“กลับบ้านกัน ทุกคนคงรอกินข้าวแล้ว”
รีบดึงเสื้อของเธอลงด้วยกลัวใครมาเห็น เมื่อกี้หน้ามืดไปหน่อยจนลืมคิดไป คิดได้แต่ว่าฟ้ามันมืดแล้วคงไม่มีใครมาวุ่นวาย ก็เธอน่าเอาเขามันก็ต้องหน้ามืดไปบ้าง
“คืนนี้กลับไปพี่หลามต้องให้ชบาได้กินน้ำใสใสอีกนะ สัญญาสิ”
พอเขาแต่งตัวให้เสร็จก็กลับไปนั่งที่ตัวเอง นั่งมองเขาแต่งตัวไปกลืนน้ำลายไป นึกถึงรสชาติน้ำใสใสที่เขาให้กิน มันถูกใจต่างกับน้ำสีขุ่นๆที่ยังไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
“ได้สิ พี่จะให้ชบากินจนพุงแตกเลย”
“ใจดีจัง”
ยิ้มรับอย่างถูกใจและรับเอาโทรศัพท์มือถือที่ฉลามเปิดโหมดไฟฉายมาถือ ส่องทางพากันพายเรือกลับบ้านทั้งทีไม่ค่อยอยากมา แต่พอเขาพากลับก็ไม่ค่อยอยากกลับ อยากจะทำอะไรแบบเมื่อกี้อีก
“ทำอะไรอยู่”
พอกลับเข้าบ้าน สำหรับกับข้าวก็ถูกจัดรออยู่แล้วเธอกับเขาก็ได้กินกันเลย กินข้าวกินปลากันเสร็จนั่งคุยต่ออีกนิดหน่อยก่อนจะแยกเข้าห้องใครห้องมันเพื่ออาบน้ำและพักผ่อน แ
