เจ้าหัวใจนายปิศาจ

แน่น... ซีีด...

เธอยึดมือจับหมอนที่รองนอนเอาไว้แน่น พยายามอ่อนโอนตามเขา ความอยากซ่านเพราะฤทธิ์ของยาขับอารมณ์เพศ มันบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงรู้สึกชอบความเจ็บปวดนี้

“โอ้ว.....ดีจริง ๆ ซี้ด.......” เขาโยกตัวแรงขึ้น แต่ก็ต้องถนอมเธอเอาไว้สักนิด หากบาดเจ็บจริง ๆ เขาก็ได้จ้ำจี้กับเธอแค่คืนนี้ แล้วพรุ่งนี้เขาก็อด แล้วทริปสิบสี่วัน ที่วางแผนมาเป็นปีคงล้มไปไม่เป็นท่า

ความสุขสุ่มรวมอยู่ตรงปลายลำ ที่กระแทกชนผนังภายในที่อ่อนนุ่ม และตลอดทางที่โอบท่อนใหญ่ ช่องทางรักของหญิงสาวทำให้เขาซ่านเสียว เขาส่งเสียงกระเส่าออกมาตลอดเวลา

เธอเริ่มร้องไม่เป็นภาษา และเป็นฝ่ายบอกให้เขากระแทกเข้าออกแรง ๆ น้ำหวานของภุมรินสีชมพูปะปนไหลย้อยจนเกิดเป็นสีขาวข้นและมีสีแดงของเลือดปนออกมาด้วย

เขาเปิดบริสุทธิ์และได้เป็นเจ้าของเธอแล้วแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่เหมือนสวรรค์ประทานมาให้แบบนั้น

เธอกระตุกเกร็ง เด้งเอวสวนรับท่อนเนื้อแกร่งอย่างสนุก ไม่นึกกระดาก

เขาสูดปาก ก่อนจะคำรามส่งเสียง พร้อมส่งตัวเองกระแทกเข้าเร็วรี่ แทบมองตามไม่ทัน สายตาของเขามองใบหน้าของเธอที่แสดงออกมาว่ามีความสุขสมอารมณ์หมาย ปฏิกิริยาทางร่างกายเร่งเร้าให้เขาเอากับเธอแรงขึ้นอีก

ส่วนอ่อนไหวของร่องสาวบีบตัวเองรัดรอบตอดขมิบเหมือนอยากจะรีดพิษของเจ้างูใหญ่ให้ออกมาให้ได้

สองมือกอบกุมสองเต้าของตัวเองขยำแรง แล้วสวนเอวรับแท่นยักษ์ที่อัดตอกอย่างสุดกำลัง ลายไม้คำรามส่งเสียงในลำคอ กระทั้นสะบั้นเอวกดแช่กายาอัดท่อนใหญ่หมายจะให้แตกคารู สีหน้าของเขาพึงพอใจที่ได้รับความสำราญจากช่องทางนั้นอย่างเต็มอิ่ม

ชายหนุ่มฉีดส่งความสุขที่แสนบรรเจิดเข้าไปขังรวมกับน้ำสวาทของหญิงสาวจนเต็มอยู่ในนั้น มันปริล้นเอ่อออกมาจนเต็มที่นอน สีแดงชาดของสาวบริสุทธิ์ปะปนกับความสดชื่นของทั้งคู่

เธอกับเขานอนกอดกันแน่น แค่แก้วเดียวจริง ๆ กับตัวยาแผลงฤทธิ์ให้เธอแตะสวรรค์ไปนับครั้งไม่ถ้วน เธอคงเหนื่อยมาก นอนหายใจระทดระทวยอยู่ใต้ร่างกายของเขา

ลายไม้ถอนตัวเองออกมาอย่างช้า ๆ สายตาของเขาจับจ้องมองส่วนประสาน เห็นสายน้ำหวานปนเลือดไหลออกมาเป็นทาง เขารีบหยิบทิชชูขึ้นมาซับ แต่บางส่วนก็แปดเปื้อนไปบนผ้าปูที่นอนแล้ว

เขาทำความสะอาดให้เธอจนหมดจด ร่างเล็ก ๆ เริ่มนอนห่อตัว เขาได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ เธอเหมือนฝัน และหลับใหลลงไปในทันที หมดการรับรู้ทั้งสติสัมปชัญญะ

ลายไม้ห่มผ้าให้ร่างเล็ก ๆ เพราะกลัวเธอจะหนาว ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มที่แดงระเรื่อ ๆ อย่างทนไม่ได้

เขาอมยิ้ม ไม่รู้ยิ้มทำไม แต่มันสุขใจมากมายที่ได้เป็นคนแรกของเธอ

เขารีบจัดการตัวเองชำระล้างร่างกาย ก่อนจะใส่เสื้อคลุมออกไปจากห้อง พี่ชายของเขากับพี่โบกี้ขอตัวเข้าห้องไปแล้ว

สี่หนุ่มสองสาวยังกอดจูบกัน ร่ำสุราและเครื่องดื่มกันอยู่

ลายไม้ชงเหล้าแล้วไปนั่งแยกตัวจากสองหนุ่มอยู่ฝั่งตรงข้าม เขามองไฟระยิบระยับของเรือประมง แต่ในใจนึกไปถึงร่างเล็ก ๆ ที่ครางน่ารัก ๆ และเพิ่งได้รับการชำระโทษจากเขา

“อะไรมึง นั่งยิ้มอยู่ได้ เป็นไงน้องคนนั้น เรียบร้อยดี”

“อือ...”

