บทที่ 8

1242 คำ

มโนราห์ยอมนั่งรถออกมากับเขา โดยที่ไม่รู้ว่าจะพาไปไหน ผู้ชายคนนี้ถือว่าแปลกหน้ามากสำหรับเธอ และชีวิตของทั้งสองไม่น่าจะมาบรรจบกันได้เลย แต่ในเมื่อแม่ต้องการแบบนั้น ถือว่าทดแทนบุญคุณที่ท่านอุ้มท้องและคลอดเธอมา เพราะถ้าจะให้ทำมากกว่านี้ ก็คงต้องแยกร่างกับวิญญาณออกจากกันเท่านั้นแหละ "เธอจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าฉันจะพาไปไหน" "จะพาไปไหนก็พาไปเถอะค่ะ" "เธอนี่คงจะไปกับทุกคนง่ายแบบนี้เสมอเลยใช่ไหม" ประโยคนี้มโนราห์ไม่ได้ตอบ เพราะรู้ดีว่ามันเป็นคำพูดที่ดูถูกเธอ แล้วจะตอบเขาไปทำไม หญิงสาวนั่งมองไปด้านหน้า ยิ่งเขาพาไปไกลเท่าไรได้ยิ่งดี เขาใช้เวลาขับรถอยู่นานพอสมควรจนเธอเผลอหลับไป มาตื่นอีกทีเมื่อรถจอดสนิทแล้ว "??" พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นคนที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่เมื่อสักครู่ หญิงสาวรีบเปิดประตูลงมาดู คนตัวเล็กมองไปตรงหน้าก็เห็นบ้านหลังหนึ่ง แค่มองตอนกลางคืนก็รู้แล้วว่าบรรยากาศที่นี่ดีมาก เห็นไฟในบ้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม