ตอนที่ 10
ในช่วงบ่ายของอีกวัน หมอรันลืมตาก็ถึงกับต้องเบ้หน้าเพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงช่วงล่าง ยิ่งเธอขยับความเจ็บยิ่งทวีคูณ
ร่างบางค่อยๆยันตัวเองขึ้นนั่งพิงหัวเตียงมองคนหน้าดุที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ
“บ้าจริง ฉันจะยิ้มทำไมเนี่ย”
มือเรียวตบหน้าตัวเองเบาๆเหมือนพยายามเรียกสติให้กลับมาก่อนจะจับแขนแกร่งที่พาดเอวเธออยู่ออกและค่อยๆย่องลงจากเตียง
ไม่อยากให้คนที่กำลังนอนอยู่ตื่น
หมอรันเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะลงไปหาอะไรกินเพราะเธอเริ่มรู้สึกหิวแล้ว
กิจกรรมเมื่อวานเหนื่อยเหมือนเธอวิ่งมารธอนแข่งกับพี่ตูนยังไงยังงั้น
“ทำข้าวต้มแล้วกัน”
ตอนแรกเธอคิดจะทำเผื่อคนที่ยังไม่ตื่นด้วยแต่เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน
หมอรันเลยตัดสินใจไม่ทำให้เพราะเมื่อคืนเขาเขี่ยวเข็ญเธอจนเกินไป ฉะนั้นปล่อยให้หิวตายไปนั่นแหละ ดีแล้ว
“หมอ!!!”
เสียงดุตะโกนดังลั่นบ้านจนคนถูกเรียกสะดุ้ง ถ้
