นิชาดาเดินรับลมอยู่นานหลังจากขอตัวออกมาตามแม่สามีและเห็นว่าท่านกำลังคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จ ด้วยความเบื่อหน่ายจึงขอยืนรออยู่เงียบ ๆ แทนการเข้าไปร่วมโต๊ะอาหารที่ต้องนั่งปั้นหน้าเข้าหากัน เธอเองใช่ว่าจะมีความอดทนสูงนัก ให้อยู่ต่อคงได้ทะเลาะกับปิ่นสุดา
หญิงสาวยืนตกอยู่ในภวังค์ก่อนจะรู้สึกถึงแรงกระแทกด้านหลัง เมื่อหันมาจึงพบว่าแพรดาวกำลังส่งสายตาเย้ยหยันมาให้
“อุ๊ย คุณนาน่ามายืนมืด ๆ ดักรอใครรึเปล่าคะ”
แพรดาวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นอดีตแฟนสาวคนที่เธอรัก นิชาดามาวันนี้คงอยากเรียกร้องความสนใจคุณปราบของเธอ
“หลีกไป” ใบหน้าสวยมองอีกฝ่ายอย่างรำคาญ นางเอกนิยายแสนดีส่วนใหญ่ก็ใช้ความอ่อนแอแย่งผู้ชายคนอื่น นิชาดาไม่อินด้วยหรอก
หญิงสาวเลือกจะเดินผ่านไม่สนใจแพรดาว
“คุณทำแพรเจ็บอย่าคิดว่ามันจะจบง่าย ๆ”
เสียงหวานแผ่วเบากระซิบยามเมื่อเธอเดินผ่าน วันนี้เธอต้องหาทางกำจัดนิชาดาให้พ้นจากคุณปราบ
“ล้มเองไม่ใช่เหร
