“เส้นเล็กหมูน้ำใสไม่ถั่วงอกหนึ่ง พิเศษลูกชิ้นนะป้า!”
เมื่อมาถึงร้านน้ำแข็งไส ที่เป็นร้านประจำของพวกเขา สินธรก็ ไม่รอช้า มาถึงก็สั่งก๋วยเตี๋ยวก่อนใคร ในขณะที่เพื่อนคนอื่น สั่งแค่น้ำแข็งไส ตาคมเข้มมักจะมองไปที่แม่ค้าจำเป็นเมื่อเธออาสาทำ น้ำแข็งไสให้เพื่อน ลองถ้าเขาสั่งน้ำแข็งด้วยอีกคน ยายนี่ก็คงทำให้เขาถ้วยสุดท้าย แถมใส่น้ำหวานมาน้อย บางครั้งก็ลืมใส่ลูกจาก จนเขา ต้องโวยวาย ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอไม่เคยใส่ใจเขานั่นเอง
“กินก๋วยเตี๋ยวตอนนี้ เดี๋ยวก็กินข้าวเย็นไม่ได้หรอก” ภัทรทิรา พูดขึ้น เมื่อยกชามก๋วยเตี๋ยวมาวางให้เด็กหนุ่ม
“เรื่องของเราป้ะ ไม่กินก็อย่าพูดมาก เอามา ไปทำน้ำแข็งให้ด้วย ใส่ลูกจากเยอะ ๆ น้ำแข็งไม่ต้องมาก เอาหวาน ๆ นะ”
“ทำเองเลยไหมล่ะ กินก๋วยเตี๋ยวให้หมดก่อนเถอะ” ภัทรทิรา หันมาเถียง เมื่อโดนคนเรื่องมากใช้งาน
“พูดมาก ไปทำมาเร็ว ๆ” สินธรตอบ แล้วหันมาสนใจชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าต่อ ก่อนจะอารมณ์เสียเมื่อเห็นว่าลูกชิ้นในชามหายไปหลายลูก
“ใครขโมยลูกชิ้นกู!” เสียงแหบพร่าคำรามลั่น เผ่าเพชรอมยิ้ม ในขณะที่ธาวินทร์ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ แต่ปากยังเคี้ยวตุ้ย ๆ เพราะยัด ของกลางเข้าปากไปหลายลูก
“กูถามว่าใคร!” เมื่อสินธรเริ่มเสียงดัง ขโมยก็เริ่มร้อนตัว
“ไอ้เผ่า!” ธาวินทร์ตอบ ทั้ง ๆ ที่หลักฐานแทบจะพุ่งใส่หน้าเจ้าของ
“มึงเอาไปเหรอเผ่า” สินธรมองหน้าเผ่าเพชร พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงปกติ อันที่จริงไม่ต้องถามก็รู้ว่าใครเป็นขโมยตัวจริง เพราะลูกชิ้นยังคาอยู่ในปากขนาดนั้น
“ใครเอาไปกูแช่งให้สอบตำรวจไม่ติด” สินธรไม่ต่อปากต่อคำ แต่กลับแช่งแทน
“ไอ้หมอก! แค่ลูกชิ้นแค่นี้ ถึงกับแช่งกันเลยเหรอวะ” ธาวินทร์โวยวาย
“อ้าว ไหนมึงบอกว่าไอ้เผ่าเอาไปไง” สินธรทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมกับสาวเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
“เออ! กูกินเอง มึงจะเอาคืนไหมล่ะ จะได้ล้วงให้”
“โอ๊ย! รำคาญ เดี๋ยวกูมานะ โทร. . กลับบ้านแป๊บ” เผ่าเพชรบอกอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินไปที่ตู้โทรศัพท์ที่อยู่ใกล้ ๆ
“ตกลงไอ้เผ่ามันมีนัดกับลุงเพชรจริง ๆ เหรอวะ” สินธรถาม เมื่อเห็นเพื่อนค้นกระเป๋าหาเหรียญเพื่อไปหยอดตู้โทรศัพท์
“อืม... เห็นมันบอกแบบนั้นแหละ”
“เพราะยายวิวคนเดียวเลย ทำให้เผ่าเสียเวลา” สินธรโทษให้เป็นความผิดของภัทรทิรา เพราะถ้ายายนั่นยอมมากับเขา เผ่าเพชรคง ไม่เสียเวลา
“เผ่าไปไหนล่ะ” ภัทรทิราถาม เมื่อกลับมาที่โต๊ะแล้วไม่เจอ เผ่าเพชร
“มันบอกว่าจะไปโทร. หาแฟนมัน” สินธรตอบ รู้สึกสะใจเมื่อเห็นหน้าคนถามซีดลง