“ดีไหม” นิธานถาม และส่งสายตาเหมือนรู้กัน เพราะพวกนี้ชอบสวิงกิ้งกันอยู่แล้ว

“ไม่ได้โว้ย” ลายไม้หวงหึงขึ้นมาทันที

เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น จะให้มาร่วมเล่มเกมบ้าบอกับพวกนี้ไม่ได้

“เชี่ยนะมึง สดละสิ ถึงจะเก็บไว้แดกคนเดียว”

“เฮ้อ....คิดแต่เรื่องแบบนี้แหละไอ้ปืน” เขาไม่พูด

คิดหนักใจนิด ๆ ถ้าเธอตื่นพรุ่งนี้จะโวยวายหรือเปล่า และที่แน่ ๆ ตอนนี้เรือก็แล่นออกมาไกลจากฝั่งมากแล้ว

“กูขอนะคนนี้” เขาพูดกับเพื่อนทั้งสองคนตรง ๆ

หนุ่มทั้งคู่ยักไหล่ แล้วหันไปสนใจสองสาวที่พร้อมจะสนุกกันเต็มที่กับเกมสวาทที่กำลังจะเริ่มต้น  ณ บัดนี้

ลายไม้เมื่อเห็นเพื่อน ๆ เริ่มบรรเลง เขาก็จึงลุกขึ้น หยิบของกินบางอย่างใส่จาน พร้อมแก้วเครื่องดื่มกลับไปที่ห้องของตนเอง

เขานั่งมองหน้าน้อย ๆ ที่หลับสนิทไปแล้ว กินของกินไปพลาง ๆ ยิ้มหน้าบานแฉ่งจริง ๆ

‘มองไปมองมาก็น่ารักดีนะ’

เขานั่งดื่มเบียร์อีกสองกระป๋อง แล้วตัดสินใจเข้านอน ลายไม้เปลือยกายนอนกอดก่ายร่างนุ่มนิ่มนั้นทั้งคืน

บนเรือยอชต์ เช้าแล้วนะ

ปวีนุชนึกว่าเธอฝันไปเมื่อคืน แต่พอแค่ขยับตัว รับรู้ได้ว่าร่างกายของตัวเองร้าวระบมไปหมดเธอพยายามเคลื่อนไหวขยับตัวอย่างช้า ๆ ความรู้สึกคือเสียววาบในช่องท้องน้อย ตรงส่วนสงวนของผู้หญิงรู้สึกเหมือนมีอะไรมาค้างคาอยู่ในนั้นมันเจ็บอย่างบอกไม่ถูก

‘เจ็บจัง อื้อ.... ไม่ใช่ฝันหรือ’ เธอคิดทบทวนเรื่องราวของเมื่อวานนี้ เมื่อนึกได้เธอก็ลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนในห้องสีขาวเล็ก ๆ

‘ไม่คุ้นเลย ที่ไหน เพดานแบบนี้’ เธอมองสำรวจไปเรื่อย ๆ สายตาเริ่มปรับให้เข้ากับแสงที่ส่องเข้ามาทางช่องวงกลมเล็ก ๆ

พายสติแทบแตก เธอพบว่าตัวเองเปลือยกายล่อนจ้อน แล้วเหตุใดเธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้

‘เหล้าแก้วนั้น’ เธอเริ่มจำได้

มือและขาของเธอพาดลงไปบนเนื้อตัวของชายหนุ่มที่นอนก่ายกอดร่างของเธออยู่ ขนหน้าแข้งของผู้ชาย ลำขาใหญ่ กล้ามเนื้อมัดแน่น ๆ ตัวหนัก ๆ

‘ผู้ชาย’ พายหัวใจสลาย เธอเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เธอจำได้ทุกอย่าง ๆ ได้ราง ๆ ว่าเธอทำอะไรลงไปกับผู้ชาย และเธอก็มีความสุขไปกับรสรักของเขา ปวีนุชเหมือนอยากจะร้องไห้

‘บ้าไปแล้ว’ เธอนึกถึงตอนที่เธอให้ความร่วมมือกับเขา แล้วส่งเสียงครางครวญติดแน่นอยู่เต็มสองหู

‘แล้วเขาเป็นใคร’ เธอถามตัวเอง

พายพยายามยกใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ มองให้เห็นว่า เขาคือใคร ถึงสายตาจะสั้นมาก แต่ก็พอจะเห็นได้หากตั้งใจ

หญิงสาวแทบผงะ

‘เขา ไอ้บ้านั่น’ เธอจำเขาได้ คิ้ว โครงหน้า ริมฝีปากและคางแบบนี้

'ไม่จริง...ทำไมต้องเป็น เขา... ไม่...ให้ตายเถอะ โฮ...' หญิงสาวตบหน้าตัวเองแรง ๆ คร่ำครวญร่ำร้องบอกตัวเองว่าเสียใจอยู่ข้างใน

‘ผู้ชายที่เธอมีอะไรด้วยเมื่อคืน คือเขา ไอ้ตัวร้ายที่กล่าวหาว่าเธอเป็นโจร ทำยังไงดี ยายพายแกจะทำยังไง โอ้... ถ้าเขาตื่นขึ้นมาแกตายแน่ ๆ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วทำไม....ฮือ..... ไอ้คนกวนโอ๊ยนั่น พูดจายวนประสาทคนนี้ ทำไม...ไม่ได้การแล้ว หนีสิ เร็ว ๆ...’

เธอเร่งเร้าตัวเอง เมื่อตัดสินใจได้ เธอรีบขยับตัวหมายจะลงจากเตียง

พลันต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อขายาว ๆ ที่เต็มไปด้วยขนรกรุงรังพาดรัดรอบเอวคอดของเธอเอาไว้ ก่อนจะตวัดโอบเธอด้วยอ้อมแขนอันแข็งแกร่ง ชายหนุ่มรวบกอดร่างเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้แน่น