ปัง!
“อะ ไอ้...” ฉันไม่ได้กดล็อกรถเพราะเพิ่งสตาร์ทรถเสร็จเมื่อกี้ แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีไอ้หน้าหมาที่ไหนมันจะเปิดประตูรถขึ้นมานั่งด้วย อาจจะดูประมาทแต่มันเป็นเวลาไม่ถึงนาทีที่ขึ้นมานั่งบนรถนี่คะเลยยังไม่ได้ล็อกประตู
“คิดถึงจังเลยครับ คิดถึงพี่เหมือนกันรึเปล่า คงต้องคิดถึงสินะเพราะคนอย่างคะนิ้งถ้าไม่คิดถึงคนที่พรากเวอร์จิ้นของตัวเองไปก็ไม่ใช่คะนิ้งตัวจริงแล้ว ใช่ไหมคะน้องนิ้งของพี่กัส”
นี่แค่ขึ้นรถฉันแค่นี้ฉันก็ฉุนแล้วนะ ยังมีหน้ามาพูดเรื่องพรากเวอร์จิ้นหน้าระรื่นตบท้ายด้วยคำชวนอ้วกอย่าง น้องนิ้งของพี่กัส
...รู้จักกูน้อยเกินไป!
“ไอ้เหี้ย!” ฉันตะโกนด่าใส่หน้าแล้วก็ฟาดกระเป๋าเงินสีดำใบยาวลงไปกลางหน้าที่เอาแต่ยิ้มระรื่นชื่นมื่นมีความสุข ฟาดไปเต็มๆ ที่แรกที่โดนก็ปลายจมูกโด่งๆ ของเขานั่นแหละ ถ้าทำศัลยกรรมมาก็คงเจ็บหนักถึงขั้นดั้งหักดั้งเบี้ยว แต่หน้าอีตานี่ดูตาเดียวก็รู้ว่าหล่อธรรมชาติ โอ้ย!