“ตกลงเผ่ากับเบญจวรรณ เป็นแฟนกันแล้วเหรอวิน” ภัทรทิราถามธาวินทร์เสียงอ่อย เพราะธาวินทร์เรียนห้องเดียวกับเผ่าเพชร ต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน
“งั้นมั้ง” ธาวินทร์ตอบสั้น ๆ เพราะรำคาญภัทรทิราเหมือนกัน ที่มาคอยตามติดเผ่าเพชร พวกเขาอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่ต้องมีภัทรทิรา มาอยู่ในกลุ่มด้วย ชีวิตเลยไม่ค่อยโลดโผนเท่าไร เพราะภัทรทิราคอยจะฟ้องให้พ่อแม่พวกเขารู้
สินธรลอบมองคนที่เอาแต่สับน้ำแข็งในถ้วย ภัทรทิราชอบ เผ่าเพชร ข้อนี้เขารู้ดี รู้สึกสะใจที่เห็นเธอเสียใจ อยากให้เผ่าเพชร เป็นแฟนกับเบญจวรรณจริง ๆ ยายนี่จะได้น้ำตาเช็ดหัวเข่า
ไม่นานเผ่าเพชรก็เดินกลับ ในขณะที่ทุกคนอิ่มกันพอดี มีแต่ภัทรทิราคนเดียวที่ไม่ได้กินอะไร เพราะเอาแต่นั่งคิดเรื่องของเผ่าเพชร
ไม่มีใครพูดอะไร เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายไปขึ้นรถของตัวเอง วันนี้ภัทรทิราต้องนั่งซ้อนท้ายสินธรกลับบ้าน เพราะทางบ้านบอกให้ เผ่าเพชรรีบกลับ เด็กหนุ่มจึงแยกกับเพื่อนตรงนี้ ธาวินทร์ก็แยกไป อีกทาง เพราะวันนี้ไม่ต้องตามเผ่าเพชรไปส่งภัทรทิรา
“นั่งดี ๆ ล่ะ รถมันแรง” สินธรบอก เมื่อภัทรทิราเดินมาถึง
รถมอเตอร์ไซค์ที่เขาคร่อมรออยู่
“หมอกไปเถอะ เดี๋ยววิวโทร. ให้คนที่บ้านมารับ”
“เป็นบ้าเหรอ ทางเดียวกันก็ไปด้วยกันนี่แหละ จะทำให้คนที่บ้านเดือดร้อนทำไม” สินธรถามด้วยน้ำเสียงกระด้าง รู้สึกโมโหที่ภัทรทิรา ไม่อยากไปกับเขา
“ก็หมอกเป็นแบบนี้ วิวเลยไม่อยากยุ่งด้วยไง”
“เป็นไงวะ!”
“หมอกเป็นนักเลงไง วิวไม่ชอบ!”
“ทีไอ้เผ่าทำชอบ! ไอ้วินทำชอบ! รักเพื่อนให้มันเท่ากันหน่อยสิ!”
สินธรเริ่มเสียงดัง เพราะไม่พอใจที่ภัทรทิราเรื่องมาก
“ใครทำวิวก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ!” ภัทรทิราเถียง
“ชอบไอ้เผ่าใช่ไหม!” อยู่ ๆ สินธรโพล่งคำนี้ออกมา
“อะไรนะ!” ภัทรทิราตกใจ เมื่อสินธรถามมาแบบนี้
“ชอบไอ้เผ่าใช่ไหม” สินธรถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาคมเข้มจ้องหน้าภัทรทิราเขม็ง
“จะบ้าเหรอ ใครจะคิดแบบนั้น” ภัทรทิราเถียง แต่ไม่ยอมสบตาเด็กหนุ่ม
“โกหก! คิดว่าเราไม่รู้เหรอ ว่าวิวคิดอะไรอยู่”
“วิวจะกลับบ้านแล้ว หมอกจะไปส่งวิวไหม” ภัทรทิราตัดบท เพราะไม่อยากให้สินธรคาดคั้นอะไรไปมากกว่านี้
“ขึ้นมาสิ” สินธรก็ไม่เล้าหลือ เพราะรู้ว่ายังไงภัทรทิราก็ไม่ยอมรับ
รถมอเตอร์ไซค์ Rc80 คันงามบิดออกไปจากหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวอย่างแรง เมื่อคนขับรู้สึกไม่พอใจคนที่นั่งซ้อนท้าย
ภัทรทิรายอมซ้อนท้ายสินธรมาดี ๆ มือบางเกาะกระเป๋าไว้ ทั้งสองข้าง ไม่ยอมกอดเอวคนขับ สินธรยกยิ้มมุมปากให้กับอาการ ของเธอ… ทีตอนซ้อนท้ายไอ้เผ่ากอดเอวมันซะแน่นเลยนะ
ช่วงนี้ต้นคูนที่ขึ้นข้างทางพากันออกดอกจนเหลืองไปทั้งต้น สลับกับสีม่วงของดอกตะแบกที่พากันออกดอกจนม่วงไปทั้งต้นเช่นกัน ทำให้สองข้างทางดูร่มรื่นสวยงาม
