บทที่ 14
“นายน้อยคะ ตอนนี้ฝนตกหนักมากเลย นายน้อยจะขับรถกลับไหวเหรอคะ ป้าว่าอยู่ค้างที่นี่ดีกว่าค่ะ มันอันตราย ป้าเป็นห่วง”
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย พี่ไมน์ก็จับจูงมือของฉันออกไปยังด้านนอกตัวบ้านเพื่อที่จะกลับ หากแต่ว่าเสียงร้องเรียกของป้าแจ่มเอ่ยรั้งไว้เสียก่อน
ฉันหันมองไปทางประตูก็พบว่าสายฝนโปรยลงมาหนักพอสมควร แถมในตอนนี้ก็ก็มืดครึ้มไปทั้งหมด หากขับรถในช่วงที่ฝนตกหนักเปอร์เซ็นต์การเกิดอุบัติเหตุก็มีสูงกว่าช่วงปกติเป็นไหน ๆ
“พ่อว่านอนที่นี่สักคืน แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับดีกว่านะ” เสียงของพ่อพี่ไมน์ดังแทรกขึ้นจึงทำให้ฉันได้แต่พยักหน้ารับบาง ๆ
ความจริงแล้วฉันเองก็เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยอยู่เหมือนกัน ฝนตกหนักแบบนี้มันสามารถเกิดอุบัติเหตุได้ทุกเมื่อ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ในใจตอนนี้กำลังวนเวียนตีพันจนยุ่งเหยิ่งนั่นก็คือความคิดที่ว่า...ฉันเองก็ต้องค้างอยู่ที่บ้านของเขานี่สิ!
“
