“มานี่” เข้มยกร่างบอบบางช่างยั่ว ไปนั่งบนตู้เตี้ยๆ ที่บรรจุเคสคอมพิวเตอร์ จับเรียวขาเลขาถ่างแยก มือเล็กเล็บแดงเซ็กซี่ ช่วยรูดชิปให้ชายหนุ่ม จะได้เสร็จเร็วๆ ไม่ต้องเสียเวลา เวลามีจำกัด ไม่ช่วยกันก็อดแซบนะสิ
“เราทำเวลาหน่อยนะ” นาฬิกาบนข้อมือเที่ยงสี่สิบห้านาที พนักงานที่ไปกินข้าวเที่ยง อาจมีบางส่วนทยอยกันกลับเข้าทำงาน ถ้าขืนชักช้าจะไม่ทันได้แซบก็ต้องติดค้างกันไว้ ได้คลั่งตายแน่
“แน่นอน” เขาเสียบแก่นกายปวดร้อนเข้าทางเยิ้ม เร่งเครื่องด้วยการกระแทกสะโพกผับๆ เลขามินช่วยเอื้อให้เขา ได้ทำหน้าที่มอบความเสียวแก่เธอ ด้วยการแอ่นตัวไปทางด้านหลังพิงกำแพง สวนสะโพกงอนดันเข้าหาเขา สองร่างสอดประสาน ร่วมกันทำงานอย่างกับพาคีเครือข่าย
เสียงตู้เหล็กกระแทกกับกำแพงดังกึกๆ จังหวะที่สะโพกทั้งสองกระแทกเบียดเข้าหากัน เกรงคนด้านนอกได้ยิน เข้มจึงจับเลขามินเปลี่ยนท่า ยกหัวเข่าข้างหนึ่ง
