ในที่สุดวันหยุดก็ได้มาถึงเสียที หลังจากที่เปิดร้านขายของเด็ก ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันหยุดของคนงานทุกคน อี้หลันบอกว่าให้ทำงาน 6 วันหยุด 1 วันเพื่อพักผ่อนร่างกายและอยู่กับครอบครัว วันนี้ครอบครัวหยางจึงไม่ต้องเข้าไปที่ร้านในเมือง หยางหยางจึงถือโอกาสนี้พาเจ้าซาลาเปาก้อนอวบๆ ออกมาเดินเล่นบริเวณบ้าน จะได้ไม่รบกวนภรรยาที่กำลังทำอันใดสักอย่างอยู่ในครัว
“ไปดูปลากันหรือไม่” หยางหยางก้มลงพูดกับหยางอี้ที่อยู่ในอ้อมแขน
“อือ” เด็กน้อบตอบรับ
“ไปที่ลำธารกัน”
“อาหยาง อาหยาง”
แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินไปทางลำธาร ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อตนที่หน้ารั้วบ้านเสียก่อน จึงตัดสินใจเดินไปหาคนที่ร้องเรียกเขาอยู่ เป็นพี่ชายท่านหนึ่งที่อยู่ในหมู่บ้านและทำงานในส่วนของของเล่นไม้ สถานที่ทำงานคือบ้านท่านยายเถียน
“เกอ มีอันใดหรือไม่ขอรับ” หน้าตาของบุรุษตรงหน้าดูซีดเซียวนัก เขาเปิดประตูให้ผู้มาเยือนเข้ามาด้าน
