัวไหนจะคนมากมาย ลายตาไปหมด
ในช่วงเวลาหลังเที่ยงคืนแบบนี้คนในผับก็เบียดเสียดและแออัดเพราะ ทุกคนเริ่มเมาและหลงไปกับแสงสีและเพลงที่ดังสนั่น...
และมันกลับยิ่งทำให้ฉันร้อนผ่าว..และหวาบหวิวจน..แทบอยากจะเป็น บ้า
แสงไฟตรงหน้ามันสลั่วๆ ก่อนที่แสงไฟสีม่วงในผับจะสาดแสงไฟไปยัง คนตรงหน้าของฉัน
" นาย... "ฉันมองหน้าหมอนั่นในจังหวะที่ไฟส่ายเข้าใบหน้าหล่อๆ นั้น
แบบเต็มๆ หมอนั่นยิ้มออกมาช้าๆ แบบแบดๆ หมับ!! สมองของฉันสั่งให้กรี้ดขอความช่วยเหลือ...แต่ร่างกายกับปล่อยตัว โอนเอียงไปตามแรงนั้นอย่างไม่ขัดขืน
เอวของฉันถูกรวบและกระชากเข้าไปกระชิดแต่...คนตรงหน้าคือหมอ นั่น...แล้วคนที่กระชากตัวฉันเข้าไปหาคือ...
"ไปไหนมา!! " เสีย
