“ไปไหนมาวะมะนาว” ณัฐพลรีบถามเมื่อเธอเดินกลับมา
“ธุระด่วนน่ะสิ ช่างเถอะ ไม่อยากพูดถึง” เธอหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถาม เพราะสายตาทุกคนจับจ้องมาอย่างจับผิด
“ธุระด่วน พ่อฉันสั่งงานมา แล้วฉันเห็นว่าไม่มีเรียน ก็เลยรีบไปทำให้เสร็จๆ ตอนเย็นฉันไม่ว่างด้วย” นาราภัทรรีบเอาพ่อมาอ้าง เพราะเพื่อนๆ ต่างรู้ว่าเธอเกรงกลัวบิดามากเพียงใด
“เออ จบ!” ณัฐพลรู้กิตติศัพท์ของพ่อเพื่อนก็ตัดสินใจไม่ต่อความยาวสาวความยืดจะดีกว่า
“แล้วตอนเย็นทำไม่ว่างวะ” นิลวรรณถามด้วยความสงสัย เพราะตอนแรกพวกเขาทั้งสี่ ตั้งใจจะไปเตรียมแปลงดินไว้ล่วงหน้า สำหรับภาคปฏิบัติวิชาพืชสวน
“พวกแกตั้งใจฟังให้ดี เรื่องนี้สำคัญกับฉันมาก” นาราภัทรโน้มตัวเข้ามาหาเพื่อนๆ เหมือนจะประชุมอะไรสักอย่าง
“พ่อฉันจะให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนนึง ซึ่งเย็นนี้เค้านัดฉันไปกินข้าว พวกแกต้องไปกับฉัน ห้ามปฏิเสธแม้แต่คำเดียว”
“อีบ้า อย่าขี้โม้ได้ป่ะ” นิรดาไม่เชื่อสิ่ง
