ไม่เหมือนเดิม
2229 คำ
คชาพาวาริชมาร้านที่นัดกับมาดาม ทั้งยังสั่งเหล้ามาดื่มเงียบๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานัดด้วยซ้ำ เพื่อนของวาริชจึงยังไม่มีใครมาเลยสักคน
ใบหน้าสวยทอดมอง คนที่ดื่มเหล้าเหมือนดื่มน้ำ วันนี้คชาดูนิ่งจนน่ากลัว รู้ว่าเขากับภูมิภัครไม่ค่อยถูกกัน แต่ยังไงเขาทั้งคู่ก็เป็นพี่น้อง แม้จะคนละแม่ แต่พี่น้องมันตัดคงกันไม่ขาด
ภูมิภัครเป็นลูกชายคนแรกที่เกิดกับภรรยานอกสมรส ส่วนคชาเป็นลูกที่เกิดมาจากภรรยาตามกฎหมาย แม้จะไม่ได้รับความรักจากพ่อเท่าพี่ชาย แต่ทุกอย่างของบ้าน คงจะตกเป็นของเขาทั้งหมด นี่คือสิ่งที่วาริชรู้จากมาดามเพื่อนสนิทของเธอ
“พอแล้ว คชาต้องขับรถนะ” วาริชจับมือที่กำแก้วเหล้าไว้แน่น พยายามดึงแก้วเหล้าออกจากมือหนา แต่เขาไม่ยอมปล่อย ทั้งยังกระชากแก้วเหล้าออกไปแรงๆอีก ไอ้นี่แรงควายจริงๆ
“อย่ายุ่ง อารมณ์ไม่ดี นั่งเงียบๆไปเลยไป๊!!”
เขาหงุดหงิดมากๆ เมื่อคิดว่าวาริชกับพี่ชายมีอะไรเกินเลยไปมากกว่าเขา วาริชหวงตัวมากๆ จนเขาไม่เคยได้แม้แต่จูบจากเธอ แต่พี่ชายของเขา เคยเล่าว่า ผู้หญิงทุกคนที่เคยคบ เสร็จเขาหมดทุกรายแล้ว วาริชคงเป็นหนึ่งในผู้หญิงพวกนั้น
“คชา ดื่มเยอะแล้ว พอก่อน วาขับรถกลับให้ไม่ได้นะ”
วาริชพูดอย่างอ่อนใจ วันนี้ตั้งใจมากินเหล้ากับเพื่อน กะว่าจะเมาเต็มที่ แต่สภาพคชาตอนนี้ เหมือนวาริชจะได้แบกเขากลับก่อนที่เพื่อนจะมาซะอีก
“ทำไมกับเรา วาถึงไม่ยอม” เป็นครั้งแรกที่คชาแทนตัวเองแบบนี้ ปกติเขาจะแทนสรรพนามตัวเองด้วยชื่อ มันน่าฟังกว่าตอนนี้เยอะเลย วาริชชอบแบบเดิมมากกว่า
“วาไม่เคยยอมใครเลยนะ” คชาเมาแล้วแน่ๆ เพราะฟังจากการพูดก็รู้ ก็แหงละ ดื่มเหล้าเพียวๆไปเกือบหมดขวด ไม่เมาได้ไง คชาคออ่อนกว่าเธอเยอะ
“งั้นยอมเราสักทีสิ”ร่างสูงขยับมาใกล้ ทั้งยังใช้แขนกักขังร่างที่เล็กกว่า ไว้ในอ้อมกอดอีกต่างหาก คชาเมาแล้ว พูดหรือทำอะไรไปตอนนี้คงไม่รู้เรื่องหรอก
“เมาแล้ว เดี๋ยววาไปส่งนะ” วาริชไม่รู้ว่าปกติตัวเองพูดกับเขาแบบนี้ไหม แต่รู้สึกว่าเสียงของตัวเองมันดูนุ่มนวลกว่าทุกทีเยอะเลย
“……”
“วาจ่ายเอง” วาริชวางเงินไว้บนโต๊ะให้มันเกินค่าเหล้าไป ก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้รักแร้ของร่างที่สูงกว่า เรื่องแบกเพื่อนตอนเมา วาริชทำบ่อย โดยเฉพาะการแบกยัยม๊าของเธอ ที่เธอแบกบ่อยที่สุดในบรรดาเพื่อนทุกคน
“อ๊าย คชาแดกควายไปรึไง ทำไมหนักจังวะ”
วาริชถึงกับต้องบ่นอุบอิบ เมื่อคนที่เธอแบกตอนนี้หนักกว่ามาดามเยอะเลย ดูเหมือนร่างที่เล็กกว่าของเธอจะรับน้ำหนักไม่ไหว เธอจึงพาร่างคนเมาชนนั่นชนนี่ ตลอดทางที่เดินไปขึ้นรถ
ใบหน้าคมเผลยรอยยิ้มนิดๆ ให้คนที่ก้มหน้าก้มตาแบกเขา ใบหน้าเธอดูจริงจังจนเขาแอบจำ เธอจริงจังกับทุกอย่างแบบนี้เหรอ ดูไม่ออกเลยรึไง ว่าแกล้งเมา หลอกง่ายกว่าที่คิดอีกนะเนี้ย
“โอ้ย!! เดินดีๆดิ วาหนัก ฮือ เดี๋ยวทิ้งไว้นี่ซะเลย” อีวาอยากร้องไห้ ทำไมแบกอิม๊าไม่หนักแบบนี้วะ แล้วมือที่พาดไหล่อยู่นี่ จะเลื่อนลงไปจับบั้นท้ายวาทำไม มันจักจี๋นะเว้ย
“ยืนนิ่งๆ หากุญแจก่อน” จำได้วาคชาเก็บกุญแจใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงสักข้าง เธอจึงจับเขาให้พิงกับรถ ก่อนจะลงมือคลำไปตามกระเป๋าเกงเกงทั้งสองข้าง
“อืม~”
“จะครางทำไมวะคชา”
“แล้ววาจับตรงไหนอยู่ละ” สายตาคมก้มมองลงไปตามแขนเรียวสวยของวาริช ก่อนจะมองมือที่กำลังลูบคลำบริเวณต้นขาของเขา อีกนิดเดียวยัยวาก็จะจับน้องชายเขาแล้วนะ ไม่ครางก็แปลกละ ใกล้จุดเสียวขนาดนี้
“อ๊ะ ก็วาจะหากุญแจไง” วาริชตอบเสียงเบา ใบหน้าสวยเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอหากุญแจจริงๆ แต่มันเฉียดเป้ากางเกงของเขาไปมาจนน่าหวาดเสียว
“ไปหาต่อที่ห้องดีกว่า” คชากุมมือเรียวที่ยังขยับไม่หยุดอยู่ตรงกระเป๋ากางเกงของเขา อันนั้นเอาไว้ค่อยหาทีหลัง ตอนนี้กุญแจอยู่ในมือเขาแล้ว
“เดี๋ยวสิ เดี๋ยว!!” วาริชเป็นงง อยู่ดีๆ เขาก็จับมือเธอมานั่งลงที่เบาะข้างคนขับ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินวนไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วออกรถไปด้วยความรวดเร็ว จนวาริชไม่ทันตั้งตัว
“หลอกวาเหรอ!” ใบหน้าสวยมีแววโกรธเคือง ตะโกนถามคนที่เธอคิดว่าเมาเสียงดัง จนเขาต้องยกมือมาปิดหู อยู่ดีๆก็ตะโกน วาริชคนที่ใจดีแบกเขาเมื่อกี้ หายไปไหนแล้ววะ
“ไม่ได้หลอก ตอนนี้สร่างเมาแล้ว” ก็จริงอะ ได้กลิ่นตัวเธอแล้วสร่างเมาเลย แถมยังได้อารมณ์อื่นมาแทนอีกตะหาก
“ใครมันจะสร่างเมาได้เร็วขนาดนั้นอะ”
“วาไง เห็นเมาแต่ละทีเมาแค่แป๊บเดียว” คชาชอบนะ เวลาที่เธอโมโห ชอบทุกๆอย่างที่เป็นวาริช
วาริชหมดคำจะโต้แย้ง วาสร่างเมาเร็วที่ไหน วายังไม่เคยเมาขนาดนั้นเลยต่างหาก แต่ที่แบกคชาเมื่อกี้เธอโดนเขาหลอกชัดๆ
“ไม่ไปส่งห้องนะ วันนี้เราจะนอนด้วยกัน”
พูดตรงขนาดนี้หวังว่าจะเข้าใจนะเว้ยวา เป็นแฟนกันมันก็ต้องมีเรื่องแบบนั้นบ้าง
ตอนนี้เขาอยากทำอย่างนั้นกับวาริชมากๆเลย เขาไม่ได้ยุ่งกับใครมานานมากแล้ว คนที่ควงก็แค่คบไว้คุย แต่ไม่เคยมีอะไรกันเลย แต่พูดไปใครจะเชื่อละ
“ไม่ เห้ย! คชา ปล่อย โอ้ย!”
