เมียเก่าเจ้าพ่อ

ตอนที่ 4 อย่าน่าสมเพชไปกว่านี้

เธอแต่งงานกับสามีคนนี้เข้าปีที่ 3 เราแต่งงานกันเพราะคำสั่งเด็ดขาดของผู้นำตระกูล การแต่งงานในครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรักแต่เกิดจากการวางแผนชั่วร้ายเพื่อให้ได้ ‘สามี’ คนนี้มาครอบครอง เธอฉวยโอกาสเป็นเสือสาวดาวยั่ว และแน่นอนว่าเราตกเป็นของกันและกัน

เธอเคยอยู่ฝั่งศัตรูของเขาที่ทำไปทั้งหมดเพราะแผนการชั่วร้ายต้องการทำลายชื่อเสียงของเขา แต่ไม่รู้ว่าเพราะเวรกรรมอะไร เธอเป็นสายลับถูกจับวางให้สอดแนมเรื่องของทายาทตระกูลดัง แต่ใครจะคิดว่าเธอจะตกหลุมรักเขาอย่างจังจนลืมสิ้นทุกอย่าง หักหลังฝั่งตัวเองไม่ยอมปล่อยคลิปแบล็คเมล์เขา ซ้ำร้ายเขาตื่นขึ้นมาสายตาที่มองเธอเหมือนเจอกิ้งกือไส้เดือน ดูขยาดเธอ ขยะแขยงคนที่เขากกกอดแนบกายใกล้ชิดมาทั้งคืน

ผ่านไปได้ไม่นานเธอโดนคำสั่งเก็บ หนทางหนีตายของคนจนตรอกและมีคลิปในมือคืออะไรน่ะเหรอ เธอแบกหน้าหนา ๆ ของตัวเองไปอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากคนในตระกูลเขาถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เชื่อแล้วว่าคนกลัวตายสามารถทำอะไรก็ได้ เธอประกาศโต้ง ๆ ต่อหน้าคนหลายร้อยชีวิตรวมถึงบอดี้การ์ดคุ้มกันว่าได้กับลูกชายเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้แล้ว ถ้าไม่ยอมตบแต่งกับเธอแน่นอนว่าคลิปนั้นเธอจะปล่อยให้โลกรู้ แน่นอน เธอไม่อายเพราะใกล้ถูกฆ่าตาย และนั่นก็เป็นหายนะตลอดมาเมื่อตระกูลใหญ่รักหน้าถือตายอมตกปากรับคำกับเธอว่าจะจัดงานแต่งงานให้

แน่นอนว่าทายาทคนเดียวของตระกูลใหญ่ในฮ่องกงปฏิเสธหัวชนฝา ไม่ทีท่าว่าจะยอม แต่ในขณะเดียวกันคนจนตรอกสิ้นไร้หนทางอย่างเธอก็ขึงขันจะปล่อยคลิปนั้นให้ได้ เธอไม่อายเพราะกลัวตายมากกว่า ทางผู้ใหญ่ไม่ยอมให้ตระกูลที่สร้างมาหลายรุ่นต้องพังลงยังไงก็ต้องจัดงานแต่ง สามีของเธอในตอนนี้โกรธมากบอกจะแต่งก็ได้แต่ไม่มีทางจัดงาน มีเพียงพิธีเล็ก ๆ ที่เขาไม่เข้าร่วมในวันงาน ไม่โผล่หน้ามาเลย นอกจากนั้นเขายังแตกหักกับครอบครัวหนีมาบริหารธุรกิจที่ไทย ตั้งแต่ปีแรกที่แต่งงานและเธอก็ได้ย้ายมาอยู่กับเขาที่ประเทศไทย นับแต่นั้นเขาไม่ไปเหยียบแผ่นดินเกิดเลย จนปีที่สองครอบครัวก็ยังคงเป็นครอบครัวเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ช่วงหลังมาเหมือนเขาจะเข้าหน้าครอบครัวติดแล้ว อาจเป็นเพราะใกล้หมดสัญญาแต่งงานกับเธอแล้วก็เป็นได้

ครอบครัวเขายื่นข้อเสนอแต่งงาน 1 ปีแรก เธอไม่ยอมออกปากว่า 3 ปี จนผู้ใหญ่ต้องยอมถ้าครบ 3 ปีแล้วไปต่อกันไปไม่ได้ก็ให้แยกย้ายกันไป นั่นคือทางออกของเธอและเขาในตอนนั้น ครอบครัวเขาไม่ถูกปล่อยข่าวเสียหาย และเธอก็มีที่ซุกหัวนอนและรักษาชีวิตตัวเองไว้ได้

