ศิรวิชกับสุทธิดาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังไม่ใหญ่ไม่เล็กขนาดกำลังพอดี ชายหนุ่มซื้อเอาไว้เป็นเซฟเฮ้าส์ของตนเองนานแล้ว แค่เพียงไม่ได้บอกคนที่บ้านเท่านั้น หลังย้ายเข้ามาท่าทางของศิรวิชที่มีต่อภรรยาสาวก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง สุทธิดาได้แต่ถามตนเองว่าเพราะอะไรสามีตนถึงได้เปลี่ยนไปเช่นนี้ เธอทำอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ
"พี่วิชจ๊ะ เย็นนี้พี่วิชกลับมาทานข้าวกับธิดาไหมจ๊ะ ธิดาจะทำกับข้าวไว้รอจ๊ะ"
"อาหารบ้านป่าเมืองเถื่อนของเธอน่ะเหรอ หึ บอกตรง ๆ ฉันกระเดือกไม่ลงหรอกนะ"
"แต่พี่วิชก็เคยบอกว่าอร่อยนี้จ๊ะ"
"โอ๊ย!!!..เลิกเรียกฉันว่าพี่สักที แล้วไอจ๊ะ จ๋าของเธอน่ะเลิกใช้ซะ รำคาญหู ต่อไปนี้ให้เรียกฉันว่าคุณวิช และคำลงท้ายต้องเป็น คะ ค่ะ เท่านั้นเข้าใจไหม"
"เข้าใจจ๊ะ..เอ๊ยค่ะ"
สุทธิดารีบกลับคำพูดแทบไม่ทัน ก็ศิรวิชหันมาถลึงตาใส่ หญิงสาวรีบก้มหน้ามองพื้น อย่างเสียใจ ทำไมคนเราถึงได้เปลี่ยนไปภายในไม่กี่วันเช่
