บทที่ 9
“ไงตัวแสบ”
เสียงของผู้ชายอีกคนที่อยู่ด้านหลังเรียกสติของบูมให้กลับคืนมา เขาหันไปมองเจ้าของเสียงนั้นก็เห็นว่าเป็นคนเดียวกับที่เจอวันก่อนตรงลานจอดรถ
ความทรงจำหนึ่งแล่นผ่านเข้ากลางศีรษะ ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนเมื่อวานและคนที่เห็นเมื่อสองปีก่อน
คือคนเดียวกันอย่างนั้นหรือ
“ยุงบัย !”
เด็กชายธีธัชวิ่งอ้อมคนร่างสูงไปหาคนที่เขารู้จัก วิ่งเข้าหาอ้อมแขนที่เคยอุ้มเขาท่าทางดีใจ คนที่ยืนมองเหตุการณ์นั้นยิ่งคิ้วขมวดเข้าไปใหญ่ เขาเริ่มจำได้ราง ๆ แล้ว และภาพวันนั้นก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยว่าผู้ชายคนนี้ยืนกอดกับเฌอวันที่เขาตามไปดู
ใช่ไหมวะ
แดกแต่เหล้าจนจำอะไรไม่ค่อยได้แล้วมั้งกู
“อีบอยไปตรงนู้นดีกว่า”
ป๊อปสะกิดแขนเพื่อนแล้วดันไหล่ให้เดินไปอีกทาง เพราะตรงนี้มีคนอยากเสือกยืนมองอยู่ เริ่มเข้าทางคนอยากแก้แค้นแทนเพื่อนแบบเธอ แต่เห็นแล้วชักสงสารทำหน้ามึนเชียว
บูมมองตามหลังทั้งสามคนนั้นไป เขาเริ่มปะต
