รักร้อนเพลิงปรารถนา

2

“เกิดอะไรขึ้นพี่เคนจิ” กัญติญาหันมาถามเคนจิโร่คู่หมั้นหนุ่มที่นั่งมอง

อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสองตาไม่กระพริบ เขารู้สึกเจ็บลึกๆในใจแต่มันอยู่ลึกเกินไปเกินกว่าเขาจะรู้สึกหึงหวง และเขารู้ด้วยว่าจะเอาอะไรใช้หนี้การพนันในครั้งนี้

“ไม่มีอะไร แค่อยากออกกำลังกายเท่านั้น” เคนจิโร่พูดปดออกไปและลุกขึ้นยืน กัญติญารู้ดีว่าเคนจิโร่โกหก เพราะถ้าไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายทั้งสองไม่มีวันต่อสู้กันเป็นแน่

“เกิดเรื่องอะไรกันขึ้นพี่โคกิ” กัญติญาหันมาถามโคกิลูกน้องคนสนิทของเคนจิโร่ ซึ่งเป็นคนไปตามเธอมาที่นี่

“คือว่า...นายน้อยเล่นการพนันเสียครับ...แล้วมากู้เงินจากคาสิโนแถมยังไปอาละวาดที่คาสิโนจนต้องปิดทำการชั่วคราวครับ”

โคกิรายงานความประพฤติของเจ้านายน้อยของเขาให้กัญติญาได้รับฟัง ผู้ได้รับข่าวสารใหม่ถึงกับอึ้ง

“เท่าไหร่ พี่เคนจิเป็นหนี้เท่าไหร่” กัญติญาตะโกนถามแต่ไม่มีใครตอบ จนกระทั่งเสียงทรงอำนาจเสียงหนึ่งตอบคำถามของเธออย่างละเอียด

“ไอ้เคนจิมันเป็นหนี้ฉันสองร้อยล้านรวมกับค่าเสียหายที่มันและพรรคพวกไปถล่มที่คาสิโนของฉันรวมกับรายได้ที่ฉันสูญเสียไป มันก็ไม่เท่าไหร่หรอกแค่พันกว่าล้านบาทเอง”

“ห๊า!!...อะไรนะ” เสียงอุทานของเคนจิโร่และกัญติญาดังขึ้นพร้อมๆกัน เมื่อได้ฟังตัวเลขที่มากมายของรัฐศาสตร์

“ทำไมมันน้อยไปหรือไง แกไปอาละวาดทำลายข้าวของของฉันเสียหายเกือบหมด คาสิโนของฉันต้องปิดปรับปรุงสามวัน ฉันต้องสูญเสียรายได้แต่ละวันเกือบสามร้อยล้าน แกลองคิดดูสามวันที่ฉันต้องปิดปรับปรุงฉันต้องเสียเงินไปเท่าไหร่” คาสิโนของรัฐศาสตร์มีแต่ลูกค้าระดับมหาเศรษฐี เม็ดเงินที่กระจายอยู่ในคาสิโนแห่งนี้ไม่ต่ำกว่าวันละสามร้อยล้านบาท หากวันไหนนักเสี่ยงโชคเสียมากเขาก็จะได้เงินเพิ่มมากขึ้น

“ทำไมพี่เคนจิเล่นไม่ลืมหูลืมตาอย่างนี้ ที่นี่ไม่ใช่ญี่ปุ่นนะที่พี่เล่นเสียแล้วพี่จะได้เงินคืนน่ะ” หากเคนจิโร่เล่นการพนันเสียที่เขตปกครองของเขาไม่ว่าเคนจิโร่จะเล่นเสียเป็นจำนวนเงินเท่าไหร่ วันรุ่งขึ้นเคนจิโร่ก็จะได้เงินคืนเท่านั้น แต่ที่จะได้เพิ่มมาก็คือค่าเสียเวลาที่เขาไปเล่นการพนัน ถ้าหากบ่อนการพนันนั้นยังอยากจะหากินในเขตปกครองของเขาอยู่ แต่ที่นี่ไม่ใช่เขาเล่นเสียจนหมดตัวและต้องการแก้ตัวคืน เขาจึงกู้เงินจากคาสิโนและเล่นเพื่อต้องการเอาชนะและอยากได้เงินของเขาคืน

“โธ่โว้ย!!.พูดมากอยู่ได้โทรฯ ไปหาพ่อของฉันสิ...บอกให้โอนเงินมาให้ฉันด้วยพันล้าน” เคนจิโร่พูดอย่างไม่สะทกสะท้านในความผิดที่ตัวเองก่อ

“แล้วคุณลุงมีเงินถึงพันล้านเหรอ พี่เคนจิพูดไม่คิดเลย”

