ตอนที่ 2 เรียกว่าขืนใจ NC++
1512 คำ
เธอรวบรวมความกล้า หน้าหนาคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเมียอย่างน้อยเขาก็คงไม่กล้าฆ่าเธอจริง มนุษย์เหมือนกัน มีแขนมีขา แต่ที่ต่างคือเขามีลูกน้องนับร้อย บริษัทยังประเมินค่าไม่ได้ เพราะฉะนั้นมนุษย์ไม่สามารถเหมือนกันได้หรอก ต่อให้ฆ่าคนเหมือนผักปลาก็ไม่เห็นมีหน่วยงานไหนเข้ามาปราบปรามได้ เงินถึงก็ดึงหน้าต่อเก๋ ๆ
“ใสหัวออกไป” เขาไม่ได้ล้อเล่น ไม่อยากเห็นหน้า มันเหมือนจะ อ้วก มวลท้องเพราะเห็นหน้าเมียตัวเอง
“แสนก็เป็นเมียคุณ ไม่รักไม่ชอบแต่ตอนนี้เราคือสามีภรรยา อย่างน้อยคุณไม่ควรขู่แสนแรงขนาดนี้” เธอตัดพ้อ เปล่า...นี่คือแผนการ
“หึ” เฮยหลงหัวเราะหึในลำคอหนา เห็นหน้าแล้วอยากบีบคอให้กระดูกแหลกคามือ ถ้าไม่ติดที่สัญญาฉบับนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่มีวันได้ชูคอมานานขนาดนี้หรอก
ไม่ว่าจะโดนลงโทษ ขู่ด้วยการทำร้ายต่าง ๆ นานา หรือแม้กระทั่งจับตัวไปขังให้สำนึกตนคนเดียว ทั้งหมดทั้งมวลเธอเคยผ่านมาหมดแล้ว สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากการเป็นเมียคนมีอำนาจอย่างเขาคือต้องเจ้าเล่ห์ให้มาก ก็เหมือนคืนนี้...ไม่ได้ด้วยเล่ห์เธอก็จะเอาด้วยกล และเธอจะเอาเขาให้ได้!
“แสนสำนึกผิดที่ล้ำเส้นคุณไป แสนสำนึกผิดจริง ๆ”
เฮยหลงปรายตามองคนเดินทอดน่องเข้ามาใกล้ด้วยท่าทางสำนึกได้เหมือนที่ว่า แต่เขาไม่สามารถปักใจเชื่อผู้หญิงคนนี้ได้เลยสักนิด ไม่เลย!
“มารยา”
“ถึงแสนจะร้ายกาจแค่ไหน แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ปลอมคือแสนรักคุณนะเฮยหลง”
“สะอิดสะเอียน”
“ทำไมคุณถึงไม่ลองเปิดใจให้แสนบ้าง” บีบน้ำตาเข้าไป คืนนี้คุณลงท้องฉันแน่ หล่อมากแต่เล่นตัวไม่พัก อย่าโทษเธอที่ต้องใช้แผนนี้แล้วกัน ไม่สิ เราจะมีความสุขกันทั้งสองฝ่ายนี่น่า “แสนกักตนสำนึกผิดแล้วจริง ๆ อย่างน้อยคุณก็น่าจะดูแลตัวเอง ทำไมปล่อยให้ศัตรูทำร้ายได้ล่ะคะ แสนเป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ กลัวสามีแสนจะเป็นอะไรไป”
สายตาเขาส่งตรงถึงเธออย่างไม่ปิดบัง กำลังด่าทอเธอผ่านสายตาคู่นั้นว่า ‘โคตรตอแหล’ แต่ไม่เป็นหรอก เธอชินกับสายตาของเขาแล้ว
“ออกไป” เขาไม่มีแรงจะยกมือไล่ด้วยซ้ำ ไหล่ด้านซ้ายพึ่งโดนกระสุนเจาะมาสด ๆ ร้อน ๆ ขนาดแค่เฉียดยังทำเอาระบมจนจับไข้ขนาดนี้
“ได้ค่ะ แต่อย่างน้อยทานข้าวต้มที่แสนทำมาก่อนได้ไหมคะ”
เพียงแสนวางปิ่นโตพร้อมกับจัดแจงสายตาไม่ไว้ใจเธอมองออก บอกแล้วว่าเธอรักเขา เขาคิดอะไรเธอรับรู้ตลอดแหละ หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มใส่ปากตัวเอง
“พรุ่งนี้แสนต้องออกกองอีกหลายวันติด อย่างน้อยทานข้าวต้มที่แสนลุกขึ้นมาทำแต่เช้าสักคำได้ไหมคะ?”
