ตอน 2
1653 คำ
หลังจากเจรจาธุรกิจกับลูกค้า สมิธเดินทางไปต่อกับลูกค้าอีกราย นัดไม่ค่อยซีเรียสมาก แค่ไปร่วมดื่ม และตีกอล์ฟเชื่อสัมพันธ์อันดีต่อกันเท่านั้น ขณะเดินสนทนาอยู่กับลูกค้า สายตาเฉียบคม ที่มองคนแค่ครั้งสองครั้ง สามารถจำได้แม่นยำ ทันใดนั้นจึงเหลือบเห็นสาวสวยรูปร่างดี กลิ่นกระตุ้นหัวใจคนนั้น ใช่ต้องใช่เธอ เขามั่นใจ หญิงสาววาดวงสวิงหวดลูกกอร์ฟอยู่ตรงสนามซ้อมพัตต์กอล์ฟ
ร่างสูงสง่าหล่อฟ้าประทานยืนนิ่งชะงัก ก้าวขาไม่ออก ลืมไปเลยว่าตนกำลังคุยอะไรค้างอยู่กับลูกค้า ชายหนุ่มยืนค้างอยู่หลายวินาที
“คุณสมิธครับ คุณสมิธ” ลูกค้าเรียกอยู่หลายครั้ง หนุ่มหล่อยังนิ่งเฉยสายตามองไปเบื้องหน้า ซึ่งลูกค้าและลูกน้องไม่ทราบว่ามองหาใคร
“บอสครับ มิสเตอร์หยางเรียกครับ” ลูกน้องสะกิดเรียกเจ้านาย
“อ้อ...อ๋อ ครับ เชิญครับเชิญ” ความรู้สึกนักธุรกิจหนุ่มกลับมา จึงหันมาทางลูกค้าพาไปโต๊ะที่จองไว้ ยังไม่วายแอบเหลือบมองผู้หญิง ที่กำลังพัตต์กอล์ฟไม่ละสายตา
ลลิดาวางไม้กอล์ฟ เดินไปเข้าห้องน้ำ ต้องเดินผ่านโต๊ะของสมิธ ฉวยผ้าเช็ดเหงื่อติดไปด้วย จังหวะก้าวเดินผ้าขนหนูพลันหลุดมือ ร่างบอบบางในชุดกีฬา ย่อตัวลงเก็บผ้าเช็ดเหงื่อผืนนั้น
สมิธมองตามก้นงอน กับท่วงท่าก้มเก็บผ้า เวร...เอ้ย ! สายตาปะทะกับหน้าอกคู่สวย ผ่านเสื้อโปโลสีขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เห็นชัดเต็มสองตาว่าหน้าอกเธอสวยนูนเด่นมาก เขารู้สึกแข็งปวดหนึบอยู่ในเป้า หญิงสาวเก็บผ้าแล้วเดินเลยไปเข้าห้องน้ำ ทำทีไม่ได้ใส่ใจใครเป็นพิเศษ
“ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณหยาง” เขาขอตัวกับลูกค้าชาวจีน
เหยื่อติดเป็ดแล้ว ลลิดาเดินทิ้งสะโพก นวยนาดเข้าห้องน้ำ ทำทีทำธุระไม่รีบเร่ง เพื่อรอเวลา ยกข้อมือขึ้นดูเวลา จึงได้เดินออกราวกับไม่มีอะไรทั้งนั้น
ร่างสูงใหญ่ก้าวมาขวางเธอ ตรงหน้าห้องน้ำหญิง ลลิดาทำทีเบี่ยงตัวหลบ ไม่ได้ใส่ใจผู้ชายตัวสูงใหญ่
“แอนนี่ ชลวี” เขาเอ่ยชื่อที่เห็นในนามบัตร
“คุณรู้จักชื่อฉัน” ร่างเพียวบางสัดส่วนยวนตาชะงัก ถอยกลับมาถามชายตัวสูงใหญ่