กัญติญาพูดอย่างเหลืออด เพราะเธอรู้ดีว่าเงินของคุณลุงทางาดะ บิดาของเคนจิโร่มีเงินเทียบเท่าไม่ถึงพันล้านบาท เธอรู้ดีว่าจำนวนเงินในบัญชีคิดแล้วประมาณเจ็ดร้อยกว่าล้านเท่านั้น ถึงแม้ว่าบิดาของเคนจิโร่จะเป็นยากูซ่าชื่อดังของญี่ปุ่น แต่เป็นยากูซ่ามือสะอาดไม่ค้ามนุษย์ ไม่ค้ายาเสพติดหรือที่เรียกง่ายๆ ว่าไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมายทุกชนิด จึงทำให้บิดาของเคนจิโร่มีเงินน้อยกว่ายากูซ่าพรรคอื่น แต่ที่ทางาดะมีมากกว่าพรรคอื่นก็คืออำนาจและอิทธิพล

“แล้วทีนี้จะทำยังไง คุณลุงไม่ช่วยพี่หรอกถ้ารู้ว่าพี่ติดหนี้การพนันมากมายขนาดนี้ พี่ก็รู้ว่าคุณลุงเกลียดการพนันมากแค่ไหน แล้วอีกอย่างพี่ไม่กลัวคุณลุงหัวใจวายหรือไง” บิดาของเคนจิโร่มีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ หากรู้ว่าลูกชายเพียงคนเดียวติดหนี้การพนันซึ่งเป็นสิ่งที่ท่านเกลียดที่สุดในชีวิต กัญติญาไม่อยากคาดคิดเลยว่าอาการของทางาดะจะกำเริบหรือไม่

“โธ่โว้ย!!...” เคนจิโร่สบถก้องอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันมามองกัญติญาที่ยืนร้องไห้อยู่สลับกับใบหน้าของรัฐศาสตร์ที่จับตามองคู่หมั้นสาวของเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาก็รู้แล้วว่าเขาจะจัดการยังไงกับหนี้ก้อนนี้

“นายต้องการอย่างอื่นที่ไม่ใช่เงินไหม” เคนจิโร่ถามรัฐศาสตร์ กัญติญามองหน้าคู่หมั้นหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ แต่รัฐศาสตร์พอจะอ่านความคิดของเคนจิโร่ออก เขายิ้มก่อนจะพูด

“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าจะเอาอะไรมาแลกจำนวนเงินที่ฉันสูญเสียไปและมันคุ้มมากแค่ไหน” รัฐศาสตร์จ้องมองเคนจิโร่อย่างมีความหมาย เคนจิโร่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบ

“คุ้มสิฉันรับรองเพราะฉันลองมาแล้ว และรู้ดีว่ามันคุ้มมากแค่ไหน”

รัฐศาสตร์หน้าตึงเล็กน้อยกับคำพูดของเคนจิโร่ แสดงว่าเคนจิโร่กับกัญติญาต้องมีความสัมพันธ์เกินกว่าคู่หมั้นธรรมดา แต่ทำไมคำพูดของเคนจิโร่มันทำให้เขาเจ็บหนึบในใจอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วอะไรล่ะที่แกจะเอามาแลกใช้หนี้” รัฐศาสตร์ถาม เคนจิโร่เดินเข้ามาใกล้กัญติญาก่อนจะโอบไหล่มนของเธอพลางลูบแขนเรียวเสลาของเธอไปมาก่อนก้มลงจูบที่ไหล่เบาๆ

“ฉันยกให้มิโกะให้แกเพราะตอนนี้ฉันเบื่อพอดี”

ร่างของกัญติญาถูกผลักอย่างแรงจนร่างของเธอเซปะทะกับร่างของเจ้าของคาสิโนโดยมีท่อนแขนหนาโอบกอดร่างของเธอไว้ได้ทัน หญิงสาวมัวแต่ตกใจคำพูดของคู่หมั้นหนุ่ม ผู้ชายที่เธอปักใจรักมาตั้งแต่เยาว์วัย ผู้ชายที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย

“พี่เคนจิทำอย่างนี้กับมิโกะไม่ได้นะ มิโกะเป็นคู่หมั้นของพี่นะ”

กัญติญาพยายามร้องตะโกนบอก โคกิไม่คิดว่าเจ้านายน้อยของเขาจะทำสิ่งที่ไม่คาดคิดอย่างนี้ เขารู้ดีว่าเคนจิโร่ชิงชังกัญติญามากแค่ไหน แต่ไม่คิดว่าเคนจิโร่จะยกคู่หมั้นสาวให้กับคนอื่นเพื่อใช้หนี้การพนันที่ตัวเองก่อไว้ สายตาของเธอที่มองมาที่เคนจิโร่เต็มไปด้วยการตัดพ้อ เสียใจน้อยใจและอีกหลายๆ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา แววตาของเธอบ่งบอกถึงความเจ็บปวดเมื่อคนที่เธอรักทำกับเธอเหมือนผักปลา นึกจะยกให้ใครก็ยกให้ง่ายๆไม่แคร์ต่อความ รู้สึกของเธอเลยสักนิด