เมิ่งหย่งชวนยิ้มให้ภรรยา เขาอยากมีลูกกับนางมีสักสิบคน เรื่องนี้ไม่อยากเชื่อว่านางก็คิดตรงกัน แต่เสิ่นเยี่ยนฟางกับคิดไปอีกอย่าง นางรอให้เจอบุตรสาวก่อน นางวางแผนไว้แล้วว่าจะให้พวกเขามาอยู่ด้วยอย่างไร ให้เสียวเย่านอนบนเขาทุกวันนางทำใจไม่ได้จริงๆ แม่บุตรชายจะกึ่งเทพเซียนแต่ด้วยสัญชาตญาณความเป็นแม่นางกลับไม่อยากให้บุตรนอนนอกบ้าน
เสียวเอะอะหน้าบ้านทำให้พวกเขามองหน้ากัน เมิ่งหย่งชวนบอกให้นางกับน้องชายกินต่อ ส่วนเขาจะออกไปดูเอง ท่านปู่เมิ่งหลงพาคนมาหาล้วนแต่เป็นพ่อค้าวาณิชแทบทั้งนั้น บางคนที่เห็นเขาก็แปลกใจ บัณฑิตที่ท่านเจ้าเมืองให้ความเคารพอยู่บ้านซอมซ่อเพียงนี้หรือ แต่จะมีคนหนึ่งที่ไม่คิดเช่นนั้น
เย่วฝางเดินมาหาเมิ่งหย่งชวนกระซิบเบาๆ
"ข้าน้อยเย่วฝางคารวะแม่ทัพเมิ่งขอรับ"
เมิ่งหยงชวนมองหน้าเขาทันที นึกอยู่ครู่เดียวก็นึกออกเขาคือคนที่ส่งเสบียงให้กองทัพ เป็นพ่อค้าที่มีน้ำใจนัก บางอย่างก็ให้โ