ร่างสูงเดินอ้อมมาอุ้มร่างบอบบางของวาริชลงจากรถ อุ้มร่างเธอผ่านล็อบบี้คอนโดไปแบบไม่แคร์สายตาใครเลย
คชามองคนที่เลิกโวยวายในอ้อมแขน ก็ดี เงียบบ้างเถอะนะวา เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นกับคชาดีกว่านะ
ขายาวๆก้าวด้วยความเร็ว เมื่อพาเธอมาถึงห้องที่เธอเป็นเจ้าของ ร่างสูงวางคนที่ยกมือโอบรอบคอเขาลงบนเตียงเบาๆ เขาต้องการเธอมานาน เมื่อก่อนได้แต่ตามใจเธอ แล้วรออยู่เงียบๆ ตอนนี้ไม่รออะไรอีกแล้ว
“อย่านะ ถ้าทำวาโกรธจริงๆด้วย วากลัวนะคชา” วาริชตั้งใจว่าจะเลิกโวยวายแล้วมาคุยกับเขาดีๆ คชาไม่เคยใจร้ายกับเธอ แม้เขาจะใจร้ายเรื่องอื่น แต่เขาไม่เคยบังคับให้เธอนอนด้วยเลยสักครั้ง
“กลัวอะไร กลัวสิ่งที่คชาจะทำเหรอ” ใบหน้าคมคายถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน สายตาคู่คมมองสบกับคนที่อยู่ใต้ร่าง สายตาบ่งบอกความต้องการที่พุ่งสูง เพราะเธอ
“อื้อ วากลัว!! มันเจ็บ!!”
ใบหน้าสวยพยักหน้าขึ้นลง เอ่ยตอบเสียงเบาด้วยความกลัว ไม่กล้าสู้สายตาที่แสดงความต้องการของเขา
เธอกลัวจริงๆนะ เพราะเพื่อนที่แต่งงานไปแล้ว มาเล่าให้ฟัง ว่าครั้งแรกมันเจ็บ เธอจึงฝังใจมาตลอด และคิดว่าจะยอมเจ็บครั้งเดียวแค่คืนแต่งงานเท่านั้น นั่นคือเหตุผล ที่วาริชไม่เคยยอมใครเลยมาจนป่านนี้
“ไม่เจ็บหรอกน่า” ไม่เคยเอากับใคร แล้วผู้หญิงบ่นเจ็บสักคน มีแต่ร้องบอกเขาว่าเสียวกันทุกรายนั่นแหละ ไม่ใช่ว่าขนาดของเขามันเล็ก แต่เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงซิงๆเลยสักครั้ง
ก็เคยมีแหละ แต่มันนานมากแล้ว ก่อนที่จะเจอกับวาริชด้วยซ้ำ และตอนนี้กับคนๆนั้นก็เลิกกันไปนานแล้วด้วย เขาลืมความรู้สึกเมื่อตอนนั้นไปจนหมดแล้ว
หาคนที่ยังซิงยากนะ เพราะโลกมันเปิดกว้างเรื่องเซ็กส์มากขึ้น และเขาไม่ถือด้วย ถ้าได้ซิงๆมันก็ดี ไม่ซิงก็ได้ เพราะเขายังไม่เจอคนที่อยากจะจริงจังด้วย ยกเว้นยัยนี่ เธอเป็นคนแรกที่เขาคิดจะจริงจัง
“ไม่เอา อ๊ะ!! คชา!” ใบหน้าหวานร้องลั่น เมื่อใบหน้าคมคายซุกลงที่ซอกคอเธอแรงๆ ทั้งยังดูดเม้มเบาๆในทุกๆที่ ที่ริมฝีปากร้อนๆนั่นเลื่อนผ่าน
“อือ นิดเดียวนะวา” คชาพูดเหมือนละเมอ แม้วาริชจะอาบน้ำนานแล้ว แต่ตัวเธอยังหอมกลิ่นสบู่กลิ่นเดิม หอมจนเขาต้องสูดดมลงไปอีกหลายครั้ง เนื้อตัวก็นุ่มนิ่มไปทุกส่วนที่ปากเขาสัมผัส
“ขะ ขนลุกอะ คชา” เสียงหวานเอ่ยครางแผ่วตามแรงอารมณ์ เธอก็เป็นมนุษย์คนนึง ทุกสิ่งที่เขากำลังทำ เธอรับรู้และรู้สึกแปลกมากขึ้นทุกที ทั้งที่เมื่อก่อนรังเกียจทุกคน แต่วันนี้เธอกลับยอมให้เขาทำตามอำเภอใจ
วันนี้น้ำเสียงของวาริช มันน่าฟังมากขึ้นหรือเปล่า เสียงหวานที่ติดจะแหบพร่า มันน่าฟังกว่าเสียงสูงที่ด่าแว๊ดๆของเธอ ตลอดสองอาทิตย์นี้ที่เขาได้ยินมาซะอีก เขาชอบนะ ต้องทำแบบนี้ใช่ไหม ผู้หญิงอย่างวาริช ถึงจะใช้น้ำเสียงแบบนี้กับเขาบ้าง
