คนแรกคือสายที่แสร้งวิ่งหน้าตื่นเข้ามาเพราะเห็นว่าคนที่วิ่งเข้ามานั้นเป็นเฌอกับลูกของเธอ
เขาโทร.หาเธอหลังจากแจ้งตำรวจ ทีแรกเธอไม่เชื่อเพราะคิดว่าเขาแกล้ง แถมยังเป็นการโทร.หาครั้งแรกขณะที่เธอยังนึกสงสัยว่าเขามีเบอร์โทรศัพท์ของเธอได้อย่างไร
“เกิดอะไรขึ้นคะ แล้วคุณคนนี้เป็นใคร” สายหน้าซีดเผือด มองมาที่บูมแล้วเลื่อนสายตามองเลือดที่แขนของเขาอย่างกลัว ๆ
“ไปโรงพยาบาลก่อนไหม”
เขาพยักหน้ารับแล้วขยับตัวลุกขึ้น ขณะที่ตำรวจกำลังพาตัวคนก่อเหตุขึ้นรถ เขาก็หยุดยืนคุยอะไรบางอย่างแล้วบอกว่าจะตามไปโรงพักทีหลังก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองแต่เสียงของเฌอก็ขัดขึ้น
“มาสิเดี๋ยวจะไปส่ง”
บูมชะงักมองดูเลือดที่ไหลไม่หยุด ร่างแบบบางเดินเข้ามาใกล้ตัวเขาแล้วแล้วใช้ผ้าของลูกชายผืนหนึ่งมาพันไว้อย่างน้อยก็น่าจะช่วยไม่ให้มันไหลมากกว่านี้ได้ ก่อนที่เธอจะดันหลังลูกชายที่มองมาอย่างกลัว ๆ นั้นไปทางสาย
“พี่สาย เฌอฝากน้องฌอน
