คฤหาสน์วายุ
“ว่ายังไงจ๊ะลูกรักทำไมวันนี้โทรมาหาแม่แก้มแต่เช้าเลย”
น้ำเสียงหวานใสของคนปลายสายทำให้รามสูรยิ้มออกมาน้อยๆด้วยความคิดถึงมารดาที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบสองเดือนหลังจากที่เขาโกหกว่าช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับการทำงานวิจัยส่งอาจารย์ก่อนที่จะเรียนจบทำให้แก้มใสลดการโทรหาลูกชายลงเหลือเพียงสัปดาห์ละ 2 ครั้งเพราะไม่อยากรบกวนเวลาทำงานวิจัยของลูกชาย
“ไม่ได้ยินเสียงแม่แก้มหลายวันแล้วคิดถึงจังเลยครับ”
คำตอบของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทำให้ใบหน้าที่ยังคงความอ่อนเยาว์ของแก้มใสค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเพราะเธอเองก็คิดถึงลูกชายไม่ต่างกัน
“แม่แก้มก็คิดถึงพี่รามมากๆครับเมื่อไหร่คนเก่งของแม่แก้มจะกลับเมืองไทยสักทีน้า”
คำถามของมารดาทำให้รามสูรเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังอย่างไรไม่รู้ถึงแม้ที่ผ่านมาเขาจะโกหกมารดาหลายครั้งแต่มารดาก็มักจะรู้ทันเขาเสมอ ยกเว้นครั้งนี้ที่มารดาไ
