บทที่ 17
สี่ปีผ่านไป
ผมทำงานบริหารคลับของตัวเองและคอยดูมหาวิทยาลัยช่วยพ่ออีกทาง ตอนนี้หอมเรียนจบได้หนึ่งปีแล้ว เธอได้งานทำที่ดีซึ่งเธอทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เธอเป็นหัวหน้าที่ดูแลลูกน้องได้ตั้งแต่อายุแค่ยี่สิบสามความสามารถของเธอได้ฝ่าฝันอุปสรรคคำดูถูกจนตอนนี้ได้กลายเป็นผู้คุมงานที่อายุยังน้อย
อ้อ! ผมลืมบอกไปผมกับหอมเราแต่งงานกันแล้วนะเมื่อหอมเรียนจบผมก็จัดการเตรียมงานแต่งของเราทันที
ส่วนเรื่องนิสัย...ผมก็ยังคงหื่นเหมือนเดิมนั่นแหละ และที่สำคัญผมก็ไม่ได้คุมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะหลังจากที่เราแต่งงานกัน ผมและน้ำหอมเราก็ตกลงกันว่าอยากจะมีลูกตามธรรมชาติ ซึ่งแน่นอนว่าช่วงนี้ผมเลยฟิตปั๊มลูกยกใหญ่
“พี่ไมน์!! พี่มันอะไรกัน!!” เสียงเล็กร้องขึ้นทำเอาผมหลุดจากห้ววงภวังค์และรีบวิ่งเข้าไปหาภรรยาตัวน้อย
“อะไรครับ” ผมเดินไปหาร่างบางทันทีที่เธอโวยวายขึ้น
“นี่มันเสื้อในใคร!!!”
เวร!
ซวยแล้ว!
“
