"มองอะไร" เสียงเยือกเย็นถามคนตรงหน้าด้วยท่าทางที่หงุดหงิดกว่าเดิม
"เปล่า" เขาตอบเสียงเรียบ
"บนจอเป็นข้อมูลทั้งหมดของคุณหงส์ นายต้องจำให้ได้ทุกรายละเอียด ห้ามขาดตกบกพร่องแม้แต่เรื่องเดียว" พจน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"อ่า ครับ"
Rrr Rrr Rrr
"ครับคุณหงส์, ครับ" เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จพจน์ก็เดินออกจากห้องไป
ชรัชก็ได้แต่มองตาม เขาเริ่มรู้สึกอะไรได้หลาย ๆ อย่าง ไอ้หมอนี่มันมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด แล้วคนอย่างเธอจะมองไม่ออกจริง ๆ เหรอ ขนาดเขาพึ่งมาได้วันเดียว เขายังรับรู้ได้ถึงอะไรที่ไม่ชอบมาพากล
คิดได้ดังนั้น เขาก็ต่อสายหาเพื่อนเขาทันที
"กูส่งรูปของคน 2 คนให้มึง ช่วยให้คนของมึงสืบให้กูด้วย กูต้องการข้อมูลของ 2 คนนี้ให้เร็วที่สุด"
(เมฆ : เหี้ยยย ผู้หญิงคนนี้...)
"เออ ก็คนที่ถูกจับไปสน. มึงนั่นแหละ"
(เมฆ : แล้วมึงไปรู้จักได้ยังไง)
"เออ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง"
(เมฆ : แล้วไอ้ผู้ชายคนนี้เกี่ยวอะไ
