ตอนที่ 2
1019 คำ
คิมหันต์ยิ้มกว้าง หงายฝ่ามือสองข้าง อยากให้หญิงสาวตรงหน้ารู้สึกผ่อนคลายที่จะพูดคุยกับเขา
“ชลันดา...”
เขาสะกดชื่อของหล่อนที่ปรากฏอยู่ในใบสมัคร สายตากวาดไปตามแถวของตัวอักษร
“ค่ะ... ชลันดา”
หล่อนตอบ
“ชื่อเพราะนะ”
กล่าวโดยไม่มองหน้าหล่อน สายตาคมกริบยังคงกวาดไล่ลงมาอ่านประวัติที่กรอกไว้ด้วยลายมือสวย เส้นสายปากกาสีน้ำเงินของตัวอักษรดูสม่ำเสมอ ชลันดาจบปริญญาตรีจากคณะครุศาสตร์สาขาปฐมวัยของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
“จบครุศาสตร์ทำไมไม่ไปเป็นครู”
เขาสงสัย
“รอเปิดสอบบรรจุค่ะ”
หญิงสาวตอบ แม้ว่าตามแผนการสอบบรรจุจะเปิดในปีหน้า หากก็รู้ว่าไม่ง่ายเลยที่จะสอบได้ ใช่ว่าทุกคนที่เรียนครูจะได้เป็นครูหลังเรียนจบ ทุกวันนี้คนสมัครเป็นหมื่นเป็นแสน แต่รับได้แค่เพียงหลังร้อยหลักพัน
“รักเด็กไหม...”
คิมหันต์ถามยิ้มๆ ใช้คำถามราวกับว่าหล่อนมาสมัครประกวดนางงาม ลักษณะการคลี่ยิ้มมุมปากและดวงตาวาววาบ แฝงประกายเจ้าชู้ชัดเจน วิธีการที่เขามองหล่อน ทำให้ชลันดารู้ว่าผู้ชายรูปหล่อถึงขั้นทำเอาใจสะท้านคนนี้เจ้าชู้นัก
“ค่ะ... ที่ดิฉันเลือกเรียนสาขาปฐมวัยก็เพราะรักเด็กค่ะ ชอบทำงานกับเด็ก”
ชลันดาตอบตามจริง
“ดี... ฉันก็รักเด็กเหมือนกัน...”
น้ำเสียงบอกความพึงพอใจ
“เธอเพิ่งอายุยี่สิบ... แสดงว่าเข้าเรียนเร็วสินะ”
เขาดูจากข้อมูลในใบสมัครที่หล่อนกรอกเอาไว้
“ค่ะ...”
ชลันดาพยักหน้า ตอบเพียงสั้นๆ
“บังเอิญตอนนี้ตำแหน่งที่เธอสมัครเต็มหมดแล้ว”
คำพูดของคิมหันต์ทำให้ความหวังของชลันดาดับวูบลงทันที กระทั่งเขาเอ่ยตามมาอีกประโยค
“แต่ฉันมีตำแหน่งอื่นที่เหมาะสมกว่าสำหรับเธอ... ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะรับไหม”
คำพูดของซีอีโอหนุ่มใหญ่วัยสามสิบห้าที่ดังขึ้นอีกครั้ง จุดประกายความหวัง วาววาบขึ้นในดวงตาของชลันดาอีกหน
“สนใจค่ะ”
ตอบทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาจะให้ทำงานอะไร หล่อนจ้องตาคิมหันต์ นิ่งไปชั่วขณะ… เพื่อรอฟังว่าเขาจะให้ทำงานในตำแหน่งใด
“เธอเคยได้ยินคำว่า ‘แม่อุ้มบุญ’ ใช่ไหม”
คิมหันต์เข้าประเด็น
“เอ่อ... ค่ะ...”
ประโยคที่ได้ยินทำเอาตกใจ นิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้าตอบ อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้จะให้หล่อนเป็นคุณแม่อุ้มบุญ
“เข้าใจขั้นตอนใช่ไหมว่าทำยังไง”
ถามเหมือนทดสอบความรู้เบื้องต้น
“เข้าใจค่ะ...”
ชลันดารู้ว่าการอุ้มบุญก็คือการยืมมดลูกหญิงอื่นเพื่อตั้งครรภ์แทน กระบวนการก็คือนำน้ำเชื้อและไข่ของคู่สามีภรรยามาผสมกันภายนอก เช่นเดียวกับกระบวนการทำเด็กหลอดแก้ว จากนั้นจึงฉีดเข้าภายในเพื่อให้ฝังตัวในมดลูกของผู้รับฝากครรภ์หรือคุณแม่อุ้มบุญนั่นเอง
“เธอสนใจมั้ย... ถ้าฉันจะจ้างเธออุ้มบุญลูกของฉัน”
คิมหันต์ตรงเข้าประเด็น
“เอ่อ...”
