“เธอนี่ท่าจะบ้านะ ผัวจะซื้อของให้เมียมันผิดตรงไหน แปลกยังไง ทีปุ๊ซื้อของให้เธอตั้งมากมาย ฉันก็ไม่คิดว่า เธอจะมาปอกลอกเงินลูกชายฉันเลย ถ้าผู้ชายอื่นซื้อให้ทรายสิคือเรื่องแปลก แล้วตั้งแต่มันมาอยู่บ้านหลังนี้ โดมเคยซื้อของให้มันกี่ครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกด้วยมั้ง” บุหงันต่อว่าไม่ไว้หน้าลูกสะใภ้ ที่นับวันจะยิ่งร้ายกาจ กดขี่พราวฟ้ายังพอรับได้ แต่ถึงขั้นทำร้ายร่างกาย นางทนไม่ได้และไม่ทนด้วย “ส่วนเรื่องที่ฉันซื้อเสื้อผ้าให้มัน เพราะฉันระคายตาที่เห็นมันใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ถ้าคนอื่นเขาเห็นชุดที่มันใส่ซ่อมซ่อ เขาจะคิดยังไง เป็นลูกสะใภ้ตระกูลศรุตจันทร์แต่แต่งตัวไม่สมกับฐานะ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น”
บุหงันไม่เคยพูดเยอะขนาดนี้ นางพูดไปหอบไป มองหน้าอรุณด้วยสายตาไม่พอใจ อรุณจะเถียงแต่บุหงันไม่เว้นช่องไฟให้พูด
“ฉันจะบอกอะไรเธออย่างหนึ่งนะ มันไม่เคยเรียกร้องอยากได้ มันปฏิเสธฉันทุกครั้ง มีครั้งนี้แหละที่มั
