สัญญาใจไร้รัก

บทที่ ๒ (ไร่ชา ก้องกิจวรากุล)

ธิดา หรือ สุทธิดา หญิงสาวชาวดอยแม่สลอง เธอเป็นหลานสาวของเจ้าของไร่ชา ก้องกิจวรากุล ไร่ชาที่ใหญ่และกินพื้นที่ไปกว่าครึ่งภูเขา สมศักดิ์ เจ้าของไร่ชาตัวจริงมีศักดิ์เป็นตาของหญิงสาว ครอบครัวของธิดามีกันอยู่แค่ สามคน ตาสมศักดิ์ เธอและธนานาวินน้องชายของเธอ พ่อกับแม่ของธิดากับนาวินไม่มีชีวิตอยู่แล้ว สุทธิรักคลอดนาวินออกมาได้ไม่นานเท่าไรก็โดนตะขาบกัดจนเสียชีวิต อาจเพราะว่าเธอเป็นแม่ลูกอ่อนเลยทำให้แพ้พิษตะขาบมากกว่าคนปกติก็ได้ การแพทย์โรงพยาบาลก็อยู่ห่างไกลจากไร่ชามาก ส่วนขจร บิดาของทั้งคู่ก็ข้ามเขาไปหาของป่าและหายสาบสูญไปไม่เคยกลับมาอีกเลย สมศักดิ์จึงได้เลี้ยงหลานกำพร้าสองคนมาเพียงลำพัง

"พี่ธิดา ตาเรียก" ธนาวินเดินมาตามพี่สาวของตนในตอนที่ธิดากำลังจะสอยมะม่วงไปทำน้ำปลาหวานทานเล่นในช่วงบ่าย

"เรียกทำไมนาวิน"

"วินจะรู้ไหมล่ะ พี่ธิดาก็ไปถามตาเถอะหน้าดำ ๆ อยู่นะสงสัยจะเครียด"

"พี่ว่าที่ดำเพราะตากแดดมากกว่าฮ่าฮ่าฮ่า" สองพี่น้องยืนขำหยอกล้อกันก่อนที่สุทธิดาจะเดินเข้ามาตาของเธอที่ในบ้าน และ

จริงอย่างที่นาวินว่า ตาของเธอมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน

"ตา..ตามีอะไรจะคุยกับธิดาหรือจ๊ะ"

"มีลูก..ธิดามานั่งนี่ก่อน" สมศักดิ์หันไปตามเสียงเรียกของหลานสาว ก่อนจะเรียกสุทธิดามานั่งที่ใกล้ ๆ ตน

"จ๊ะ" ธิดาเดินมานั่งข้าง ๆ ตาของเธออย่างไม่เรื่องมาก สมศักดิ์ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักทีจนสุทธิดาทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยถามออกไป

"ตามีอะไรจะคุยกับธิดาหรือจ๊ะ "

"ธิดา ไอ้หนานเมืองมันมาสู่ขอธิดาให้กับไอ้สิงห์คำลูกชายของมัน ตาไม่อยากจะยกให้เพราะไอ้สองพ่อลูกนี้มันชั่วช้าเหลือเกินนี่มันจะสู่ขอธิดามันคงกะจะฮุบไร่ชาของเราไปปลูกฝ**นขาย "สุทธิดามีสีหน้าที่เคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด

"ตาธิดาไม่แต่งนะไอสิงห์คำมันชั่ว วันก่อนมันไปฉุดนังมะขิ่นลูกสาวยายกรองทองมาทำเมีย แล้วนี่จะมาสู่ขอธิดาไปทำอะไรกัน แล้วมันมาสู่ขอเมื่อไหร่กันจ๊ะทำไมธิดาไม่เห็นพวกมันเข้ามาเลย"

"มันมาเมื่อเดือนที่แล้วลูก ตาปฏิเสธมันไปแล้ว แต่มันกลับมากันอีกเมื่ออาทิตย์ก่อน"

สุทธิดาตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ มาสู่ขอเธอสองครั้งแล้วอย่างนั้นหรือ แล้วตาเธอปฏิเสธไปด้วยพวกมันจะไม่โกรธตาหรอกหรือ แต่เอ๊ย!!! ..ธิดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"ตาจ๋า แสดงว่าอาทิตย์ที่แล้วที่ไร่ชา ฝั่งขวาของเราโดนเผา เป็นฝีมือพวกกำนันหนานเมืองใช่ไหมจ๊ะ"

"ตาก็ไม่แน่ใจหรอกนะธิดา แต่มันจะมีใครไร่เราอยู่อย่างสงบมาตลอด เพิ่งจะมีปัญหาขัดแย้งกับไอ้หนานเมืองนี้แหละ"

"เราจะทำยังไงกันดีจ๊ะตา ธิดายอมตายถ้าต้องเป็นเมียไอ้สิงห์คำทั้งขี้ยาทั้งบ้าผู้หญิง บรื้อ บ่เอาเน้อ"

"ตาก็ไม่ยอมยกหลานสาวตาให้คนชั่วอย่างพวกไอ้กำนันหรอกลูก แต่ธิดาหนูคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ตามีเพื่อนอยู่ที่กรุงเทพ คุณตาสรยุทธกับตามีพันธสัญญาใจกันอยู่ เมื่อครั้งที่แม่ของหลานยังอยู่ตาได้ให้หมั้นหมายกับลูกชายของสรยุทธ แต่พ่อสราวุธเขามีคนรักอยู่เสียก่อนแล้วก็เลยไม่ได้ครองคู่กัน แต่มาตอนนี้สรยุทธต้องการจะสู่ขอธิดาไปเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน ธิดาจะว่าอย่างไร สรยุทธ กับพ่อสราวุธเป็นคนดี ตาศิรวิชก็ดีไม่แพ้กันหรอกลูก "