ฉับไวที่เธอหันมาทางเขา มือใหญ่ดันหัวไหล่ เจ้าของร่างสวยสมส่วนเข้าไปในห้องน้ำหญิง
“จะทำอะไร” ลลิดาตกใจกับท่าทางคุกคามชายตัวใหญ่ “คุณเข้ามาห้องน้ำหญิงไม่ได้นะ” ความหวาดหวั่นก่อเกิด ไม่คิดว่าเขาจะคุกคามร้ายกาจถึงเพียงนี้
สมิธล็อกประตูทันที ห้ามใครก็ตามเข้ามาในห้องนี้ “ผมสมิธ พอล ภควัต” ถือโอกาสแนะนำตัวกับสาวสวย
“เราเคยเจอกันด้วยหรือคะ” ลลิดาทำทีจำเขาไม่ได้ ทั้งที่ออกจะโดดเด่นกว่าผู้ชายทุกคนในสายตาเธอ
“เมื่อเช้าเราเพิ่งเจอกันนะแอนนี่” เขาลากเสียงเข้มไม่ต่างกับดวงตา ที่สามารถละลายหัวใจผู้หญิง ทำให้เพศตรงข้ามร้อนรนได้ง่ายดาย
“เมื่อเช้า ?” พริตตี้สาวทำทีเป็นนิ่งคิด “อ้อ...ที่หน้าประตู” สตีฟไม่เห็นมีสัญญาณเตือนว่าอีตาสมิธ รุกหนักน่ากลัวขนาดนี้ จังหวะที่คุยกับเขา พลันดวงตาก้มมองต่ำ พระเจ้า ! สิ่งที่เธอเห็นปะทะกับสายตาหวาดหวั่น อยู่กลางกายสูงใหญ่ ทำให้ลลิดาถึงกับขนลุเกรียว เก็บอาการตกใจเอาไว้ภายใต้ใบหน้าสวยเฉี่ยว ได้แต่สงบอารมณ์ไว้ อย่าสั่นซี้ยายดา หญิงสาวบอกตัวเองอยู่ในใจ อาการของเธออาจจะทำให้งานใหญ่เสีย แล้วเธอก็จะชวดเงินก้อนใหญ่
“ใช่ชื่อคุณไหม แอนนี่” ถ้านามบัตรใบนั้น เป็นของเธอชื่อน่ารักนี้ย่อมไม่ผิดไปจากในนามบัตร
“ค่ะ ชื่อฉันเอง” เกือบลืมไปแล้ว ว่าตัวเองใช้ชื่อในวงการพริตตี้พิมพ์ลงในนามบัตร สตีฟเป็นคนจัดการให้ รวมไปถึงเอกสารต่างๆ เผื่อใช้ในการสมัครงาน ถ้างานสำเร็จก่อนขั้นตอนการสมัครงานถือว่าดีทีเดียว
“ผมเจอคุณสองครั้ง ในวันเดียว รู้มั้ยกฎของผมคืออะไร”
“มะ...ไม่ทราบค่ะ” ชักกลัวผู้ชายคนนี้ซะแล้วสิ อย่าสั่นสิวะหัวใจ หญิงสาวระงับตัวเองสุดกำลัง ไม่ให้ส่อพิรุธ
สายตาคมกร้าวราวกับมีดหมอลงอาคม ขลัง ดุ ในแววตาหนึ่งเดียว สำรวจดวงหน้าสวยเฉี่ยว สะดุดตากระชากหัวใจ ได้รูปเหมาะเจาะของเธอ เลื่อนขึ้นลง ไม่ใช่แต่สายตาที่มีเสน่ห์ร้อนแรง ยังตามมาด้วยนิ้วแกร่งแตะที่แก้มเนียน ลลิดารู้สึกร้อนผ่าว ราวกับถูกเหวี่ยงเข้ากองไฟ
“คุณต้องเป็นของผม” สมิธกระซิบข้างแก้มเนียน
“มะ...หมายความว่ายังไง” ตัวลลิดาสั่น เบิกตาโต พอได้ยินประโยคแผ่วเบาแต่ร้อนแรงเอาแต่ใจจากเขา
