วันรุ่งขึ้น
พลอยลลินณ์ที่อยู่ในชุดพร้อมไปทำงานเดินลงมาจากชั้นสองเมื่อได้เวลาไปทำงานพร้อมกับเจ้านายหนุ่มตามปกติ ทั้งคู่ไม่ได้รับประทานอาหารเช้าที่บ้านอยู่แล้วเธอเลยไม่ต้องตื่นมาเตรียมอาหารในตอนเช้า หญิงสาวอาศัยไปฝากท้องที่ห้องอาหารของโรงแรมที่จัดไว้สำหรับพนักงาน ส่วนภูริชนั้นในเวลาเช้าแบบนี้ เขาต้องการแค่กาแฟแก้วเดียวก็เพียงพอ สายหน่อยเขาถึงจะรับประทานข้าว ส่วนมื้อเย็นส่วนใหญ่พลอยลลินณ์จะกลับมาทำอาหารรับประทานเองที่บ้านด้วยอาหารสดที่ให้ชายหนุ่มพาไปซื้อที่ตลาด บางวันที่คนตัวโตไม่มีธุระออกไปไหนหลังจากที่มาส่งเธอก็จะขอร่วมโต๊ะด้วยโดยให้เธอทำอาหารเผื่อ
เมื่อลงมาจนถึงชั้นล่าง นัยน์ตาหวานมองไปยังโต๊ะอาหารเป็นอันดับแรกเพื่อมองหาคนที่เธอต้องร่วมเดินทางในเช้านี้ และเธอก็พบเขานั่งดื่มกาแฟไปพลางอ่านข่าวสารทางช่องทางออนไลน์ในโทรศัพท์ยี่ห้อหรูไปพลาง
"เสร็จแล้วเหรอ? รอเดี๋ยวนะผมขอล้างแก้วก่อน" ภูริชเ
