CHAPTER 11
เสียงสะท้อนดังกึกก้องออกมาภายในหัวสมองที่ตีรวนกำลังประมวลผลจากคำพูดของเทน หลายครั้งที่มันวนเวียนแบบนั้นไปเรื่อยๆ หลายรอบถึงแม้จะเป็นประโยคสั้นๆ เพียงสามพยางค์รู้ไหมว่าร่างกายของฉันเมื่อได้ฟังนั้นมันสามารถทำให้ชาวาบตีรวนกันไปหมด วิญญาณออกจากร่างกายไปเพียงชั่วขณะทั้งๆ ที่ร่างกายไม่หมดลมหายใจมันคงเป็นแบบนี้สินะฉันพึ่งเข้าใจ
สายตาสีน้ำตาลเข้มที่มองออกไปนอกหน้ากระจกรถคันหรูที่กำลังเคลื่อนตัวด้วยความเร็วพอประมาณมันว่างเปล่ามากถ้าคนอื่นมองเห็นแต่จะไม่สามารถรับรู้ความจริงอันใต้ใบหน้าหวานสวยว่าจริงๆ แล้วเธอคิดอย่างไรโกรธเกลียดงอนแก้แค้นหรือว่าปลง
พ่อแพทชา..
ผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อของคนที่ฉันเกลียดเข้าไส้ เกลียดจนถึงกระดูกดำฝังลึกลงไปในเส้นเลือดทั้งร่างกายไปแล้วอีกทั้งยังไม่สามารถที่จะญาติดีเผาผีกันได้อีกในชาตินี้ ไม่รู้ว่ามันเกลียดมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนไหนเวลาใดแต่มันคงสะสมมาเ
