ค่ำของวันนั้นหญิงสาวตัดสินใจกลับไปที่บ้านของตนเองเพราะเห็นว่าอยู่ที่กระท่อมก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอหนีไปไหน จึงตัดสินใจกลับไปอาศัยที่บ้านดีกว่า โดยมีไอหมอกคอยตามเป็นเงาติดหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก ไล่ยังไงก็ยังอยู่ ไม่ยอมไปไหน
ชายหนุ่มสั่งให้ดินแดนเอาเสื้อผ้าของตนมาส่งให้ที่บ้านของหญิงสาวเพราะเขาจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะง้อหล่อนสำเร็จ ส่วนเรื่องงานก็ฝากให้ลูกน้องดูแลไปก่อน ยกเว้นเรื่องสำคัญจริง ๆ เขาถึงจะกลับไปจัดการเอง
“อืม... หอมจังเลยจ้ะเมียจ๋า อาหารน่ากินมาก” กลิ่นหอม ๆ ของอาหารบนโต๊ะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหิวขึ้นมา ท้องร้องเสียงดังไม่เกรงใจคนนั่งร่วมโต๊ะ แต่ดูจากสีหน้าท่าทางของคนทำแล้วไม่ค่อยอยากจะให้เขากินด้วยสักเท่าไร
“พูดมากก็ไม่ต้องกิน”
หล่อนมองด้วยหางตาก่อนจะตักอาหารใส่จาน ใจจริงก็ไม่อยากทำให้ชายหนุ่มกินหรอก แต่เพราะทนฟังเสียงเซ้าซี้ของเขาไม่ไหวจึงใจอ่อนทำอาหารเพิ่มอีกสอ