เจอข้อเสนอนี้ ทำเอาชลันดาถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ทว่าคิมหันต์มีวิธีโน้มน้าวใจคน
“ปกติเรทค่าจ้างอยู่ที่สองแสนต้นๆ แต่ฉันให้เธอสามล้าน”
คิมหันต์กล่าวอย่างคนที่ใช้เงินซื้อความสุขมาตลอด
“อะไรนะคะ”
ชลันดาอุทานตกใจ เงินสามล้านไม่ใช่น้อยๆ ด้วยในชีวิตของหล่อนยังไม่เคยได้แตะเงินมากขนาดนี้มาก่อน สามล้านมันเยอะมาก… สำหรับคนที่เกิดในครอบครัวจนๆ และกำลังมีความจำเป็นต้องใช้เงินอย่างหล่อน
“ตกลงค่ะ”
“แต่มีเงื่อนไขบางอย่างที่ต่างออกไปจากกรณีอุ้มบุญทั่วไป”
“ยังไงคะ”
“ฉันต้องการให้เธอเป็นแม่อุ้มบุญแท้... ”
“ยังไงคะ?”
เอากับเขาสิ… งงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ได้ยินทำเอาหัวคิ้วของชลันดาชิดเขาหากันด้วยความสงสัย แม้เคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง หากก็อยากฟังอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ
“การอุ้มบุญครั้งนี้จะใช้ทั้งไข่และมดลูกของเธอ”
“ค่ะ...”
ชลันดาพยักหน้า เข้าใจตามที่เขาพูด อุ้มบุญแท้ หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Full suroogacy ก็คือการใช้น้ำเชื้อจากฝ่ายชายของคู่ที่ต้องการมีบุตร ผสมกับไข่ของแม่ผู้อุ้มบุญ และฉีดฝังในมดลูกของคุณแม่อุ้มบุญ
“เธอโอเคมั้ย...”
ถามย้ำหลังจากอธิบาย
“ค่ะ... ไม่มีอะไรเสียหายนี่คะ ถ้าเอาสเปิร์มของคุณกับไข่ของฉันผสมกันในภายนอกแล้วฉีดเข้ามาในตัวฉันด้วยวิธีการทางการแพทย์”
ชลันดาถอนใจแรง เข้าใจว่าอย่างนั้น ทว่าเจ้าของน้ำเชื้อกลับส่ายหน้า
“ไม่... ไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจ สาเหตุที่ต้องตกลงกันก่อนก็เพราะว่าฉันจะฉีดน้ำเชื้อด้วยวิธีธรรมชาติ ฉันจะฉีดน้ำเชื้อด้วยตัวเอง”
คิมหันต์เอามือชี้ลงมาที่เป้ากางเกงของตัวเอง บอกให้รู้… ว่าเขาจะฉีดน้ำเชื้อด้วยอาวุธประจำกายของตัวเอง
“อะไรนะคะ…”
ชลันดาตกใจกับเงื่อนไขสุดพิสดารของคิมหันต์
“ลองอ่านรายละเอียดในสัญญา... ถ้าตกลงก็เซ็นชื่อยินยอม ฉันจะแบ่งการจ่ายเงินออกเป็นสามก้อน ล้านแรกหลังเธอเซ็นสัญญา ล้านที่สองจ่ายหลังจากเธอท้อง และล้านที่สามจ่ายภายหลังจากเธอคลอด... รายละเอียดทุกอย่างมีในสัญญา”
คิมหันต์แจงรายละเอียดให้ฟัง เมื่อวานเขาเรียกทีมกฎหมายของบริษัทเข้ามาพบ สั่งให้ร่างสัญญา ‘อุ้มบุญ’ ตามเงื่อนไขที่ตัวเองได้วางไว้
“ว่าไง... ”
เสียงเข้มดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบ เมื่อเห็นว่าชลันดาอ่านสัญญาแล้วอึ้ง พูดอะไรไม่ออก หากสุดท้ายหล่อนก็ตอบ
“ค่ะ... ”
ด้วย ‘ความจำเป็น’ บางอย่างที่อยู่เบื้องหลังกำลังบีบบังคับ ชลันดาพยักหน้ารับ หลังจากกวาดสายตาลงมาถึงบรรทัดสุดท้ายของสัญญา
“โอเค... คุณต้องเซ็นชื่อต่อหน้าพยาน”
- ผู้เขียน
