บทที่ 7.2

1789 คำ

เขาวางมือถือไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กเพื่อตามงานจากเพื่อนที่เขามอบหมายให้รวบรวมรายชื่อของตัวแทนแต่ละคณะ เมื่อเปิดดูกลุ่มงานที่สร้างไว้เพื่องานนี้โดยเฉพาะก็เห็นข้อความพูดคุยกันเป็นหางว่าว พูดถึงเรื่องตัวแทนแต่ละคณะทั้งนั้น บูม : เวลาส่งไฟล์แปะไว้ที่โน้ต หรือส่งส่วนตัว คุยกันเยอะแบบนี้กูหางานไม่เจอ เขาส่งข้อความนั้นไปแล้วเลื่อนหาไฟล์อยู่นานกว่าจะเจอ ไม่ได้สนใจข้อความที่พวกเพื่อนส่งเข้ามาคุยกันว่ากำลังพูดถึงใครหรือเรื่องไหน คงหนีไม่พ้นอวยน้องคณะตัวเองหรือแซวเรื่องรุ่นน้องที่หน้าตาดีกันทั้งนั้น เขาเปิดดูข้อมูลที่เพื่อนส่งมาเลื่อนดูเรื่อย ๆ เพื่อตรวจสอบความถูกต้องและครบถ้วน แล้วนิ้วที่กำลังขยับก็หยุดชะงักอยู่กับที่เมื่อมาถึงรูปของใครบางคน เขาเองก็แปลกใจตัวเองว่าทำไมต้องหยุดอ่านและมองดูรูปนั้นนานแบบนี้ เฌอริตา เดชาพฤกษา นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง คณะบริหารธุรกิจ สาขาบริหารธุร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม