Ep.10 หนี้ก้อนแรก
2078 คำ
Ep.10 หนี้ก้อนแรก
"เพื่อนพี่ไฟนอลเหรอคะ? "เสียงปลายสายถามกลับด้วยเสียงหวาน ไพเราะ... และใช่เสียงนั้นก็คือเสียงเดียวกับผู้หญิงคนนั้นที่มาหามันใน ตอนเช้า พลอยฝน .. ฉันได้แต่ทวนชื่อนั้นภายในใจ
....
" ฮัลโหล...ฮัลโหล..ได้ยินรึเปล่าเอ่ย? " พอฉันเงียบไปนานปลายสาย ก็เริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง
... ..
" อืม ..เพื่อน" ฉันตอบสั้นๆ
" คือพี่ไฟนอล..{^*#*}%#%" ฉันไม่รอให้ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ฉันก็ ตุ๊ดๆๆ กดตัดสายไปทันที... ก็จะกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นไม่รู้ว่าตอนนี้สมองของฉันมันเป็นบ้าอะไร
มีปัญหาอยู่ตรงหน้าแท้ๆ ฉันก็หาทางคิดแก้ไขมันไม่ได้..และยังมามี ความรู้สึกประหลาดๆ แบบนี้อีก..... ฉันก็เลื่อนโทรศัพท์ไปเรื่อยในรายชื่อที่โทรออก..
ก็จะกดไปดู เบอร์ Favorites number
PAPA
MOM
FINAL
FERUS
KASUK
KA-WEIR
ALICE
......
..... ....
" ฟีรุส...? " ปลายนิ้วของฉันสัมผัสไปที่ชื่อนั้น.. แต่... ฉันก็หน้าด้านไม่พอที่จะขอยืมเงินจากมัน... ฉันกดปิดหน้าจอทันทีก่อนจะกลับไปนอนก่ายหน้าผากไปพร้อมกับ
ความเครียด...หัวของฉันมันแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว...
" 3 หมื่น ฉันจะไปหาเงินได้ที่ไหนทันละเนี่ย? " ฉันบ่นขึ้นอย่างท้อใจ
—————
เช้าวันต่อมา...
แม้วันจันทร์จะมีเรียน 10โมงแต่พวกเพื่อนตัวดีของฉันมันก็มาสาย
มาช้ากันทุกคน ฟุบ... ไอ้คาซัคที่เข้ามาห้องปุ๊บมันก็ทิ้งกระเป๋าลงนั่งข้างฉันเพื่อหลับ
ต่อในทันที สักพักไอ้ฟีรุสก็เดินตามมาอีกคนโดนมันก็เลือกที่จะนั่งด้านหน้า ภายไปเกือบชั่วโมงหนึ่งก็ยังไม่มีวี่แววว่าเพื่อนอีกคนของฉันจะมา
เรียน แต่ปัญหาก็คือวันนี้กูอยากเจอมึงที่สุดไอ้เพื่อนบ้า!!
กริ้ง......กริ้ง......กริ้ง.... เสียงบอกเวลาเบรคไทม์ ฉันได้แต่นั่งเหม่อๆ จนหมดคาบเช้าไป
" วาเลน!!!วาเลน!! " เสียงไอ้ฟีรุสที่ยืนขมวดคิ้ว เรียกฉันจากภวังค์
"หะๆ "ฉันก็เงยหน้ามองมันอย่างตกใจนิดๆ
" มึงเป็นไรว่ะ? " มันถามขณะที่หันไปเก็บหนังสือใส่กระเป๋าตัวเอง และสะกิดปลุกไอ้คาซัคที่หลับสนิท
" กู.......ไม่มีไร" ฉันกัดฟันตอบไปเพราะ..ไม่กล้าพูดกับมันหรือกับ ใครว่ามีปัญหาเรื่องเงิน จริงอยู่ที่พวกมันรู้ดีว่าครอบครัวของฉันอยู่ในระดับกลางๆ ไม่ได้
ร่ำรวยเท่าพวกมันแต่ก็ไม่เคยเดือดร้อนขนาดนั้น..
"อืม"ฟีรุสก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่เราจะเดินออกจากห้องไปพร้อม กัน 3คน ฉันแอบมองตามหลังพวกมันสองคนไปอย่างละอายใจ
"ควรจะพึ่งใครดีเนี่ย.. "ฉันมองทั้งคู่อย่างโคตรจะลำบากใจ จริงอยู่ที่เราสนิทกันแต่ถ้าให้ฉันเลือกรบกวนคนนั้นก็มีแค่ไอ้ไฟนอล เท่านั้น.. แต่....ฉันก็ไม่อยากให้ปัญหาของฉันรู้ไปถึงคนอื่น...ที่อยู่ใกล้ๆ ตัว มัน...