เฮยหลงทำหน้าเหม็นเบื่อแน่นอนว่าถ้าการทานข้าวต้มฝีมือหล่อนไม่กี่คำทำให้หล่อนยอมออกห่างเขาหลายวันทำไมเขาจะฝืนใจกินไม่ได้ หยิบมันขึ้นมาแต่ก็ไม่ถนัดอยู่ดี
“แสนป้อนค่ะ” เธอตักข้าวต้มพอดีช้อนจ่อที่ริมฝีปากหยักลึกน่าจูบ
เฮยหลงตวัดสายตามองอย่างไม่ชอบใจ ฝืน ๆ อ้าปากรับและกลืนมันลงคอ เหมือนเขากลืนเข็มนับพันเล่มยังไงยังงั้น
“พอ”
“อีกคำนะคะ” เธอคะยั้นคะยอ แน่นอนว่าปริมาณเท่านี้น่าจะเพียงพอต่อทั้งคืนแล้ว ถ้าสรรพคุณไม่ดีเธอจะตามไปเด็ดหัวคนขายมาเสียบประจานหน้าตลาดมืดให้ดู
“ใสหัวกะ...” ยกมือข้างขวาขึ้นมาคลึงขมับตัวเอง แววตาแข็งกร้าวขึ้นมาเมื่อรู้ว่าในร่างกายตัวเองไม่ปกติ “เธอตายแน่!”
เพียงแสนไม่รอช้าขนาดเธอชิมติดปลายลิ้นอารมณ์ยังพุ่งพล่านขนาดนี้ สองคำที่เขากินไปก็เกินพอแล้วจริง ๆ ยืนตัวตรงก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ไม่สนใจสายที่กำลังมองเธอเหมือนกะ เอาให้ทะลุ เขาโกรธ เขาเกลียด หล่อนรู้แน่ชัด แต่หล่อนก็รักเขา รักมากจนไม่มีพื้นที่ให้ชายอื่นเข้ามาเพราะฉะนั้นเขาก็ต้องรับผิดชอบความรู้สึกนี้ของเธอเหมือนกัน
หมับ! เธอคว้ามือเขาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะกดปุ่มส่งสัญญาณที่หัวเตียง
“แสนโป๊นะคะ คุณจะเรียกคนอื่นมาทำไม”
“พวกมึง อือ!”
เพียงแสนโผล่เข้าไปล็อกคอประกบปากคนที่กำลังจะเรียกกำลังเสริมทันที มืออีกข้างเลื่อนลงมาลูบที่เป้ากางเกงวนท้องนิ้วหยอกล้อส่วนหัวของมังกรยัก เขาเกร็งเธอรู้ กำลังสู้กับฤทธิ์ยาจนตาแดงก่ำ แต่ยามันแรงเขาสู้ได้ไม่นานก็พ่ายแพ้ ขนาดโดนยาสายตาชิงชังยังมองมาไม่เปลี่ยน คงเกลียดอีแสนเข้ากระดูกดำเชียวล่ะ
ลูบไล้ไปทั่วแก่นกายที่เริ่มขยายใหญ่สู้มือ มันผงกหัวเหมือนเรียกหาเธอ ตอนนี้เธอไม่สนอะไรทั้งนั้นขอแค่ให้ได้เขา เธออยากได้เขา!
ถดถอยตัวลงมาที่ตำแหน่งพอเหมาะ จับเข้าที่แก่นกายไซส์ใหญ่กว่ามาตรฐานออกมาจากร่มผ้า ก้มลงไปใช้ริมฝีปากครอบงำเริ่มละเลงลิ้นสะเปะสะปะ ทั้งดูดทั้งเลียเอาให้ปั่นป่วนท้องน้อยกันไปข้าง
เฮยหลงอยากหนีแต่เขาไม่คิดว่ายายบ้านี่จะไปหายาที่ฤทธิ์แรงขนาดนี้มาได้ ใครสอนให้ยายนี่รู้จักตลาดมืดในวงการเหนือกฎหมายเขาจะจับมันมาจิ้มให้ตาบอด ฤทธิ์ยากล่อมประสาททำให้เขาลืมสิ้นทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งว่าเกลียดเมียคนนี้แค่ไหน เมียแต่งที่ชื่อเพียงแสน!