“คุณทำงานที่ไหน” เขาเปลี่ยนเรื่องคุย ส่วนจุดประสงค์ไม่เปลี่ยน มั่นคงดุจขุนเขา
“รับงานทั่วไป อย่างพริตตตี้เอ็มซี ไม่มีอะไรพิเศษ ใครจะจ้าง ฉันก็รับ ถ้าไม่ใช่งานเสี่ยงอันตรายต่อ...ร่างกาย วันนี้ฉันมางานเอนฯ กับลูกค้า”
“ถ้าผมสนใจจ้างคุณล่ะ” แววตาเขาโลมเลียไปทั่วร่างรัดรึง สมส่วนสวยงาม
“พอดีคิวฉันเต็มแล้วค่ะ ขอโทษที” หญิงสาวทำเป็นเล่นตัว ร่างกายเขาเบียดเข้าหาอย่างจงใจรุกไล่ นิสัยแบบนี้ไม่เห็นสตีฟบอกกล่าวล่วงหน้า ต้องการให้เธอตื่นเต้น เสี่ยงภัยเอาเองสินะ ใจร้ายชะมัด เขากระหายรุกไล่อย่างไม่ยอมปล่อย
“ลูกค้าคุณให้คุณเท่าไร ผมให้เป็นสองเท่า” เขาอยากจ้างแม่สาวสวยคนนี้มาเอนเตอร์เทรนด์ส่วนตัว ราคาเท่าไรจ่ายไม่อั้น
“ไม่ดีหรอกค่ะ รับงานไว้แล้ว ถ้าทิ้งงานฉันคิดว่าตัวเองคงเสียคนแน่ๆ คราวหน้าจะมีใครอยากจ้างฉันละคะ”
“สามเท่า” เขาชูสามนิ้ว
“ขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบ ทำทีไม่สนเงินค่าจ้าง ยังก่อน ยังไม่ใช่เวลาต้องยอม อ่อยให้ร้อนแล้วค่อยเผด็จศึก คนแบบนี้ต้องปล่อยให้ทุรนทุราย ตามที่สตีฟสอนไว้
“ห้าเท่า” เขาเสนอตัวเลขสูงขึ้น สู้เต็มที่เพื่อให้ได้พริตตี้หุ่นดี สวยหรูดูแพงคนนี้ยอมรับงาน
“ขอโทษนะคะ ถ้าคุณจ้างใครสักคนทำงาน แล้วคนคนนั้นเบี้ยว เพื่อไปรับงานที่เงินเยอะกว่า คุณจะรู้สึกยังไงคะ”
“ผมก็หาคนใหม่” ไม่เห็นต้องแคร์ ในเมื่อทุกปัญหาแก้ได้ด้วยเงิน โดยเฉพาะปัญหาที่เกี่ยวกับผู้หญิง
“คุณเอาแต่ใจ” อันตรายมากผู้ชายคนนี้ ต้องระวังตัวให้ดี อย่าได้เพรี่ยงพร้ำ อันตรายทั้งความคิดกับความหล่อคมเข้ม ท่วงท่าดุดัน ที่ยากรับมือ
“ผมจะเอาคุณ” ภาษาผู้บริหารดูตรงไปตรงมา จะว่าหยาบโลน ก็ใช่ จะว่าตรงก็เผงเลยล่ะ แถมเป้ายังแน่นตุงสุดจะบรรยาย
“คุณสมิธ” ลลิดาเบี่ยงตัวหลบปลายจมูกโด่งขึ้นสันโดดเด่นตามธรรมดาลูกครึ่ง เครื่องหน้าฟ้าประทาน คิ้วดกดำพาดเหนือตาสีฟ้าก็เหมือนมงกุฎเจ้าชาย ส่งเสริมดวงหน้าหล่อให้หล่ออย่างหาที่ติไม่เจอ ไม่แปลกเลยที่มีผู้หญิง จะคลานเข่าจนเข่าด้านเข้าไปหา มอบกายถวายตัวให้กับเขาถึงปาก สตีฟเล่าประวัติคร่าวๆ ผู้ชายคนนี้ให้ฟังจนลลิดาหวาดกลัว