ฟีรุสกับคาซัคก็เดินไปหาของกินมาวางเรียงเต็มโต๊ะไปหมดทั้งน้ำ
ขนมข้าวกล่องเพื่อรอเรียนบ่าย ส่วนฉันก็ยังคงนั่งคิดไม่ตกเรื่องเงินค่าเทอมคาเวียร์ที่หาย!!นี่ก็ครึ่ง
วันแล้ว...ฉันควรเอ่ยปากขอใครดี แล้วพวกมันจะมองฉันยังไง ..ที่มาขอยืม...น่าอายชะมัด
"เหม่อ..เหม่ออยู่นั้น"ไอ้ฟีรุสเดินมากระแทกไหล่ฉันเบาๆ ขณะที่ฉัน คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
" เออจริง!!!แค่ไอ้ไฟนอลไม่มา เลยไม่มีคนให้ด่าอะดิ ถ้าเหงาปาก ด่าไอ้ฟีรุสมันก็ได้นะ... "ไอ้คาซัคก็เดินถือน้ำเป๊ปซี่มา2ขวดให้ฉันกับฟี รุสส่วนมันกาแฟดำแบบเข้มๆ กันหลับ!!
" มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นสักหน่อย มีพวกมึง ใครจะเหงากันว่ะ!! " ฉันก็กอดคอทั้งสองคนรวมกันทันทีอย่างเล่นๆ บอกตามตรงว่ากินอะไรไม่ลงเลย กินความเครียดไปจนอิ่มแล้ว ไอ้ฟีรุสกับคาซัคก็คุยกันไปรอเวลาขึ้นเรียนคาบบ่าย -คลาส 13:00น.
หลังจากที่เข้ามาในคลาสเลือกที่นั่งรออาจารย์เข้าสอน...ฉันก็มอง
นาฬิกาเรือนใหญ่หน้าห้องอย่างคิดไม่ตก...
หรือฉันควรจะไปขอโอกาสกับทางโรงเรียนดูก่อนดีเพื่อว่าจะผ่อนผัน
ได้บ้าง...ฉันมองไอ้ฟีรุสกับคาซัคสลับกันอย่างไม่กล้า เพราะเงินที่จะยืมฉันไม่สามารถรับปากได้เลยว่าจะใช้คืนได้เมื่อไหร่
" Hello Everyone, Let’ s start with ... " อาจารย์เดินถือหนังสือเข้ามา ในห้องและเอ่ยทักทาย ฟุบ!!ฉันลุกขึ้นยืนทันทีที่อาจารย์จะเริ่มสอน
".. sorry, I have to go"ฉันเก็บกระเป๋า ก้มหัวให้อาจารย์ ก่อนจะเดิน ออกจากห้องทันที โดยมีฟีรุสกับคาซัคถามตามหลังแต่ฉันก็ไม่ได้หันไปฟังพวกมัน
.... ...
ฉันเดินสะพายกระเป๋ากำลังจะออกจากอาคารเรียน
" พี่! " เสียงเรียกนั้นดังขึ้นจากด้านหลัง
และคนนั้นก็คือคาเวียร์น้องชายตัวโคตรๆ จะปัญหาของฉันนี่แหละ
บางทีไม่อยากจะหันไปเห็นหน้ามันเลยกลัวจะพลั้งมือกระทืบมัน
"มาทำไรที่นี่อะ? "ฉันหันหน้าไปเผชิญหน้ากับน้องชายที่สวมชุดนัก เรียนม.ปลายสะพายกระเป๋าเป้ยืนรออยู่ข้างล่างตึก คาเวียร์ไม่ตอบอะไรแต่ได้ยืนมองหน้าฉันนิ่งๆ
"ยังหาไม่ได้เลย...พี่ว่าจะไปคุยกับทางโรงเรียนแกดูก่อน"ฉันตอบ มันไปตามความจริง
"โรงเรียนมันไม่ยอมแล้ว!ยังไงก็ต้องจ่ายวันนี้...คุยมาแล้ว..เลยต้อง มาหาที่นี่ไง"คาเวียร์พูดออกมาอย่างเครียดไม่ต่างจากฉัน
....... ...
" เพื่อนพี่เขาไม่ให้ยืมเหรอ? หรือพี่ไม่ปริปากพูดกันแน่!! " มันเงย หน้าขึ้นมาถามฉัน
.... .. ฉันก็ยังคงเงียบ...