เขาเป็นสามีที่ถูกต้องแต่ก็ไม่เคยรักภรรยาที่ถูกต้องอย่างเธอเหมือนกัน มันคือความจริงที่เธอต้องยอมรับแต่ไม่เคยยอมรับได้เลย ใครจะยอมรับได้ว่าคนที่ตัวเองหลงรักหัวปรักหัวปรำจะมองเธอเหมือนเหาที่ไม่มีประโยชน์ เป็นเห็บหมัดที่คอยเกาะเขาไม่สร้างประโยชน์อะไรให้นอกจากปัญหา

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยสร้างความประทับใจอะไรให้เขา เป็นตัวปัญหา ระรานชีวิตส่วนตัว ยุ่มย่ามกับผู้หญิงที่เขาควง ทำเหมือนเป็นเมียที่เขาให้เกียรติ ต่อหน้าคนอื่นสร้างประวัติเธอขึ้นมาอย่างดีทั้งที่ก็เป็นแค่แรงงานที่หัวสูง พอได้ผัวรวยหน่อยก็ลืมกำพืดตัวเอง เธอไม่รู้เลยว่าจะพูดว่าเขาใจร้ายได้ไหม เพราะเธอต่างหากที่เป็นคนเริ่มเกมนองน้ำตาในครั้งนี้ จะไปอ้อนวอนขอความเห็นใจจากพระเจ้าที่ไหน ไปอ้อนวอนกับผัวตัวเองนู่น แต่ก็นั่นแหละมีแต่จะผลักใสไล่ส่งกันร่ำไป

และครั้งนี้ก็เหมือนเขาจะทนไม่ไหวแล้ว

“ผมจะมัดคุณไว้ไม่แน่นมาก คนที่จะขึ้นเป็นภรรยาของนายได้เดิมทีต้องฉลาดและมีไหวพริบ ถ้าคุณตั้งใจเรียนในสิ่งทีจังก้าให้คนมาสอน แค่วิธีแก้มัดเชือกคุณคงทำได้ง่าย ๆ ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ครั้งนี้คุณทำเกินไป รู้ทั้งรู้ว่าคุณหมวยลี่คือคู่ค้าและญาติของนายแต่คุณดันทำร้ายเธอด้วยการเอาน้ำแกงราดหัวต่อหน้าคนทั้งร้านอาหาร”

คู่ค้าอะไร เธอรู้หรอกว่ายายหมวยลี่อะไรนั่นเกือบได้แต่งงานกับสามีเธอในตอนนี้

เพียงแสนตวัดสายตาเอาเรื่องไปมองคนที่มัดมือเธอไว้กับต้นไม้จริง ๆ ถ้าเป็นเรื่องการลงโทษเธอรู้ดีว่าพวกเขาไม่เคยทำเล่น เธอเคยไปนอนกับเสือที่เขาเลี้ยง โดนจับถ่วงน้ำลอยคอกลางทะเล แต่เธอเป็นถึงเมียของเจ้านายพวกเขาจะไม่ปรานีกันหน่อยเลยเหรอ

“อื้อ ๆ อ่อยอั๊นอ่ะ!” (ปล่อยฉันนะ)

“ผมสมเพชแต่ช่วยไม่ได้ ถ้าแก้เชือกลงจากเขาได้ภายในสองชั่วโมงจะมีคนรอรับ ถ้าหลังจากนั้นก็นอนป่ารอไปก่อนนะครับ แต่แถวนี้ใกล้เขตอนุรักษ์ถ้ามีช้าง หมูป่า เสือ หลุดกรงออกมาผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะนี่เป็นคำสั่งของนาย”

“ไอ้พวกบ้า แกจะเอาฉันมามัดไว้กลางป่าแบบนี้ไม่ได้ อื้อ!” เธอด่ายังไม่สาแก่ใจมือขวาของเขาอย่าง ‘จาร์กัว’ ก็ยัดผ้าเข้ามาในปากเธออีกครั้ง

“คุณอยู่ในที่ที่ไม่สมควรอยู่เอง ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาผมสมเพชคุณมาก หน้าตาก็ดี สมองก็มีแต่คุณกลับเอาความฉลาดคิดแต่เรื่องชั่ว ๆ เพื่อให้นายสนใจ ผมไม่อยากพูดแต่ย้อนมองตัวเองดีกว่า คุณตามหึงคนนี้คนนั้นตามอาระวาดมาตลอดระยะเวลาสองปีคุณเหนื่อยไหมครับ ถ้านายจะรักนายรักคุณไปนานแล้วนะผมว่า ดูคุณทำตัวแบบนี้ไม่มีใครรักหรอกครับนอกจากรังเกียจ”