“ขอเถอะนะวา” เขาไม่ชอบบังคับใคร กับวาริชยิ่งไม่อยากทำ ไม่ได้หวังว่าจะเป็นคนแรกของเธอ แต่ก็คิดอยากจะเป็นคนสุดท้ายอยู่เหมือนกัน เขาหยุดได้ถ้าเป็นเธอ แล้วเธอจะยอมให้เขาหยุดหรือเปล่าละ
“มะ..ไม่เอา” วาริชส่ายหน้าคลอน้ำตาเบาๆ เธอกลัวจริงๆนะ แม้สิ่งที่เขากำลังทำมันดูนุ่มนวล แต่น้ำเสียงตอนเพื่อนเล่ายังติดอยู่ในหัวตลอดเวลา
คชามองคนที่อยู่ใต้ร่างเนินนาน วันนี้เพราะเขาเมาหรือเปล่า เขาถึงอยากบังคับเธอมาเป็นของตัวเอง เขาหยุดไม่ได้แล้ว เขาต้องการจนร่างกายด้านล่างเรียกร้องอย่างหนักหน่วง ถ้าบังคับเธอ เธอจะโกรธจะเกลียดเขาไหมนะ
“อ๊ะ คชา อื้อ”
ร่างสูงไม่เปิดโอกาศให้เธอได้พูดอะไรอีก ใบหน้าคมคาย กวาดชิมรสหวานในปากของวาริชเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้น เมื่อปากเล็กๆเผลอเปิดริมฝีปากขึ้นน้อยๆ เหมือนรอให้เขาเข้าไปชิมเธอจากด้านใน
เขาชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ชอบขนาดที่มันจะสามารถเปลี่ยนเป็นความรักได้ทุกเมื่อ เพียงแค่เธอเปิดใจรับเขาอีกครั้ง หรือชอบมากพอที่จะเปลี่ยนเป็นเกลียดชังได้เหมือนกัน ถ้าเธอปฎิเสธเขาอีกหน
เสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างบาง ค่อยๆหลุดจากตัวทีละชิ้นด้วยฝีมือของเขา ปากหนายังไม่หยุดจูบ ถ้าหยุดเธอจะรู้ตัว ว่าตอนนี้เขาถอดชุดเธอ ออกไปเกือบหมดแล้ว
โชคดีที่วาริชเลือกใส่ชุดเดรส ที่ด้านหน้ามันเป็นซิบยาวๆ ทุกอย่างมันจึงดูง่าย เข้าทางเขาไปซะหมด
“วาริช” ใบหน้าคมคายผละออกไปมองหน้าวาริชเนินนาน เขาชอบมองเธอ ถึงได้พาตัวเองไปนั่งในร้านให้เธอบ่นบ่อยๆ แม้หน้าเธอจะไร้สีสันแต่งแต้ม แต่เขาก็ยังชอบมองมัน
“หยุดทำไม??”
ใบหน้าสวยเอียงคอถามอย่างสงสัย เพราะอยู่ดีๆเขาก็หยุด จนคชาหลุดขำ ไหนบอกว่าไม่เอา หน้าตาวาตอนนี้ มันบ่งบอกชัดเจนเลยรู้ไหม ว่าอยากถูกเขาเอามากแค่ไหน
“เปลี่ยนใจแล้วเหรอครับ” ก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกัน ว่าตัวเองก็พูดกับวาริชด้วยน้ำเสียงแบบนี้ได้ มันดูหวานจนเขาเองอยากจะอ้วก
“อือ” พูดจบใบหน้าสวย ก็หันหน้าหนีไปอีกทาง
ไอ้บ้าเอ้ย มาถามอะไรตอนนี้วะ ทำมาครึ่งทางแล้ว อยู่ดีๆก็หยุด แล้วมาถามอะไรแบบนี้นะ เปลี่ยนใจได้รึเปล่าละ
“อ๊ะ เดี๋ยวๆ / ไม่แล้ววา ต่อไปเราจะไม่เหมือนเดิมแล้วนะ”
ใบหน้าคมก้มลงไปสูดดมความหอมอีกครั้ง ทั้งยังฟ้อนเฟ้นมือมือหนา ไปตามหน้าอกอวบอิ่มของเธอจนคนที่ถูกเขากระทำ ครางเสียงหวานๆให้เขาได้ยินไม่ขาดสาย
วาริชจุดติดง่ายดี ตอนนี้คนที่อยู่ใต้ร่างของเขา บิดตัวไปมานิดๆ เมื่อโดนผ่ามือหนาฟ้อนเฟ้นต่ำลงไปเรื่อย ยิ่งตอนที่ผ่ามือเขาเคลื่อนไหวอ้อยอิ่ง อยู่ตรงจุดอ่อนไหวของเธอ เขายิ่งเห็นว่าร่างบอบบางของเธอบิดตัวไปมาอย่างหนัก
- ผู้เขียน
