รักนะครับ ยัยเด็กดื้อ

การพบเจอ

หลายวันต่อมา

ฟาโรห์

ทุ่มกว่าๆผมกลับมาถึงคอนโด หงุดหงิดที่รถติดเมื่อมาถึงจึงรีบเดินไปยังระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ แก้เครียด ก็ได้ยินเสียงคนดีดกีตาร์พร้อมกับฮำเพลงเบาๆ

"ช่วยอยู่ให้ฉันรักนานนานได้ไหม

ช่วยอยู่กันอย่างนี้นาน นานได้ไหม

แค่อยากจะเก็บทุกๆเวลา

และทุกวินาที ที่ฉันมีเธอคนนี้ข้างๆกัน

ช่วยอยู่ให้ฉันรักนาน นานได้ไหม

ช่วยอยู่กันอย่างนี้นานนานได้ไหม

เพราะเธอนั้นคือความสุขของฉัน

สัญญาจะดูแลจนวันสุดท้าย

และจะรักเธอจนรักใครไม่ได้อีก"

(เพลงรักนานๆของพี่โดม)

เสียงดีดกีตาร์พร้อมกับฮัมเพลงเบาๆ เพราะมากเพราะจนผมยืนฟังอยู่นาน ที่หงุดหงิดจากรถติดก่อนหน้านี้คือลืมไปหมดเลย ผมเดินกลับไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นและเปิดออกมาอย่างเบามือ เพราะกลัวน้องได้ยินแล้วจะหยุดเล่น ผมจิบเบียร์ไปพร้อม ฟังเพลงเบาๆ ถ้าจะบอกว่าจิบเบียร์ฟังดนตรีสดคงไม่เกินจริง

"น้องไอ้เอเดนส์สินะ"ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ถ้าใครมาเห็นผมตอนนี้คงจะว่าผมบ้าสินะ เพราะผมกำลังนั่งฟังเพลงแล้วยิ้มอยู่คนเดียว

วันเปิดเทอม

ผมกับเพื่อนๆนั่งรอไอ้เอเดนส์ใต้ตึกคณะวิศวะกรรมศาสตร์ ก็คณะที่ผมเรียนนี่แหละครับ มันบอกกับผมว่าจะถึงช้าหน่อยเพราะต้องไปรับน้องด้วย รอประมาณ20นาที เพื่อนผมก็มาถึงผมก็แอบลุ้นอยู่เหมือนกันครับว่าคนที่ร้องเพลงเพราะๆเมื่อคืนหน้าตาจะเป็นยังไง ไม่นานรถไอ้เอเดนส์และร่างบางก็เดินลงมา

ผมมองดูคนแรกน่าจะเป็นแฟนเอเดนส์ เพราะเดินจับมือกันมา ก็สวยน่ารักอยู่เหมือนกันและอีกคนที่คาดว่าน่าจะเป็นน้อง

"เชี่ย ไอ้เอเดนส์ มีน้องสวยขนาดนี้เลยเหรอวะสัส"เสียงไอ้เหนือโพล่งขึ้นมาอย่างดัง

"เชี่ยกูว่ากูหาแม่ของลูกเจอแล้ววะ ที่แท้ว่าที่ลุงก็อยู่ข้างกูทุกวันนี่เอง"ไอ้กันต์พูดเสริม

สายตาหลายคู่ก็มองไปตามเสียงที่พวกเพื่อนสองตัวของผมมันบอก และไม่นานเสียงหลายต่อหลายคนก็พูกชมทั้งน่ารัก สวย หมวยเอ็กซ์ โคตรเซ็กซี่

ครับ น้องสวยจริง เสียงเพราะด้วย เล่นกีตาร์ก็เก่ง โปรไฟล์ดี คำนี้ไม่เกินจริง ยิ่งเห็นหน้าแล้วนึกถึงเสียงหวนเมื่อคืน แม่งโคตรมีเสนห์ พวกผมมองกันตามันวาว ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยาก ไม่นานไอ้เอเดนส์และน้องๆก็เดินมาถึง

"เชี่ย ยิ่งใกล้ยิ่งสวย"อันนี้ผมพูดเบาๆ

เมื่อมาถึงไอ้เอเดนส์มันก็พูดแนะนำให้น้องๆรู้จักพวกผม

"นี่พี่กันต์ พี่เหนือ และพี่ฟาโรห์ เพื่อนสนิทเฮีย"

"และนี่ข้าวหอมแฟนกู ส่วนยัยเด็กดื้อนั่น จูเนียร์ น้องกูเอง"พอไอ้เอเดนส์แนะนำเสร็จพวกผมก็พยัคหน้ารับ แล้ะน้องๆก็ยกมือสวัสดี

"ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องจูเนียร์ มีปัญหาอะไรปรึกษาพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะครับ"น่านไงไอ้เหนือหยอดน้องแล้วไง

"หรือเราจะแลกคอนแทคกันไว้ก็ได้นะครับ "

"พูดไม่หยุดเลยนะสัสเหนือ น้องเค้าหน้าแดงหมดแล้ว "ไอ้กันต์เอ่ยปราม

ส่วนตัวผมได้แต่อมยิ้ม มองน้องโดนพวกเพื่อนผมแซวจนหน้าแดงหมดแล้ว คงเขิน

"ร้องเพลงเพราะดีนะครับ พี่ชอบ"ผมพูด พร้อมกับส่งยิ้มกว้างไปให้น้อง

"พี่ได้ยินด้วยเหรอคะ"น้องเอ่ยถามผม

"ครับเพราะมาก เพราะจนพี่อยากเห็นหน้าคนร้องเลยครับ"ผมตอบน้องออกไปตามความจริง

เพื่อนผมไอ้กันต์ และไอ้เหนือมองมาที่ผม สายตาที่คาดคั้นเอาคำตอบจากบทสนทนาเมื่อครู่

"ไอ้ฟาโรห์ อธิบายครับเพื่อน"เหนือถามอย่างสงใส

"พอเลยพวกมึงทั้ง3ตัว น้องกูครับเพื่อน พี่มันยืนหั่วโด่อยู่นี่ เกรงใจผมกันหน่อยครับไอ้เพื่อนเลว"เป็นไอ้เอเดนส์ที่พูดดักคอไว้

ผมแอบมองน้องหลายครั้งเหมือนกันจนเธอรู้ตัวแต่ก็นั่นแหละ น้องน่ารักจริง

จูเนียร์

เมื่อเฮียมันแนะนำให้เพื่อนๆกับพวกฉันรู้จักกัน

ฉันเขินพวกพี่ๆที่แซวฉันไม่หยุด จนได้ยินพี่ฟาโรห์ พูดว่าฉันร้องเพลงเพราะ คงจะพี่คนนี้สินะที่ติด1ใน5หนุ่มฮอตประจำมหาลัย และพี่อีก2คนก็หล่อมากๆเหมือนกัน แต่พี่ฟาโรห์ คือเบ้าหน้าฟ้าประธานมาก กรี้ดได้ไหม ยิ่งตอนที่พี่เค้าบอกเสียงฉันเพราะมาก ฉันลอยได้ไหม ฉันเขินพี่เขา ใจเต้นโครมคราม ยิ่งสายตาที่มองมานั้น ไหนจะยิ้มหวานที่ส่งมาอีก ถ้าพูดได้ฉันคงจะบอกไอ้ข้าว มาเอาศพกูไปเก็บที

แสดงว่าพี่เค้าอยู่ห้องข้างฉันงั้นเหรอกรี๊ดดดด

"เนียร์ เนียร์ ไอ้เนียร์"เสียงเฮียเรียกก่อนที่จะได้สติ

"อะไรเฮีย เรียกซะเสียงดัง"อืม ฉันเสียอาการมากมั้ย อายพวกพี่ๆเค้าจังเลย อยากเอาหน้ามุดดินตอนนี้เลย พี่เค้าก็ได้แต่ยิ้ม ตายไปเถอะอีเนียร์

"เที่ยงลงมาหาเฮียที่โรงอาหารนะอยากกินไรไลน์มา "

"เฮีย งั้นข้าวไปตามหาห้องเรียนก่อนนะ"ข้าวเอ่ยบอกเฮีย

"ครับ ตั้งใจเรียนนะ เที่ยงเจอกัน"น้ำเสียงอ้อนแฟนชิปหาย หมั่นไส้

"เฮียพูดกับน้องแบบนี้บ้างดิ"ฉันเอ่ยแซวเฮีย

"ทีกับแฟนเสียงสองเสียงสามทีกับน้อง อย่างกะจะกินหัว"ฉันพูดพร้อมกอดอกเบือนหน้าหนี

ทั้งพี่ๆ และข้าวหอมหัวเราะคิกคักคิกคักกับท่าทีของฉัน

"วันหลังมาเล่นกีตาร์ให้พวกพี่ๆฟังหน่อยนะครับน้องจูเนียร์ "เป็นพี่เหนือที่เอ่ยอีกครั้ง

"ได้ค่ะพี่ๆงั้นหนูขอตัวก่อน"ฉันส่งยิ้มอ่อนให้พวกพี่ๆ

"ไปได้แล้วครับคุณจูเนียร์ คุณข้าวหอมพวกคุณไม่เรียนกันรึไง"เฮียฉันมันคงเอือมแหละเนาะ

หลังจากนั้นฉันกับข้าวก็เดินตามหาห้องเรียน