"ธิดาไม่ทราบค่ะ เรายังไม่เคยเจอหน้ากันเลย ธิดาตอบไม่ได้หรอกค่ะตา"

"อีกสองวันคุณตาสรยุทธจะมาที่ไร่ชาของเรา ธิดาไปเตรียมเรือนด้านหลังไว้รอนะลูก"

"ค่ะคุณตา"

สมศักดิ์มองตามหลานสาวไปอย่างหนักใจ ไม่รู้สิ่งที่ตนคิดจะดีต่อหลานจริง ๆ หรือไม่ แต่ถ้าปล่อยให้หลานสาวยังอยู่ที่นี่อีกต่อไป ไม่แน่วันหนึ่งไอ้ชั่วสิงห์คำมันต้องบุกมาฉุดหลานของตนในวันที่ตนเผลอแน่ ๆ ก่อนหน้านั้น ย้อนเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้ว สมศักดิ์ได้โทรทางไกลไปหาเพื่อนรักอย่างสรยุทธ ในตอนแรกตนเองเพียงแค่ต้องการฝากฝังหลานสาวให้ สรยุทธช่วยดูแลในระยะสั้น ๆ พอแค่เรื่องทางนี้เงียบ สมศักดิ์วางแผนจะตัดการโค่นอำนาจสองพ่อลูกชั่วให้สิ้นซาก ด้วยหลักฐานที่ตนเองมีมันยังไม่หนาแน่นพอ สมศักดิ์จึงต้องใช้เวลาในการหาหลักฐาน

(...ว่ายังไงเพื่อนรัก กันนึกถึงนายอยู่เสมอนะสมศักดิ์ นายสบายดีใช่ไหมเพื่อน)

"กันสบายดีเพื่อน สบายกายแต่ไม่สบายใจเท่าไร "

(อ้าวเป็นอะไร..มีอะไรให้เพื่อนช่วยบอกมาได้เลย กันยังรู้สึกผิดต่อนายเรื่องของลูกชายกันอยู่เลย)

"เรื่องมันเก่ามาแล้ว อย่าไปคิดมากอยู่อีกเลยเพื่อน ป่านนี้ยายรักคงมีความสุขอยู่กับตาขจรบนสวรรค์แล้ว แต่เรื่องที่กันหนักใจก็คือเรื่องยายธิดาลูกสาวคนโตของยายรัก ยิ่งโตยิ่งสวยเหมือนยายรักไม่มีผิด หนุ่ม ๆ แถวนี้ก็มาชอบพอกันเยอะทีเดียว กันจะไม่กลุ้มใจเลยถ้าคนที่มาสนใจยัยธิดาไม่ใช่ลูกชายไอ้หนานเมืองกำนันชั่ว"

(โอ้ว..ตาย..แล้วไอพวกนั้นมันทำอะไรนายหรือเปล่าสมศักดิ์ กันพอจะมีเส้นสายเป็นตำรวจยศใหญ่กันจะให้เพื่อนเข้าไปดูนายนะ)

"ไม่เป็น กันกำลังหาหลักฐานอยู่ แต่สิ่งที่กันอยากจะขอให้นายช่วย คือกันอยากจะฝากหลานสาวกันให้ไปหลบอยู่ที่บ้านนายสัก เดือนสองเดือนได้ไหม พอให้กันหาหลักฐานเอาผิดไอ้หนานเมืองแล้วกันจะไปรับหลานคืน"

(ได้สิ แค่นี้เอง ทำไมจะไม่ได้ แต่สมศักดิ์กันอยากจะทำตามคำสัญญาที่เราให้กันไว้ หลานชายกันมันยังโสดรับรองมันจะไม่ไปทำผู้หญิงที่ไหนท้องเหมือนพ่อของมันแน่ ๆ ถ้านายไม่รังเกียจกันจะสู่ขอหนูธิดาให้มาเป็นเมียตาวิชหลานชายกัน นายจะตกลงไหม)

"กันต้องถามหลานสาวก่อน ไม่อยากจะไปบังคับจิตใจอะไรเด็ก ๆ มันอีกแล้ว บทเรียนจากสมัยก่อนมันทำให้กันกลัว นายเข้าใจกันใช่ไหมสรยุทธ"

(กันเข้าใจ และขอโทษจริง ๆสำหรับอดีตที่ผ่านมา)

สมศักดิ์นั่งนึกย้อนไปเมื่อวันวาน สมัยที่เขากับเพื่อนจับคู่ให้สุทธิรักกับสราวุธทั้งคู่ดูเหมือนจะไปกันได้ แต่ไม่ใช่เพียงแค่สราวุธเป็นผู้ชายอัธยาศัยดีเท่านั้น สุทธิรักหลงรักสราวุธด้วยความจริงใจ แต่แล้ววันหนึ่ง สราวุธกลับปฏิเสธการแต่งงานเพราะเขาทำหญิงสาวที่กำลังพูดคุยกันในขณะนั้นท้อง เขาจึงต้องรับผิดชอบลูกในท้องและพรประภาภรรยาคนปัจจุบัน สุทธิรักเสียใจมากไม่เป็นอันทำอะไรหญิงสาวเอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้าน คิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งหลายหน สมศักดิ์เสียใจมากที่เป็นเหตุแห่งทุกข์ของลูกสาว แต่ยังโชคดีที่ได้ขจรเด็กหนุ่มในไร่ที่หลงรักสุทธิรักอยู่เป็นทุนเดิม ขจรเพียรเฝ้าดูแลหญิงสาวไม่ห่าง จนในที่สุดสุทธิรักก็ตัดใจจากสราวุธได้ และผลพวงของความดีของขจร จึงได้เกิด สุทธิดา และ ธนาวิน ขึ้นมา