บทที่ 8
หลายวันผ่านไป...
@ Z-Top Center
“น้ำหอม เย็นนี้เราไปกินปิ้งย่างกันมั้ย” ชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าเอ่ยถามกับคนตัวเล็ก แต่กลับได้ความเงียบแทนคำตอบ
“หอม” ร่างสูงสะกิดคนตัวเล็กเบา ๆ เพื่อเรียกสติจนกระทั่งหญิงสาวสะดุ้งก่อนจะรีบหันมองด้วยความตกใจ
“ฮะ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”
“เธอนี่มันเสียมารยาทจริง ๆ เลย เดี๋ยวตีให้เข็ด” แอสตันยีหัวเธออย่างมันเขี้ยว เขาไม่ได้ถือโทษโกรธทีเธอเมิน
“นายไม่กล้าหรอก”
“คอยดูเถอะ ถึงบ้านเมื่อไหร่เจอดีแน่” ว่าแล้วก็ดึงร่างบางเข้ามาใกล้ตัวและกอดคอเดินไปด้วยกัน
ทั้งสองเดินออกจากห้างไปยังลานจอดรถหลังจากที่ซื้อของเสร็จเรียบร้อย การอยู่ใกล้ชิดครั้งนี้ทำให้แอสตันรู้ตัวเองเลยว่าเขารู้สึกดีกลับคนตัวเล็กตรงหน้ารู้สึกดีมากอย่างบอกไม่ถูก แต่กลับกันคนตัวเล็กกลับรู้สึกต่างจากเขาโดยสิ้นเชิงเพราะสถานะที่ให้กับแอสตันได้ในตอนนี้คือเพื่อนเพียงเท่านั้น
“นี่แม่คุณ ช่วยหน่อยก
