คำว่าบ้านจากปากของคุณชัชมันฟังแล้วอบอุ่นเหลือเกิน ลลนายิ้มให้เขาอย่างอ่อนล้า
จุ๊บ....
หญิงสาวลืมตาขึ้นมามองใบหน้าของคุณชัชแบบเต็มตา ลลนาร้องไห้น้ำตาไหล ความทรงจำเมื่อวานกลับคืนมาแล้ว เธอจำทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้แล้ว
‘คุณชัชใจดำกับลีนเหลือเกิน’
“ลีนอย่าคิดมาก อย่าร้องไห้ คุณชัชรักลีนนะ” เขาบอกรักเธอ น้ำเสียงของคุณชัชและสายตาคู่นี้เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มยกนิ้วไปกรีดเช็ดน้ำตาให้
“อย่าร้อง คุณชัชอยู่ตรงนี้แล้ว คุณชัชอยู่กับลีน”
เธอผวาขึ้นกอดลำตัวของเขาทันที ปล่อยเสียงสะอื้นผ่านลำคอออกมาเบา ๆ เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กอดร่างของเธอที่สั่นสะท้านอยู่ในอ้อมแขน
“คุณชัชผิดไปแล้ว คุณชัชขอโทษ”
เขาเอ่ยคำที่ไม่เคยคิดว่าจะเอ่ยออกจากปากนี้ได้อีกครั้ง
“คุณชัชรักลีนนะ” เขาบอกรักเธออีกย้ำเพื่อให้หญิงสาวแน่ใจ
“ลีนรักคุณชัชค่ะ คุณชัชอย่าผลักไสลีนไปไหนนะคะ” เธอส่งเสียงเว้าวอน ผ่านลำคอที่แห