ภัทรทิราไม่สนใจอะไร นอกจากมองต้นไม้ข้างทาง อีกไม่นาน ก็จะปิดเทอมภาคฤดูร้อน และปีนี้พวกเขาจะจบชั้น ม.3 เพื่อนบางคนต้องย้ายโรงเรียน บางคนไปเรียนสายอาชีพ บางคนไปเรียนต่อกรุงเทพฯ ที่แน่ ๆ ธาวินทร์คนหนึ่งแหละ ที่สอบติดเตรียมอุดมฯ และต้องย้ายไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ในขณะที่เผ่าเพชรก็สอบติดที่ สวนกุหลาบเช่นกัน แต่เผ่าเพชรยังไม่พูดถึงเรื่องนี้
“วิว! วิว! วิว!” สินธรตะโกนเรียกชื่อเด็กสาว แข่งกับเสียงของมอเตอร์ไซค์ แต่เมื่อเห็นภัทรทิราไม่ตอบ เด็กหนุ่มจึงดับเครื่อง ภัทรทิราตกใจเมื่ออยู่ ๆ รถก็ดับลง
“รถเป็นอะไรเหรอหมอก” ถามด้วยสีหน้ากังวล เพราะบริเวณนี้ค่อนข้างห่างบ้านคน และไม่มีตู้โทรศัพท์
“เปล่า เรียกไม่ขานเลยจอด มีเรื่องอยากถามหน่อย” สินธรตอบ พร้อมกับเปิดกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบอะไรอย่างออกมา
“หมอก! หมอกสูบบุหรี่ด้วยเหรอ” ภัทรทิราถามด้วยความตกใจ สินธรยักไหล่ไม่สนใจ พร้อมกับหยิบบุหรี่ใส่ปากหน้าตาเฉย
“ลุงน่านรู้หรือเปล่าว่าหมอกสูบบุหรี่”
“พ่อจะรู้เพราะเธอนี่แหละ อย่าปากดีนะวิว ถ้าพ่อรู้วิวเจอดีแน่”
เด็กหนุ่มหันมาขู่ แล้วยืนสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์
“เรื่องของหมอก วิวไม่ยุ่งหรอก หมอกจะถามอะไรก็ถามมาสิ”
ภัทรทิราเสียงเขียว เมื่อคนตรงหน้าหาว่าขี้ฟ้อง
“อ้อ... ลืมไป วิวยุ่งแต่เรื่องของไอ้เผ่า”
“เลิกแขวะกันสักที หมอกจะถามอะไรก็ถามมา วันนี้วิวมีการบ้าน”
“รีบจังนะ” เด็กหนุ่มตัดพ้อ ก่อนจะอัดควันบุหรี่เข้าปอดคำโต ตาคู่คมยังมองคนตรงหน้านิ่ง ๆ
“จบ ม.3 วิวจะไปต่อที่ไหน” สินธรถาม พร้อมกับรอฟังคำตอบ ด้วยหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ เพราะลุ้นกับคำตอบของหญิงสาว
“วิวยังไม่รู้ อาจจะต่อ ม.4 ที่เดิม เพราะผาจะขึ้น ม.1 วิวไม่อยากทิ้งน้อง” ภัทรทิราตอบเพื่อตัดความรำคาญ เพราะถ้าเธอไม่ตอบ วันนี้คงถูกสินธรถ่วงเวลาจนมืดแน่ ๆ
“เหรอ ไม่ตามไอ้เผ่าไปกรุงเทพฯ เหรอ”
“ตกลงเผ่าไปเรียนต่อ ที่กรุงเทพฯ เหรอ!” ภัทรทิราถามกลับ รัวเร็ว รู้สึกใจหายกับเรื่องที่ได้ยิน เผ่าเพชรไม่บอกเรื่องนี้กับเธอสักคำ
“ฮ่า ๆ ๆ ไหนว่าไม่ได้ชอบไอ้เผ่าไง” เด็กหนุ่มหัวเราะก่อนจะ พ่นควันสีขาวออกจากปาก โยนบุหรี่ในมือลงพื้น แล้วใช้เท้าขยี้ซ้ำแรง ๆ
“วิวแค่ตกใจ เผ่าไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้วิวรู้”
“เลิกคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของไอ้เผ่าเถอะ วิวไม่ใช่แฟนมัน มันจะบอกทำไม!” สินธรตวาดลั่น ก่อนจะเดินมาคร่อมรถมอเตอร์ไซค์
“ไป!” เด็กหนุ่มขึ้นเสียง เพราะรู้สึกโมโหที่ภัทรทิราไม่ถามเขา สักคำว่าจะเรียนต่อที่ไหน ในใจเธอมีแต่เผ่าเพชร ถึงแม้จะรู้ว่าเผ่าเพชรไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แต่เขาก็ไม่ชอบใจที่เป็นแบบนี้