"อือ" ภูริชปล่อยเสียงครางออกมาจากลำคอแผ่วเบาบ่งบอกถึงความพอใจเมื่อได้ชิมรสความหอมหวานจากโพรงปากน้อย ปลายลิ้นหนาเกี่ยวตวัดพันเอาลิ้นน้อยมาดูดดุนหยอกเย้า จากรสจูบวาบหวิวซาบซ่านค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นเราร้อนดุดันตามอารมณ์กระสันของผู้ปลุกเร้า
ขณะที่ริมฝีปากทำหน้าที่สร้างอารมณ์ มือหนาได้คลายออกออกจากข้อมือเล็กเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างหมดแรงต่อต้าน เลื่อนลงมาด้านล่างใช้สองมือช่วยกันเร่งปลดตะขอกางเกงและรูดออกไปพร้อมกับกางเกงในอย่างคล่องแคล่วโดยที่ไม่ยอมผละออกจากปากนุ่มเลยแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับว่าถ้าถอยห่างแล้วมันจะไม่หวานเหมือนเดิม
"ปากคุณหวานชะมัด" ภูริชเอ่ยเสียงแหบพร่า ยกลำตัวให้นั่งตัวตรง สองมือหนาจับที่ขอบยางยืดของกางเกงนอนบนตัวหญิงสาว สิ่งกีดขวางความสุขอีกชิ้นที่เขาจะต้องกำจัดไป
"ดะ..เดี๋ยวก่อน" ดูเหมือนสติที่ถูกคนตัวโตก่อกวนจนกระเจิดกระเจิงได้กลับคืนมา พลอยลลินณ์รีบดึงรั้งขอบกางเกงไว้ก่อนท
