รันลนาหลุดยิ้มให้กับเขา
“แต่ฉันไม่ได้มากับคุณนีน่า จะกลับกับคุณได้ไง” เธอถามเสียงอ่อย
“ผมไม่สนใจว่า คุณมากลับใคร แต่คุณต้องกลับกับผม”
“แบบนี้เขาเรียกว่าคุณกำลังหึงฉันหรือเปล่าค่ะ” รันลนาไม่พูดเปล่า แต่ร่างบางกับโน้มใบหน้าสวยหน้าผากจรดหน้าผากหนา
“ผมหึง เพราะคุณเป็นของผม”
“คนขี้ตู่ รันเป็นขอคุณตอนนั้นไหนค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหวาน
“ย้ำสถานะไหมละ” ร่างบางใบหน้าสวยหวานรอยยิ้มอันสดใสบริสุทธิ์ กลิ่นน้ำหอมสุดแสนยั่วยวนชวนมีอารมณ์ ร่างสูงถึงกับนั่งไม่ติด
“ว่าไงคับ รัน” มือเรียวยังคงโอบเข้าที่ตนคอของคนตัวสูง เราพึ่งมีอะไรกันเพียงแค่ครั้งเดียว จะให้ฉันไปกับเขาอีกครั้งก็ยังไงอยู่นะ
“งั้นรันขอถามหน่อยค่ะ เราเป็นอะไรกันค่ะ” เลโอนิกซ์ที่ไม่คิดว่ารันลนาจะงัดไม้เด็ดถามตนซึ่งๆ หน้าแบบนี้ ร่างสูงถึงกับชะงักราวกับว่ากำลังใช้ความคิด
“แล้วผู้ชายคนที่คุณมาด้วย คนนั้นละ แฟนคุณ” เขาถาม หัวใจสั่นไ