"วาเลน!!เดือนหน้าเวียร์หาเงินมาคืนให้เขาแน่!!พี่ไม่เดือดร้อน หรอก!เว้ย! " คาเวียร์พูดเสียงเข้ม และหนักแน่นกับฉัน
"ถ้าแกไม่โง่ทำเงินหายตั้งแต่แรก!!ฉันก็คงไม่ต้องเดือดร้อนไป ขอยืมใครหรอก...!! " ฉันก็ขึ้นเสียงกลับไปอย่างหมดความอดทน..
" แล้วใครมันจะอยากให้หายวะ .. " เสียงไอ้คาเวียร์ยันไม่ทันพูด จบดีก็มีใครบางคนเดินเข้ามากลางวงของเราซะก่อน
"เฮ้ๆ สองคน....มีไรกันวะ "? "ไอ้ไฟนอลหันหน้ามาถามฉันสลับกับไอ้ คาเวียร์..ฉันเองก็ยังงงๆ มี่มันมาโผล่ตรงนี้ได้... "ฉันพยายามเบี่ยงหน้า หนีไอ้น้องชายเฮงซวยก่อนจะพยายามหายใจเข้าออกช้าๆ เพื่อข่ม อารมณ์ไม่ให้ของขึ้นมากกว่านี้
" พี่ไฟนอล .... " ไอ้คาเวียร์เองก็ตกใจนิดๆ ที่เจอไฟนอล เพราะเอา จริงๆ มันก็ไม่เจอไฟนอลมานานพอควรแล้ว
"หวัดดี"มันยกมือไหว้ไฟนอลเป็นปกติและก็ยืนนิ่ง..
"อืม...ดีๆ "ไฟนอลก็รับไหว้เสียงนิ่งๆ ก่อนจะตบไหล่คาเวียร์หนักๆ มันมองหน้าฉันสลับกับคาเวียร์ที่ยืนข่มอารมณ์กันทั้งคู่ถ้าเป็นที่บ้าน
คงได้ตีกันไปหลายยกแล้ว
"เอาเงินเท่าไหร่? "ไฟนอลหันไปถามคาเวียร์ด้วยเสียงเรียบนิ่ง
..... ...
คาเวียร์นิ่งไปสักพักมันก็ชำเลืองมองมาทางฉันเล็กน้อย " 3หมื่นพี่"คาเวียร์ก้มหน้าตอบไฟนอลอย่างเกร็งๆ ไฟนอลหยิบโทรศัพท์มันขึ้นมากดไปกดมาก่อนจะยื่นให้คาเวียร์
เพื่อกดใส่เลขบัญชีตัวมันเอง ก่อนมันจะส่งโทรศัพท์คืนให้ไฟนอล "เรียบร้อย"ไฟนอลเงยหน้าบอกคาเวียร์ไปนิ่งๆ "ขอบคุณนะพี่"คาเวียร์ยกมือไหว้ขอบคุณไฟนอล ก่อนจะหันมาไหว้ฉันเล็กน้อย
"เดี๋ยวผมทำงานพิเศษได้และจะรีบเอามาคืน"ประโยคหลังไอ้คา เวียร์หันมาพูดใส่ฉัน ก่อนจะมันจะก้มหัวให้ไอ้ไฟนอลและรีบเดินออกไป...
....... ... ฉันยืนมองน้องชายที่สุดเกลียดเดินไปไกลสุดตา... "ที่โทรหาเมื่อคืนเรื่องนี้อะเหรอ? "มันหันมาถามฉันนิ่งๆ
" อืม! " ฉันพยักหน้าเบาๆ
" แค่3หมื่น กูยก / เดือนหน้ากูหามาคืนนะ" ไอ้ไฟนอลยังไม่ทันพูดจบ ฉันก็แทรกขึ้นทันที
" ไม่อยากติดหนี้บุญคุณมึง! " ฉันตอบไปแบบกวนๆ
" ก็ดี!งั้นกูคิดดอก!! " มันแสยะยิ้มออกมาอย่างคนที่อยู่เหนือกว่า เกลียดรอยยิ้มชั่วๆ ของมึงมากเลย!!ฉันได้แต่พูดในใจ
" แล้วแต่มึงเหอะ ..ว่าแต่มึงมาทำไรตรงนี้? " ฉันถามแบบห้วนๆ กับ มัน
" มาตามมึงไปเรียนไง!!วิชานี้กูทำงานคู่มึงนะ ถ้ามึงโดด กูจะ ทำงานกับผีที่ไหน?? "มันสะพายกระเป๋าเท่ๆ หันมาตำหนิฉันทันที
" ใครจะไปรู้ว่ามึงจะเสด็จมาเรียนได้ นึกว่าจะอยู่กับ...! " ฉันหยุดคำ พูดของตัวเองไว้เแค่นั้น ฉันจะไปกระแนะกระแหนมันทำไมกัน..ฉันทำได้เพียงเอาเล็บจิกตัว
เองเบาๆ
"กับ... " มันยักคิ้วเล็กน้อย
"เออ...นี่กูยังไม่ได้จุดธูปเลยนะมึงยังมาได้เลยอะ"ฉันก็เปลี่ยนเรื่อง พูดแบบหน้าด้านๆ ไปเนี่ยแหละ" ก่อนจะเดินหนีมันออกมาทันที
" นี่วาเลน!!กูไม่ใช่ผีนะเว้ย" มันก็เดินตามมาติดๆ
.... ...
