ตอนที่ 3 รักคนผิดชีวิตเปลี่ยน

832 คำ

“แค่กๆ น้ำๆ อึก” เสียงแหบแห้งเรียกหาน้ำก่อนจะรับรู้ว่ามีปลายหลอดจ่อหญิงสาวจึงดูดน้ำด้วยความกระหายจากนั้นค่อยๆ ลืมตาเห็นคนตรงหน้าเลือนลางจนต้องยกมือมาขยี้ตา หญิงสาวลืมตาอีกครั้งก็ถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นพยาบาลคนสวยส่งยิ้มให้ด้วยท่าทางเป็นมิตร “คุณนาน่าอยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ” พยาบาลสาวถามเมื่อคนไข้สาวนิ่งไม่แสดงท่าทางเกรี้ยวกราดแบบที่เคยเห็นมา นาน่าภรรยาคุณปราณลูกชายคนโตตระกูลบวรรัตน์ เธอทั้งขี้เหวี่ยงหากใครทำอะไรพลาดขัดใจเข้าคงโดนไล่ออกทันทีจนพยาบาลคนอื่นไม่มีใครกล้ามาดูแล “ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ เออ ไม่ทราบใครพานาน่ามาส่งโรงพยาบาลคะ” หญิงสาวตั้งสติก่อนจะถามออกไปเพราะโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้เธอไม่เคยรู้จักชื่อมาก่อน “คุณปราณสามีคุณนาน่าไงคะ” สีหน้าพยาบาลยิ้มแย้มแต่ก็แสดงความเกร็งออกมายามเธอมองหน้าตรงๆ “สามี” ปราณไหนเนี้ย เธอโสดไม่มีแฟนมาตั้งแต่เกิดแล้วพยาบาลนี่ท่าจะจำผิดแล้วละมั้ง “ค่ะ ตอนนี้คุณปราณไปซื้อของมาให้คุณนาน่าค่ะ” เธออดเผลอนึกถึงใบหน้าหล่อแสนเย็นชาที่นั่งเฝ้าภรรยาอยู่หลายชั่วโมงไม่ได้ “ออ ค่ะๆ” หญิงสาวพยักหน้ารับส่งๆ เพื่อตั้งสติและไม่รู้ว่าควรปฏิเสธอย่างไรเรื่องสามี “พยาบาลขอตัวก่อนนะคะ” ทันทีที่พ้นร่างพยาบาลคนป่วยก็วิ่งมาดูป้ายชื่อผู้ป่วย ‘นางนิชาดา บวรรัตน์’ “ชัดมาก!” นิชาดา มันนางร้ายในนิยายชัดๆ เลย เธอเข้ามาในนิยายเหรอเนี้ย เป็นไปได้ยังไงกันหรือว่ามันคือความฝัน ปัง! ประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออกอย่างแรงจนนิชาดาสะดุ้งเฮือกหันมองผู้มาใหม่ทันที “นาน่า!” เสียงตวาดพร้อมกับเรือนกายสูงกำยำตรงเข้ามากระชากข้อมือเธอจนลอยไปปะทะกับหน้าอกเขา “โอ๊ย!” กระชากทำไมวะ บอกดีๆ เดี๋ยวเดินไปหาเอง ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ใครเนี้ยหรือจะเป็นปราณตัวร้ายของเรื่อง แต่จากการสำรวจก็ไม่เห็นว่าจะมีรอยสักตรงไหน ปราณมีรอยสักหลายแห่งแสดงว่าคนนี้ไม่ใช่สามีนิชาดาแน่นอน “กล้ามากนะที่ทำแบบนี้” สีหน้าดุดันเหมือนอยากจะฆ่าเธอทำเอานิชาดาขนลุกซู่ “ทำอะไรนาน่าไม่รู้” เธอตอบเสียงอ่อยพร้อมกับประมวลข้อมูลในหัวว่าตอนนี้เธออยู่ช่วงไหนของนิยายที่อ่านจะได้รับมือกับมันได้ถูก “เธอคิดว่าทำร้ายแพรแล้วฉันจะสนใจเธอเหรอ!” ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรถึงได้เที่ยวระรานทุกคนที่อยู่รอบๆ ตัวเขา แพรดาวเป็นพนักงานในบริษัทนิชาดาก็ยังไปหาเรื่องจนอีกฝ่ายบาดเจ็บ “ก็ไม่ได้อยากให้มาสนสักหน่อย” เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาจะมองเธอยังไง พระเอกหน้าโง่กล้ามาหาเรื่องเธอถึงที่เลยเหรอ มาถึงด่าเอาด่าเอา เจอกูแน่ไอ้ปราบ! พระเอกนิสัยเหี้ยหลอกนางร้ายไม่พอยังกล้าตามมาด่าถึงโรงพยาบาลอีก “ผู้หญิงอย่างเธอใครเชื่อก็โง่แล้ว อย่าคิดว่าบ้านรวยแล้วจะเที่ยวตามระรานคนอื่นได้นะนาน่าเพราะฉันจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายใครอีก” ปราบมองหน้าไร้เครื่องสำอางอย่างเกลียดชังอยากจะบีบคอขาวๆ นี้ให้ขาดอากาศหายใจนัก “ออ จำไว้ด้วยว่าฉันไม่วันรักเธอนาน่า!” ร่างสูงผลักร่างเล็กลงบนโซฟาจนนิชาดานิ้วหน้าเมื่อรู้สึกว่าแรงกระแทกส่งผลให้เธอจุก “เดี๋ยว!” เดินมาด่ามาทำคนอื่นเจ็บคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆ เหรอ “เธอรั้งฉันไม่ได้หรอก” ต่อให้ต้องแตกหักกับพ่อเขาก็จะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีก นิชาดาร้ายกาจเกินไป “เดินมาด่าคิดว่าเท่เหรอ นึกว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาด่านาน่ากับแค่น้องผัวอย่าคิดว่านาน่าจะยอมนะ มาทางไหนไสหัวไปทางนั้นเลยคนจะพักผ่อน” ปั่ก! ขวดน้ำข้างหัวเตียงลอยหวือปะทะท้ายทอยร่างสูง “นาน่าเธอมันเกินเยียวยาจริงๆ” ปราบส่ายหน้าระอากับนิชาดา “จำใส่หัวโง่ๆ คุณไว้ด้วยว่านาน่าไม่มีทางรักคุณเหมือนกัน! ไม่ มี วัน รัก ไอ้พระเอกควาย!” หญิงสาวมองความมั่นหน้าของพระเอกแล้วอยากจะอ้วก เธอไม่ใช่นิชาดาคนเก่านะคะที่จะทนให้ปราบไล่เหมือนหมูเหมือนหมาสุดท้ายก็ตามไปอ่อยเขาเหมือนทุกครั้ง ร่างสวยชะงักก่อนจะออกจากห้องผู้ป่วยไม่สนเสียงด่าทอที่กำลังดังก้องอยู่ในหัว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more