จากผลักใสเปลี่ยนมาเป็นจับที่ศีรษะแล้วเริ่มเป็นคนให้จังหวะเอง ท้องปั่นป่วนไปหมด ความรู้สึกตีกันยับ อยากพอ อยากหนี อยากเอ่ยปากเรียกลูกน้องแต่ปากมันหนักเขาเรื่อง
“วันนี้คือวันสุดท้ายที่เธอจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้เพียงแสน!”
พูดจบก็บีบเข้าที่ปลายคางเรียวใช้แรงเชิดหน้าให้ขึ้นมารับจูบแสนเร่าร้อนจากเขา ลิ้นหน้ากวาดไปทั่วโพรงปากนุ่ม ขบเม้มเข้าที่ริมฝีปากจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วปาก มือหยาบข้างที่เจ็บก็ไม่สนเลื่อนมาบีบบั้นท้ายงอนงามแล้วฟาดลงจนเกิดเสียงดัง ‘เพียะ’ แบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มือเรียวเล็กผลักร่างหนาให้นอนลงไปที่เดิม เธอไม่อยากทำให้เขาเจ็บตัวเพิ่ม แค่อยากได้เขา เพราะฉะนั้นเธอทำเองได้
“แรดฉิบหาย!” แม้จะพูดแบบนั้นกลับพึงพอใจที่ร่างอรชรกำลังค่อมอยู่บนตัวเขา สาวเจ้าจัดแจงท่าเองทุกอย่างแม้กระทั่งนำลูกชายของเขาไปจ่อที่ช่องทางเยิ้มไปด้วยน้ำกามสีขุ่น มองดูช่องทางรักสีหวานมันอดไม่ได้ที่จะยื่นนิ้วเข้าปากตัวเองแล้วส่งไปจาบจ้วงเข้าไปในรูคับแคบของของคนตรงหน้า
“อ๊า...เสียวจัง” บดเอวหวานลงเรื่อย ๆ จนมิดลำใหญ่ยาว จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนกายเป็นคนคุมเกมในครั้งนี้อย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า
เฮยหลงเชิดหน้าซูดปากเพราะความเสียวซ่านที่กำลังได้รับ หาใช่ว่าเราสองคนไม่เคยร่วมหลับนอนด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่เขาเอาจะมองเมียแต่งคนนี้เป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่เท่านั้น ไม่ชอบเมียแต่ย้อนแย้งตรงที่เคยเอากัน ก็ดูมารยาผู้หญิงคนนี้เสียเถอะ เขาไม่หลงกลไหวยังไง หลงกลครับไม่ได้หลงรัก ตั้งสติ!
เอวหวานบดมันเอาเรื่อง วางฝ่ามือลงที่หน้าท้องเต็มไปด้วยซิกแพกหนั่นแน่นน่ากัด เชิดหน้าขึ้นฟ้าอย่างสุขสม เธอชอบการได้แนบชิดกับเขา คนที่หล่อแสนเพอร์เฟ็กจนทำเอาหัวใจเธอเต้นทุกวันนี้ก็เพราะเขา ถ้าไม่มีเขาเธอคิดไม่ออกเลยว่าชีวิตเธอจะมีไปทำไม
“รีบเล่นให้เสร็จ ตาหน้าเธอตายแน่ยายบ้า!” เขากัดปากพูด ไม่อยากขัดคนที่ทำหน้าฟินเหลือแสน ไม่อยากยอมรับเลยว่ามันดูเซ็กซี่เป็นบ้าเวลาเพียงแสนโยกตัวอยู่บนแก่นกายของเขา
“อ๊า ๆ ชอบจัง ของคุณใหญ่มากค่ะ” ไม่ว่าเปล่าตั้งใจโน้มตัวลงมาจูบเขา แต่สิ่งที่ได้ก็คือเฮยหลงเมินหน้าหนีหน้าตาเย็นชาขั้นสุด
เธอน้อยใจเต็มอก แต่ต้องไปต่อ การที่จะได้แนบกายเคียงชิดแนบแน่นขนาดนี้มันหายากจะตาย และมันก็แน่นไปหมดจริง ๆ ผัวก็หล่อฉิบหาย แม่งเอ๊ย!
- ผู้เขียน