เพียงแสนชะงักมองแววตาสมเพชเวทนาแต่แฝงด้วยความจริงใจคู่นั้นออก จริงอย่างที่จาร์กัวพูดทุกอย่าง ตลอดระยะเวลาสองปีเธอไม่เคยหยุดเลย ตามหึงตามหวงสามีที่ไม่เคยเหลียวแลตัวเอง และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำโทษเธอ แต่ดูเหมือนครั้งนี้จะทำร้ายคนสำคัญของเขาเข้าให้ถึงกล้าจับเมียแต่งอย่างเธอมามัดไว้กลางป่า พวกเขามันเถื่อน ไอ้พวกมาเฟียเก๊!

“เหลือเวลาอีกหนึ่งปี ทำไมคุณเพียงแสนไม่ทำตัวดี ๆ ไม่ก็ตัดใจเถอะครับ อีกหนึ่งปีคุณจะกอบโกยเท่าไหร่ก็ได้นี่น่า นายเคยหวงอะไรไหมครับนอกจากตัว เงินคำกำแก้วนายไม่เคยพูดว่าคุณพลาญไปเยอะแค่ไหน คุณควรรู้ได้แล้วว่าสุดท้ายสัญญาแต่งงานต้องจบลง นายไม่เอาคุณแล้วทำไมไม่ใช้หนึ่งปีที่เหลือคิดว่าจะเอาอะไรไปได้บ้างที่ไม่ใช่นาย ผมไม่ควรสอนเมียนายขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมไม่อยากเห็นเพศแม่ทำตัวน่ารังเกียจน่าสมเพชขนาดนี้เพื่อผู้ชายเดียว”

เจ็บทุกดอกโดยเฉพาะไม่หวงเงินนอกจากหวงตัว!

จากขาที่ยืนอย่างแข็งขันตอนนี้มันทรุดลงไปนั่งกับพื้น สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย จาร์กัวเห็นแบบนั้นจึงหมุนตัวเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องอีกหลายชีวิต นายเขาเป็นคนรักแรงเกลียดแรงและคนที่ถูกเกลียดมาอย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่มีเปลี่ยนก็คือคุณเพียงแสนนี่เอง เขาขัดคำสั่งนายไม่ได้ ถ้าคุณเพียงแสนรอดค่ำคืนนี้ในป่าคนเดียวไปได้ก็หวังว่าเธอจะรักตัวเองเป็นและแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น เขาแค่หวังให้ผู้หญิงคนนี้รักตัวเองเป็น

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เธอถูกมัดไว้ติดกับถนนดำไร้วี่แววรถผ่านไปมา น้ำตาคัดกรองมาจากความรู้สึกที่อัดอั้นในใจไหลออกมา ความเจ็บปวดบริเวณถูกเชือกมันไว้ไม่เท่ารอยร้าวในความรู้สึกแหลกสลายของเธอในตอนนี้ อวัยวะอื่นในร่างกายยังคงปกติดียกเว้นหัวใจที่เหมือนมันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เธอเคยคิดว่าต่อให้เขาไม่รักก็ไม่คิดทำร้ายเธอถึงตาย แต่ครั้งนี้ความอดทนของเขามันคงสิ้นสุดลงแล้ว เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็ไร้แสงของพระอาทิตย์แล้วเสียงสัตว์ในป่าต่างพากันส่งเสียงร้องเรไร คนที่ลืมกำพืดตัวเองไปนานว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นยาจก ชีวิตผันเปลี่ยนเป็นคนที่มีเงิน มีอำนาจ มีบริวาร แต่สิ่งที่เธอไม่มีเลยก็คือ ‘รัก’ เธอไม่ได้รับคำนี้จากใครเลยแม้กระทั่งสามีของตัวเอง

ความกลัวเข้ามากัดกินจิตใจ ผงะถอยหลังเพราะมีเสียงไฟจากรถยนต์จะร้องขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้เพราะถูกปิดปากเอาไว้ พอคิดได้ว่าตัวเองสามารถคาย เศษผ้าออกได้ก็ตอนที่รถขับผ่านไปแล้ว

โง่ขนาดนี้กล้ายังไงอยากเป็นเมียที่เขารักยายเพียงแสน!