“เออ…ลืมบอกไปว่ารอผมด้วยนะ” คนที่เข้าไปในห้องน้ำแล้วยังไม่วายยื่นใบหน้าทะเล้นออกมาสั่ง มัลลิกาอยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง แต่ก็ทำได้เพียงมองเขาตาดุวับ
“รออะไร” คนไร้เดียงสาขมวดคิ้วมุ่น เผลอไล่ระดับสายตามองที่แผ่นอกกว้าง หน้าท้องแบนราบ แล้วก็ต้องหน้าร้อนวาบเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของอีกฝ่าย และอายเข้าไปใหญ่เมื่อเผลอไปสบเข้ากับสายตาล้อเลียนระคนกรุ้มกริ่ม
“ก็รอนอนพร้อมกันไง อย่าเพิ่งหลับล่ะ” เจ้าพ่อหนุ่มจอมกะล่อนบอกอย่างหน้าตาย ขณะที่พิงสะโพกเพรียวแนบไปกับวงกบประตูห้องน้ำ แอคท่าได้หล่อลากไส้ยวนใจสาวให้น้ำลายหก แต่ไม่ใช่กับมัลลิกา เพราะแม่สาวสวยไร้เดียงสาได้แต่เสมองไปทางอื่น ด้วยไม่กล้าสบสานกับสายตาร้อนแรง
“บ้าสิ คุณจะนอนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะ เราไม่ได้นอนที่เดียวกันสักหน่อย” หญิงสาวบ่นอุบ ก้มดวงหน้าแดงก่ำงุด
“เกี่ยวไม่เกี่ยว เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” คนที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ
