เพราะคร่ำเคร่งกับงานทั้งวัน ฉันจึงไม่มีโอกาสได้หยิบมือถือขึ้นมาเช็กเลย ดังนั้นหลังเลิกงาน...ในระหว่างที่กำลังนั่งรอสัญญาณไฟจราจรอยู่บนรถจึงล้วงมันออกมาจากกระเป๋าใบโปรด
เปิดหน้าจอปุ๊บสิ่งแรกที่เห็นคือการแจ้งเตือนจากแอปฯ เมสเซนเจอร์ของคนคนเดียว ไม่ต้องบอกก็คงรู้ใช่ไหมว่าใคร...
จับจ้องการแจ้งเตือนนั้นอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินกดเข้าไปอ่าน
Sie Siratee : ขอโทษที่ไม่ได้รับสายหรืออ่านแชต
Sie Siratee : พอดีฉันพาเพื่อนไปโรงบาลกะทันหันเลยลืมหยิบโฟนมา
Sie Siratee : ขอโทษ
Sie Siratee : อย่าโกรธนะ
สารภาพตามตรงว่าการที่เขาหายไปโดยไม่บอก ไม่ได้ทำให้ฉันโกรธเคืองถึงขั้นเก็บเอามาเป็นอารมณ์ เข้าใจแหละว่าอาจติดพันธุระบางอย่างจนไม่มีเวลาจับโทรศัพท์
แม้วูบหนึ่งความหงุดหงิดจะปรากฏขึ้นจาง ๆ เพราะเขาพูดเองเออเองว่าขอมารับ ฉันถึงได้ออกไปรอเก้อตั้งนานสองนาน แต่สุดท้ายแล้วเหตุการณ์นั้นก็ไม่มีผลต่อความรู้สึกของฉัน
