เช้าวันต่อมา
อากาศเย็นสบายในยามเช้าทำให้ร่างบางของหม่อนไหมซุกใบหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างของรามสูรอย่างต้องการความอบอุ่นส่งผลให้ร่างสูงที่กำลังนอนหลับสบายรู้สึกตัวตื่นขึ้นทันที ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองใบหน้าเนียนของเด็กสาวที่หลับตาพริ้มพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาน้อยๆราวกับว่าเธอกำลังนอนหลับฝันดีอยู่
ความน่ารักเย้ายวนที่เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของความไร้เดียงสาชวนให้รามสูรยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนไปมาเบาๆด้วยความเอ็นดูทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับแก้มขาวซีดของหม่อนไหมรามสูรก็รีบชักมือกลับทันทีด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงไอความร้อนที่แผ่มายังมือใหญ่ของเขา
“นี่เรามือหนักขนาดนี้เลยเหรอวะ”
รามสูรพึมพำเสียงเบาด้วยความรู้สึกผิดก่อนที่เขาจะรีบลงจากเตียงไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อมาเช็ดตัวลดไข้ให้หม่อนไหมหลังจากที่เตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วรามสูรก็ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดไปตามผิวขาวเนียนละเอียดที่เต็มไปด้วยรอยแดงจาก
