จุดมุ่งหมายต่อไปคือร้านเถ้าแก่โจว นางต้องการให้สร้างโรงงานอีกสองหลัง สร้างใกล้ๆ กับโรงงานเย็บเบาะ และจะพูดคุยเรื่องปรับปรุง ตกแต่งร้านที่เพิ่งซื้อด้วย ใช้เวลาพูดคุยกันไม่นานก็ลงนามในสัญญาว่าจ้าง หลังจากนั้นครอบครัวหยางก็เดินทางกลับหมู่บ้าน
“เดี๋ยวพี่จะไปคุยเรื่องโรงงานใหม่กับช่างเถา”
“ท่านพี่อย่าลืมเอาแบบไปด้วยนะเจ้าคะ เอาซาลาเปาที่ซื้อมาไปฝากพวกเขาด้วยนะเจ้าคะ” อี้หลันเหมาซาลาเปาของหญิงชราที่ยืนขายอยู่คนเดียว มาแจให้กับทุกคน
“ไม่ลืมๆ”
“เจ้าค่ะ ท่านพี่ไปเถิดเจ้าคะ เดี๋ยวข้าจะพาเสี่ยวอี้เข้านอน จากนั้นก็จะไปที่ศาลาเช่นกันเจ้าค่ะ” เพราะโรงงานเย็บเบาะยังไม่เสร็จ จึงยังต้องใช้ศาลาหมู่บ้านเช่นเดิม
หลังจากสามีเดินไปทางโรงงานเย็บเบาะที่กำลังก่อสร้าง อี้หลันก็อุ้มหยางอี้เข้าไปกินนมนอน ส่วนสองยายหลานกำลังทำอันใดสักอย่างอยู่ในครัวกับหญิงชาวบ้านที่มาช่วยทำอาหาร
หยางหยางเดินจนมาถึงที่เถาอู๋ยืนคุ
