คิดมาถึงตรงนี้ลมหายใจเฮือกหนึ่งจึงถูกพ่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ฉันเคลื่อนสายตาไปยังร่างสูงที่หลับสนิทอยู่ท่าเดิม จับจ้องเขาไม่นานก็เปลี่ยนจุดสนใจเป็นหัวเตียง
กระเป๋าใบเล็กคู่ใจวางอยู่ตรงนั้นโดยมีสมาร์ตโฟนวางอยู่ข้าง ๆ กัน
สำหรับคนอื่นอาจดูเป็นภาพปกติ แต่สำหรับฉันนั้นตรงกันข้ามเลย
ฉันมักใส่มือถือไว้ในกระเป๋าเสมอ จะหยิบออกมาก็ต่อเมื่อนึกอยากเข้าโซเชียลหรือมีการแจ้งเตือนที่ดึงดูดความสนใจ
แม้เมื่อคืนนี้สติจะเลือนรางเป็นส่วนใหญ่ แต่หนึ่งในสิ่งที่มั่นใจคือฉันไม่ได้หยิบมือถือออกมาเล่นเลย ในสภาพที่แค่เดินหัวยังแทบทิ่มพื้นแบบนั้นจะเอาแรงจูงใจไหนล้วงสมาร์ตโฟนออกมาเล่นล่ะ เว้นเสียแต่...จะมีคนเสียมารยาทล้ำเส้นกันโดยไม่ได้รับอนุญาต
ฉันเอื้อมมือไปหยิบมือถือมาเช็กทันที เริ่มตั้งแต่แอปฯ ต่าง ๆ ที่ตัวเองแอคทีฟบ่อยอย่างเฟซบุ๊กและไลน์ ทว่าทุกอย่างเป็นปกติดี ไม่มีคนเล่นพิเรนทร์ลงรูปตอนฉันเมาเละหรือนึกครึ้
