บทที่ 7
[ MINOR’S PART ; ]
ผมลุกขึ้นสำรวจตัวเองเมื่อตื่นขึ้นมา ในหัวก็มึนงงไปหมดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปอย่างหนัก ขางก่ายก็มีไอ้พุฒและไอ้แอวที่นอนกอดก่าย หัวไปทางตัวไปทาง เพราะหลังจากที่ผมไล่ตะเพิดผู้หญิงเมื่อคืนผมก็ออกไปดื่มต่อกับพวกมันจนอยู่ในสภาพเละแบบนี้เนี่ยแหละ
ผมหยัดกายขึ้นบางบีบนวดตามร่างกาย แต่ทว่าเมื่อสติทุกอย่างกลับคืน ก็ทำให้ผมรีบพุ่งตรงไปยังโทรศัพท์ของตัวเองเมื่อนึกอะไรอย่างอย่างขึ้นได้
“เชี่ยแล้ว!”
เป็นคำคำเดียวที่ผมสามารถสบถด่าออกมาได้ตอนนี้ เมื่อคืนผมสัญญาว่าจะไปรับน้ำหอมที่ทำงาน นั่นก็แปลว่าผมปล่อยให้แฟนของผมรอเก้อทั้งคืน!
ไอ้เวรเอ๊ย...ชะตาขาดแน่กู!
ผมกดดูมิสคอลก็พบว่าเป็นสายของน้ำหอมที่โทรเข้ามานับสิบ แต่สายล่าสุดกลับขึ้นว่ามันการรับสายซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนรับมันแน่ ๆ
เวลาการสนทนาประมาณครึ่งนาที แต่ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้กดรับมันแน่นอนเพราะหลังจากที่ผมไล
