บทที่ 12
“พี่มันโง่มากเลยใช่ไหม พี่มันโง่ มันแย่ มันเลวที่ปล่อยให้หอมหลุดมือไป...แต่ครั้งนี้พี่มั่นใจว่าพี่จะทำให้รักของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่รักหอมนะ ให้โอกาสพี่ไมน์คนนี้อีกครั้งได้ไหมครับคนดี”
“…”
“พี่ขอแค่โอกาส ให้พี่ได้ใช้โอกาสนี้เพื่อพิสูจน์ที่จะเป็นคนที่ดีสำหรับชีวิตของหอมได้ไหมครับ” ผมเอ่ยย้ำชัดอีกครั้งเพื่อร้องขอโอกาสสำหรับเธอ
มันไม่ใช่แค่คำพูดเลื่อนลอยไร้น้ำหนัก หากแต่ว่าทั้งหมดล้วนออกมาจากหัวใจของผมอย่างแท้จริง
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน ความรู้สึกที่ก่อเกิดมันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ผมรู้เพียงว่าผมรักผู้หญิงคนนี้
ผมขาดเธอไม่ได้...
“หอมไม่รู้ว่าโอกาสของคนเราควรจะให้พี่ไมน์เป็นครั้งที่สองอีกหรือเปล่า...” คำพูดของน้ำหอมทำเอาผมสั่นสะท้านในทันที การที่เธอพูดแบบนี้คือคำปฏิเสธโอกาสของผมหรือเปล่า
แต่ทว่า...
“แต่หอมจะลองอีกสักครั้งค่ะ หอมจะให้โอกาสพี่”
ผมชะงักแน่นิ่งไปราวกับ
