1 เดือนต่อมา
ด้านรันลนาหลังจากที่ร่างบางออกเวรดึก ทว่าขณะที่อาบน้ำเสร็จเตรียมตัวจะเข้านอนนั้น
!! เคล้ง !! กรอบรูปครอบครัวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถึงกับหล่นลงพื้น เศษแก้วกระจัดกระจาย
“อ่า...นี้ฉันคงง่วงมาเลยสินะ” รันลนาพึมพำขนาดที่ร่างบางนั้นเดินไปหาที่ตักขยะเพื่อเก็บเศษแก้ว แต่ไม่ทันจะได้เก็บ กับมีเสียงสมาร์ตโฟนกับดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากคุณรัตนา ใบหน้าสวยถึงกับขมวดคิ้ว
[สวัสดีค่ะ] เสียงปลายสายที่เอ่ยมานั้นทำเอารันลนาถึงกับนิ่งค้าง หัวใจดวงเล็กๆ ถึงกับกระตุกวูบลงมาที่ปลายเท้า น้ำตาไหลเป็นทางยาว ร่างบางหมดเรียวแรงทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ปานจะขาดใจตาย
[บอกรันมาสิคะ ว่านี้ไม่ใช่เรื่องจริง] รันนลนาสะอื้นจนตัวสั่น ทรุดตัวฟุบหน้าลงกับเตียงนอน ทว่าเสียงที่เอ่ยมานั้นกับหลุดหายไป
“ฮือๆ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้” รันลนาร้องไห้อยู่เช่นนั้นนานนับหลายสิบนาที จนกระทั่งไม่มี
