ณ ศาลต้าอัน
เจ้ากรมการกลาโหมหลินหยางที่เดินทางมาร่วมฟังคำไตร่สวนคนที่ทำให้บุตรีของเขาต้องตกสระน้ำไปในวันหยวนเซียว ถึงกับกำหมัดแน่นเมื่อได้รับรู้เรื่องราวเบื้องต้นว่า เกิดจากการว่าจ้างของคนในตระกูลขุนนางระดับกลางตระกูลหนึ่งในเมืองหนานอัน ซึ่งเขาเองก็รู้จักเป็นอย่างดี
“เรื่องภายในจวนของข้า ข้าจะจัดการด้วยตัวของข้าเอง ส่วนผู้ร้ายผู้นี้ข้าให้ทางการจัดการก็แล้วกัน”
เขารู้สึกน้ำตาตกใน ไม่ว่าจะเหตุผลใดหากนี่เป็นเรื่องจริงเขาก็ต้องจัดการสั่งสอนคนภายในจวนของเขาขั้นเด็ดขาด เพราะเขาเห็นแก่หน้าของตระกูลสวี เขาจึงแต่งบุตรีของตระกูลนี้เข้ามาในตระกูลหลินของตน
“ถ้าเช่นนั้นก็ตามใจท่านเถิด หากเป็นข้าก็ลำบากใจเช่นกัน” อู่จิ่นฮั่นเจ้ากรมอาญาเอ่ยออกมา เขารู้สึกเห็นใจเจ้ากรมการกลาโหมอยู่ไม่น้อยหากคนในครอบครัวนั้นคิดอิจฉาริษยากันถึงขั้นหมายเอาชีวิตกันเอง
“เช่นนั้นข้าขอลา”
หลินหยางคำนับลาก่อนที่จะขึ้นไปนั่ง
