ไม่ใช่แค่ถามอย่างหยาบคาย แต่พี่เคย์ยังเอาตัวมาบังฉันจากรัศมีสายตาของสี่ ประจันหน้าด้วยท่าทีที่พร้อมนองเลือด
“พี่เคย์ อย่ามาพูดจาแบบนี้นะ”
มีเหรอที่ฉันจะยอมอยู่เฉย จึงปรามอดีตแฟนพลางคว้าข้อมือหนา ออกแรงกระชากหวังให้เขาเลิกหัวร้อนแล้วใช้สติมากกว่านี้
“แล้วทำไมพี่จะพูดไม่ได้” พี่เคย์หันขวับกลับมาอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตาแดงก่ำ แม้คำพูดนั้นไม่ใช่เป็นการแผดเสียงทว่ากลับอัดแน่นไปด้วยความฉุนเฉียว “เราเพิ่งห่าง ๆ กันไม่กี่วันส้มก็พาผู้ชายเข้าห้องแล้ว จะให้พี่อยู่เฉยได้ยังไง”
ฮะ?
“แล้วส้มพาผู้ชายเข้าห้องมันผิดตรงไหนคะ ในเมื่อตอนนี้เราเลิกกันแล้ว และส้มก็โสดอยู่”
ฉันฟาดกลับด้วยความจริง จงใจตอกย้ำให้อดีตแฟนตาสว่างแล้วเลิกทำตัวเหมือนเรายังมีความสัมพันธ์อันดีกันสักที
“เป็นส้มฝ่ายเดียวนะที่บอกเลิกพี่” ประโยคต่อมาทำฉันนิ่งค้าง “พี่ไม่เคยเออออว่าจะแยกทาง แต่ที่ยอมขนข้าวขนของออกมา ยอมอยู่เงียบ ๆ เพราะร