เขานอนกับผู้หญิงโดยไม่มีข้อผูกมัด ยากที่จะมีผู้หญิงคนไหนจับเขาอยู่สตีฟต้องการให้เธอทำสิ่งนั้น คือ ‘จับ’ ผู้ชายคนนี้ให้อยู่หมัด งานเสี่ยง เปลืองตัว ถ้าไม่จำเป็นไม่มีวันรับปากทำงานนี้เด็ดขาด นิยามของงานเสี่ยงที่แท้ทรู ร้อนเงินเป็นเหตุสังเกตได้
ดวงตากร้าวอันตราย ระบายไปด้วยความคม จ้องมองตาเธอราวกับจะถอดเสื้อผ้า ดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดเบอร์โทร. เขากำลังจะโทรหาใคร โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงกอล์ฟของเธอดัง มือสวยล้วงเข้าไปในกระเป๋าดึงออกมา
“นั่นเบอร์ผม เมมชื่อผมไว้ ถ้าสนใจโทร.มาได้ตลอด 24 ชั่วโมง นั่นคือเบอร์ส่วนตัวผม ไม่เกี่ยวกับงาน ผมไม่ยอมให้ใครง่ายๆ”
“ฉันไม่ได้ขอ”
“ผมต้องการให้”
“อ่าค่ะ หมดเรื่องแล้วใช่ไหม ฉันไปได้แล้วสินะ” ทำทีเหมือนว่าเขาไม่มีความสำคัญ แม้จะดีใจมากที่เธอได้เบอร์เขามา อย่างจงใจยัดเยียดก็ตาม เธอยังต้องระวังความมีเสน่ห์ ความน่ากลัวผู้ชายคนนี้ บุคลิกที่เธอเห็นภายนอก สุขุมเยือกเย็น หากแต่พอได้ใกล้ชิด กลับเต็มไปด้วยความร้อนแรง ค่อนข้างเอาแต่ใจแก้ปัญหาด้วยเงิน นิสัยคนรวยทุกคนคงจะทำงานด้วยเงินอย่างนี้จนเป็นเรื่องธรรมดา
สมิธปล่อยมือนุ่มหญิงสาว ด้วยความรู้สึกเสียดาย วางใจได้เลยเขาไม่ปล่อยเธอหลุดมือแน่ เชื่อว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ฉลาด เธอต้องโทร.หาเขาไม่ต้องสงสัย
สองวันต่อมา สมิธกระวนกระวาย รอสายจากแอนนี่ จ้องมองแต่โทรศัพท์ส่วนตัว หลายต่อหลายรอบต่อวัน นี่ขนาดงานยุ่งไม่ว่างแม้จะตักข้าวเข้าปากด้วยซ้ำ ยังแอบมองโทรศัพท์ ด้วยความหวังเต็มเปี่ยม เธอคนนั้นต้องโทรมาแน่นอน
“ท่านประธานคะ” เสียงหวานเลขาฯ หน้าห้อง ที่ชายหนุ่มคัดสรรหาด้วยมือตัวเอง ด้วยมือจริงๆ สองมือนี่แหละ หลังจากเสียงหวาน ประตูจึงถูกเปิด ร่างอ้อนแอ้นกับเสื้อผ้ารัดรูป ย่างก้าวเดินเข้ามาประชิดตัวเจ้านาย เยื้องย่างยั่วยวนมาถึงโต๊ะ จึงหย่อนก้นงอนลงนั่ง กระโปรงแม่เลขาคนสวย ผ้ายืดสั้นโชว์เรียวขาเนียนขาว นั่งลงบนตักกว้าง
- ผู้เขียน