"โดดเรียนแล้วไปไหนกันดีว่ะ? "มันเอาแขนพาดไหล่ฉันอย่างมาด แมนและหันมาถาม
"ไม่ไปอะต้องกลับมาซ้อมเชียร์ตอนเย็น"ฉันส่ายหน้าทันทีเพราะ ภาระหน้าที่ฉันยังไม่จบ วันนี้ซ้อมใหญ่ที่สแตนด์เชียร์กลางสนามกีฬาใหญ่ซะด้วย " อืม งั้นกูไปด้วย...กูว่าง!! " มันก็ตอบกลับมาหน้าด้านๆ เช่นเดิม
"มึงก็ไปทำอย่างอื่นดิวะ! "ฉันขมวดคิ้วเล่นหน่อยกับคำตอบง่ายๆ ของไอ้ไฟนอล
"ไม่มี"มันตอบสั้นๆ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
@สแตนด์เชียร์ ซ้อมเต้นไปสักพักก็ไม่เห็นหัวไอ้ไฟนอลมันละ...
" นึกว่าจะรอได้นานแค่ไหน? "ฉันบ่นกับตัวเอง
" เต้นดีมากเริ่ดมาก!!วาเลน!!ฉันยกนิ้วให้เลยลูกศิษย์เอก555" เสีย งอลิซชมฉันไม่ขาดปากเธอคงภูมิใจไม่น้อยที่สอนคนที่เต้นห่วยแตก แบบฉันให้เต้นออกมาได้..ประมาณนี้
"วันนี้พอแค่นี้ก่อนน้าทุกคน"เสียงพี่ใบตองพี่คนคุ้มเชียร์ลีดเดอร์ ดังขึ้นทำให้พวกเราได้พักจริงๆ สักที ฉันเดินกลับมากับอลิซเพื่อเอาของใช้ต่างๆ
ฟุบ... มีขวดน้ำเย็นๆ ยื่นมาตรงหน้าอลิซทันทีที่เราสองคนหย่อนตูด
ลงพัก
" อ้าวไฟนอล!! " อลิซยิ้มๆ ก่อนจะรับน้ำทันที
" ...เหนื่อยไหม .. " มันถามอลิซอย่างใส่ใจ
"เหนื่อยสิวาเลนก็ด้วยนะ"อลิซหันมาพูดกับฉันอีกคน
"อะน้ำ"มันยื่นน้ำอีกขวดให้ฉันแบบห่ามๆ แต่ไม่หันมาพูดอะไรต่อเหมือนฉันไม่มีตัวตน มันนั่งคุยกับอลิซชนิดที่ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปเลยละพอเห็นผู้
หญิงคนอื่นเพื่อนอย่างฉันก็หมดความหมายเลยเนาะ...ฉันอาจจะนิสัยผู้ หญิงมั้ง ที่คิดมากไป...
ฉันพยายามจะสลัดสิ่งที่คิดออกจากหัวไป..
"กูกลับก่อนนะ"ฉันยิ้มให้วาเลนก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าไป เปลี่ยนในห้องแต่งตัวทันที
"เจอกันนะวาเลน"อลิซโบกมือบ้ายเช่นทุกวัน ส่วนไอ้ไฟนอลก็แค่ยักคิ้วเล็กน้อย
@ห้องอาบน้ำแต่งตัวชมรมเชียร์ที่เงียบสนิท
เพราะทุกคนกลับกันไปเกือบหมดแล้วบางคนที่มีรถก็ใส่ชุดซ้อม
กลับเลยแต่ถ้าฉันใส่กลับทั้งที่เหงื่อชุ่มแบบนี้นะคนในรถตู้ต้องด่าพ่อ ล่อแม่แน่ๆ ซ่า… ซ่า… ฉันเปิดน้ำฝักบัวก่อนจะเริ่ม ถอดเสื้อตัวนอกออก และ... แชะ!.. (ชัตเตอร์กล้องไอโฟน)
- ผู้เขียน
