"หยางหยาง..." หลินหลินกระซิบกระซาบคล้ายกับว่าอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าไม่ได้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสองภายในห้องของคอนโดแห่งนี้
"ว่า..." ชายหนุ่มรับคำสั้นๆ ขณะวางช้อนในมือลงข้างถ้วยข้าวต้มก่อนจะปรายสายตาขึ้นมองหลินหลินอย่างรอฟังว่าหญิงสาวจะเอ่ยสิ่งใด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มคุยกับหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น
"จริงๆแล้ว ก็ไม่ต้องถึงขั้นฆ่าใครหรอกนะ แค่..." หลินหลินเขยิบเก้าอี้ของตัวเองเข้าใกล้หลี่หงจินหยางอีกนิดก่อนพูดกระซิบกระซาบต่อเนื่องด้วยสายตาแพรวพราวรอยยิ้มร้ายกาจ
"แค่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไปไหนไปกัน แค่นั้น"
จบคำก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าชายหนุ่ม
หลี่หงจินหยางเพียงก้มมองใบหน้านั้นของหลินหลินนิ่งๆ
รอยยิ้มของหญิงสาวเขาดูได้ไม่ยากว่านางกำลังจะหลอกล่อเขาด้วยจริตมารยาของสตรีเพศ
เขาเพียงแค่นึกขันจึงยกมุมปากขึ้นส่งยิ้มน้อยๆตอบกลับไป
แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มเพียงเล็กน้
